De trouwe lezers onder jullie weten allemaal dat ik niet de grootste fan was en ben van de kittens van het Speyside nestje, maar mijn personeel heeft mij gevraagd om toch even een update te geven. Nou, goed dan, ik ben ook weer niet de kwaadste en zolang het alleen maar om woorden en foto's gaat heb ik daar ook niet geen problemen mee.
De kittens van het Speyside nestje zijn nu een half jaar oud en het gaat heel goed met ze. Ze zijn allemaal prima gewend en hebben het heel goed naar hun zin in hun nieuwe huizen en winden met gemak hun personeel om hun pootjes.
Ik heb gehoord dat ons personeel van plan is om een nieuwe pagina op de website te plaatsen met foto's van de uitgevlogen kittens van het Speyside nestje. Zo gauw deze pagina gereed is zal ik dat in mijn nieuwsbericht melden. Voor nu alvast een paar foto's van hoe ze er nu, een half jaar oud, uitzien.

	Abby - 6 mnd			Abby - 6 mnd
	Dullan - 5 mnd			Elgin - 5 mnd
	Moray - 4,5 mnd			Moray - 5 mnd
	Nadurra - 6 mnd			Nadurra - 6 mnd

Voor de fun ook nog even een keer weer de gewichten van de clan en dan is goed te zien dat Nadurra, ooit lange tijd een van de zwaarste kittens, nu een beetje achterblijft en de lichtste van het stel is (ik zal wat liever voor haar gaan worden, misschien). Wat voor een reus Moray is weet ik ook niet, want hij is met zijn half jaartje oud al bijna net ze zwaar dan ik (4,2 kg) ben. (Ik ben dan ook blij dat hij hier niet is blijven wonen, want hem was ik vast niet lang meer de baas.)

Alle sneeuw is nu natuurlijk al weer weg en dat vinden de meeste mensen/poezen misschien wel fijn, maar van mij mag er best wel weer wat vallen. Eigenlijk vinden alle Hayfen Clanners het wel leuk om in de sneeuw te spelen, zelfs Nadurra vindt het wel grappig om te graven in de sneeuw. Echter dat kleintje weet eigenlijk nog net niets, want deze baby durft/komt nog niet in de grote ren, dus zij moet genoegen nemen met een beetje sneeuw op de planken in de kleine ren. Mama Ivian is solidair met haar jongste telg en komt momenteel ook alleen maar in de kleine ren, maar ik en de boys hebben dat witte spul in de grote ren geregeld even goed verkend, wat erg leuk was. Alleen denkt oom Joey dat als er sneeuw ligt in de ren, dat de ren dan een grote kattenbak is en hij plast en poept gewoon in de sneeuw, heel apart. Ons personeel keek dan ook vreemd op, toen de sneeuw was verdwenen en er 3 grote hopen in de ren lagen. Ik heb ze maar gauw verteld dat het niet van mij was, want dames doen dat natuurlijk niet, maar dat hadden ze ook wel door toen ze het formaat zagen.

Het is al weer een paar weekjes geleden dat onze mensen op vakantie zijn geweest. Zij hebben het erg leuk gehad in de sneeuw en wij hier toen ook in de sneeuw, waarbij onze oppas (papa en Sjaan) er heel goed voor zorgden dat wij niet te lang in de sneeuw buiten bleven om zo een koudje te vatten. Dat was erg lief van ze, want wij hebben natuurlijk de afgelopen tijd al wel het nodige aan ziek zijn meegemaakt. Ik en Nadurra gelukkig niet hoor (de blauwe brigade is sterk), maar Joey, Lucky en Ivian wel. Mama Ivian was zelfs nog aan de medicijnen toen onze mensen op de lange latten de berg afvlogen, maar gelukkig is zij weer helemaal opgeknapt, dus ons personeel kwam weer thuis bij een gezonde clan.

Zo eindelijk weer eens een berichtje van mij. Ik vond dat ik niet zoveel te melden had, maar mijn personeel dacht daar anders over en vond dat ik maar weer eens mijn best moest gaan doen, want anders gingen ze iemand anders zoeken voor deze job. Iemand die misschien wel leuke dingen te melden had en het leuk zou vinden om daar over te schrijven.
Deze hint was duidelijk, daar bedoelen ze natuurlijk dat "stomme" halfzusje Nadurra mee. Nou dat gaat mooi niet door, het is al erg genoeg dat zij hier is blijven wonen, maar ze moet echt met haar kleine poezelige pootjes van mijn baantje afblijven. Dus ik zal jullie binnenkort even bijpraten over de afgelopen weken, maar ik ga nu eerst even slapen om mij hierop goed voor te bereiden.

Met de gezondheid van de clan gaat het weer de goede kant op. Lucky had vorige week denk ik gewoon een "off day", want gelukkig heeft zijn nieuwe gesnotter niet doorgezet en mama Ivian is ook al weer een stuk opgeknapt.
Onze mensen zijn hier wel erg blij mee, want nu kunnen ze morgen wel gewoon op (wintersport)vakantie gaan. Als een paar van ons nog steeds ziek zouden zijn, dan hadden ze de vakantie voor ons geannuleerd (dat was dan wel weer erg lief), maar dat hoeft nu niet. Zij gaan nu lekker skiën en zadelen ons op met een weekje nieuw personeel. Ik heb nog geprobeerd hun op andere gedachten te brengen door af en toe te niezen en een snottergeluidje te produceren, maar niet overtuigend genoeg om ze te laten blijven. Dus het is wel te hopen voor ze dat ik niet alsnog de komende week verkouden ga worden, want dan bezorg ik hun natuurlijk een lekker schuldgevoel.
Goed, ik hoop niet dat het gaat gebeuren, in eerste plaats natuurlijk voor mijzelf, maar ik wil hun vakantie ook niet verpesten en het zou ook niet leuk zijn voor ons tijdelijk personeel. Schoonpa en vriendin Sjaan komen weer voor ons zorgen en ik weet van vorig jaar nog dat dat heel gezellig was. Ook een beetje vakantie voor ons.

Hallo allemaal, hier ben ik (Jura) eindelijk weer. Mijn personeel vond het in het nieuwe jaar wel weer eens tijd worden dat ik de pen ter "poot" zou nemen. Nu dat kleine gespuis, op 1 na dan, uitgevlogen is, heb ik daar ook wel weer zin in. Ik weet niet of mijn personeel altijd wel zo blij zal zijn met wat ik ga schrijven, maar het was hun eigen keus, dus eigen schuld, dikke bult als ze het niet bevalt.
Eerst zal ik jullie even bijpraten over de afgelopen dagen, want ook 2013 is al weer lekker turbulent begonnen. Mama Ivian was eind december krols geworden en 3 januari is zij gesterriliseerd. Waarom mijn mensen zeggen dat ze gesterriliseerd is begrijp ik eigenlijk niet, want ze hebben alles bij mama Ivian weggehaald, dus ze kunnen beter zeggen dat ze gecastreerd is.
Ik vond het niet leuk voor mama Ivian dat ze geopereerd moest worden, maar stiekem was ik wel heel blij dat zij nu geen kindertjes meer kan krijgen, want ik vond dat kleine grut absoluut niet leuk. Ik vond het veel te druk en de meeste aandacht ging steeds naar die kleintjes en wij, de "groten" moesten het doen met af en toe een aai over de bol.
Nu heb ik echter wel opgevangen dat er in de toekomst misschien wel weer van die gekke kleintjes gaan komen, maar daar moet mijn halfzusje Nadurra dan voor gaan zorgen. Ik moet er nog even niet aan denken, maar dat duurt gelukkig nog wel even, want Nadurra moet eerst volwassen worden en natuurlijk slagen voor alle testen. Dus voor 2013 ga ik uit van een kittenvrij jaar!
Toen mama Ivian geopereerd werd waren ome Joey en Lucky nog erg verkouden en het was dan ook geen wonder dat Ivian ziek ging worden. Het begon eerst met keelpijn, maar halverwege deze week begon Ivian ook te snotteren, incl. loopoog. Ook kreeg mama Ivian natuurlijk net zo'n bult op haar buik dan ik had na mijn sterrilisatie, maar nu was ons personeel niet gelijk in paniek. Wel zijn ze even bij de DA langs geweest om te checken of er toch niet iets ernstigs aan de hand was, maar gelukkig niet, gewoon een allergische reactie op de hechtingen.
Oom Joey en Lucky waren afgelopen weekend weer van hun gesnotter af en dat heeft iedereen geweten ook. Lucky was weer vol energie en liet dit o.a. weten door ons allemaal eens "gezellig" een flink pak slaag te geven, maar gelukkig greep ons personeel wel steeds in. Ook de leren stoel, die nu weer in de kamer staat, moest er aan geloven en daar was ons personeel ook niet blij mee.
Helaas was deze "gezonde" bui van Lucky maar van korte duur, afgelopen woensdag begon hij al weer te snotteren. Nu schijnt het dat mama Ivian hem (en ons allemaal dus) gewoon weer aan kan steken met deze verkoudheid van haar. Zo blijven we maar in hetzelfde cirkeltje door­draaien. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik zou haast wensen dat Abby weer terug was, want toen hadden we alleen maar een snotterende Abby en was de rest gezond.
Ik hoop voor ons allemaal en ook voor ons personeel dat het deze keer mee zal vallen en dat in ieder geval ik (en vooruit.... Nadurra dan ook maar) ook deze keer er hopelijk weinig tot geen last van zullen krijgen. Als dit het geval is, dan begin ik ook bijna in het "Ura-gen" te geloven waar ik onze mensen wel eens over hoor praten, maar later daar meer over.

Wij en alle katten wensen jullie lezers allen een gelukkig en gezond 2013 toe. De jaarwisseling verliep heel voorspoedig. Oudejaarsdag was er de gehele dag al veel geknald en daar trok eigenlijk geen een van de katten zich iets van aan. Ook om 00.00 uur reageerde niemand extreem op het vuurwerk, Nadurra lag lekker bij Ivian in een mandje en vond het wel prima zo. Zelfs onze (angsthaas) Joey ging even op de rugleuning van de bank zitten om naar de vuurpijlen te kijken. Om half 1 was het dikste vuurwerk voorbij. Het nieuwe jaar was ingeluid.
Alhoewel Nadurra natuurlijk nog gewoon bij ons is en geregeld bij ons op schoot kruipt, missen we de rest van de clan best nog wel een beetje. Ivian mist haar kroost vast ook nog wel een beetje, maar zij heeft natuurlijk haar lievelingetje Nadurra nog, waar ze al haar aandacht op kan richten. Ook voor Joey en Lucky is het nog een beetje wennen. Geen kleintjes meer die hun ’s ochtends enthousiast komen begroeten door ze lekker kopjes te geven, geen kleintjes meer om een lekkere poetsbeurt te geven en ook geen kleintjes meer die lekker bij hun in de mand komen liggen. Nadurra doet heel erg haar best, maar kan in haar eentje niet alle taken overnemen.
Er staat een heel nieuw jaar voor de deur en ik ga dan ook gauw stoppen met mijn weemoedige overpeinzingen, die laat ik mooi achter in 2012. Alle kittens van ons Speyside nestje zijn prima terecht gekomen en gaan een fantastisch leven tegemoet bij hun nieuwe families, meer kunnen we ons niet wensen. “Clan of 2012” het gaat jullie goed en we hopen af en toe wat van jullie te horen zodat wij en jullie fans via onze website een klein beetje kunnen volgen hoe jullie opgroeien tot hele lieve, stoere, beetje ondeugende, sociale volwassen poezen en katers.

Er is ook eentje die het niet erg vindt dat 4 van de 5 kittens uitgevlogen zijn en dat is Jura. Zij is blij en nu alleen Nadurra er nog maar is begint zij ook weer wat meer haar zelf te zijn en te spelen en daar zijn wij natuurlijk wel heel blij mee. Ze is nog steeds geen grote fan van Nadurra, maar we blijven hopen dat het steeds beter zal gaan tussen deze twee mooie, lieve, blauwe meiden.

De een na laatste dag van het jaar en er wordt al lekker geknald door de kinderen in de straat. Af en toe wordt er even verschrikt opgekeken, maar voor nu reageren de katten nog niet echt gestrest, Nadurra ook niet. Voor de zekerheid laten we de katten vandaag en morgen niet in de buitenren, want er hoeft maar een verdwaalde vuurpijl op of in de ren te landen terwijl de katten daar zijn..... en daar willen we maar even niet aan denken.
Deze eerste week zonder Abby,was maar een apart weekje hier in de cattery. Met Abby gaat het heel goed in Den Haag, na amper een week in haar nieuwe huis spelen zij en vriendinnetje Madam al heel gezellig met elkaar en dat is heel fijn nieuws om te horen.
2012 heeft voor alle bewoners van de cattery tot het laatst toe verrassingen in petto. Joey en Lucky hebben vrij extreem gereageerd op de neusenting, waar ze maar niet overheen komen, met als gevolg dat we afgelopen vrijdag met hun naar de DA zijn geweest voor een kuurtje AB (mannen, ze kunnen ook niets hebben). Tja.... dachten we van het gesnotter af te zijn, nu Abby verhuisd is, maar helaas.
Tevens vond Ivian het vandaag een mooie dag om krols te worden en zij zoekt dus de hele tijd de jongens op om heel gezellig mee te doen, waarbij ze haar dan weer "lekker" in het snuitje hoesten en proesten. Dus we hopen dat zij niet weer verkouden wordt, maar we houden ons hart vast. Nadurra vindt dit maar erg vreemd gedrag van haar moeder en begrijpt er niets van dat mama haar niet meer leuk vindt en zelf mept als zij bij haar wil liggen, dat terwijl zij 20 weken lang het lievelingetje van mama Ivian is geweest. Nadurra drinkt nog regelmatig bij haar mama en dit wil Ivian nu niet. Dit is nu wel erg jammer voor Nadurra, want zij is aan het wisselen en heeft dus een beetje last van haar tandjes en wil dus niet zo graag haar vlees met brokjes eten en gaat liever een tepeltje pakken, maar helaas voor haar zit dat er nu niet in.

De kerstdagen zijn weer achter de rug, op naar de jaarwisseling en maar hopen dat het geknal een beetje mee zal vallen. Voor Nadurra is dit natuurlijk de eerste keer en ik hoop dat zij niet al te bang zal zijn, maar ik ben zeker ook benieuwd hoe haar broertjes en zusje elders in het land dit zullen ervaren.
Abby schijnt de boel al aardig te verkennen in haar nieuwe huis, lekker zelfverzekerd met de staart omhoog. Het Britje Madam vindt het nog niet zo leuk dat er zo'n klein, brutaal, stoer meisje met vreemde oortjes bij haar is komen wonen, maar laat het bij een beetje blazen, waar Abby zich weer weinig van aantrekt. De dames moeten nog een beetje aan elkaar wennen, maar dit zal zeker goed komen.
Of Ivian Abby ook mist is moeilijk in te schatten, ze roept wel geregeld heel luid, maar dat deed ze ook al toen Abby er nog was, zelfs toen alle kittens er nog waren, dus dat is niet echt een maatstaf. Ik denk dat Nadurra haar zusje wel mist, want zij is nu veel meer op ons gericht en vraagt geregeld onze aandacht. Ze komt dan huppelend en al mekkerend (miauwen kun je het niet noemen) naar ons toe rennen, erg lief. Ze vindt het ook erg leuk om af en toe een frisse neus te halen in de kleine ren. Voor nu heeft ze daar nog voldoende aan.

Gisteren is Abby verhuisd, wij hebben haar naar Den Haag gebracht. Zij gaat daar wonen bij Winnifred en Brian en heeft daar tevens gezelschap van een Brits Korthaar vriendinnetje Madam. Abby is natuurlijk een heel speciaal poesje voor ons geweest en het is thuis zeker niet meer hetzelfde zonder haar, maar wij zijn er volledig van overtuigd dat Abby in Den Haag op haar plaats is en daar een fantastisch leventje gaat leiden.
Het was zeker vanochtend een beetje anders hier in de cattery, geen Abby meer die gezellig rond/voor je voeten loopt als je in de keuken bezig bent, maar we hebben al gehoord dat ze dit ook al bij Brian in Den Haag heeft gedaan, dus dat zit wel goed. Ook het dweilen was minder gezellig zonder Abby, maar ik kon wel lekker doorwerken.
Sommige taken van Abby zijn vanochtend heel goed overgenomen door Nadurra en dat was wel heel lief van haar. Normaal ging Abby 's ochtends na het eten altijd met haar balletje spelen/apporteren. Nadurra had dat nog nooit gedaan, tot vanochtend, toen begon zij plotseling ook te spelen met een balletje. Het terugbrengen zat er nog niet helemaal in, maar misschien komt dat nog wel. Voor nu ben ik er maar geregeld achter aan gaan lopen om haar balletje weer weg te gooien.

Volgens mij hebben Abby en Nadurra door dat ze niet zo veel tijd meer samen hebben, want de laatste paar dagen zijn ze wel heel erg veel en leuk met elkaar aan het spelen en liggen ze ook constant heel lief samen in een mandje te slapen, terwijl Nadurra een echt mama meisje is en meestal mama Ivian opzoekt om bij te gaan slapen.
Meisjes geniet er nog maar even van zolang het kan (en wij ook), want zondag gaat Abby verhuizen en dan staat Nadurra er alleen voor en moet zij zich als "kleintje" zien te redden in een huishouden met 4 volwassen katten. Het zal voor Nadurra nog wel even wennen zijn, zo zonder haar speelmaatje, maar zij heeft wel het voordeel dat ze nog lekker bij mama kan gaan liggen en natuurlijk zeer geregeld een tepeltje kan pakken, en alle melk (die er nog is?) is dan voor haar. Op deze manier is het natuurlijk ook geen wonder dat zij nog geen brokjes wil eten.
Terwijl het in de rest van Nederland + 10 gr is, is het hier bij ons in het Noorden maar 1 gr en valt er de hele ochtend al natte sneeuw. De meiden vonden dit zeer interessant en hebben met z'n beiden wel een uurtje echt naar buiten zitten kijken naar die uit de lucht vallende witte vlokjes.

Het jaar zit er al weer bijna op en dit is op veel gebieden altijd traditioneel de tijd om terug te blikken op het afgelopen jaar. Ik merk dat ik hier ook niet helemaal aan ontkom, 2012 is in ieder geval weer een bewogen jaar geweest die veel te snel voorbij is gegaan.
Soms kon de tijd je niet snel genoeg gaan, vooral toen we graag weer een nestje wilden en het best wel lang duurde voordat Ivian eindelijk weer krols werd. Aan de andere kant heb ik het idee dat we gisteren nog in de hittegolf zaten met een nestje kittens van 1 week oud en met een mama Ivian met baarmoederontsteking, terwijl in werkelijkheid we de eerste sneeuwperiode alweer achter de rug hebben en de kerstdagen voor de deur staan.
Het is best een lastig jaar geweest, maar het heeft ons natuurlijk ook het fantastische Speyside nestje opgeleverd, de vijf-ling Abby, Dullan, Nadurra, Elgin en Moray en die had ik (ondanks alle tegenslag) voor geen goud willen missen. Deze clan heeft een hele moeilijke start gehad, maar zijn uiteindelijk allemaal uitgegroeid tot hele leuke, lieve, ondeugende, mooie jonge katjes.
Ook Abby is momenteel zo ver dat zij kan verhuizen naar haar nieuw huisje en dat gaat a.s. zondag gebeuren. Wij zijn heel blij voor haar dat zij ook heel lief personeel heeft gevonden dat heel graag heel goed voor haar wil zorgen, maar wij zullen het nog wel even moeilijk krijgen om afscheid te nemen van dit super levendige, lieve, dappere meisje. Zo'n laatste week voordat een kitten gaat verhuizen vind ik sowieso de minste leuke dagen van het hele proces van fokken en grootbrengen van een nestje en bij Abby voelen wij dit zelfs nog sterker, want door alles wat zij heeft moeten doorstaan is Abby wel heel speciaal voor ons en wij hebben natuurlijk ook wel extra lang van haar persoonlijkheid mogen genieten.
Van terugblikken wordt je altijd een beetje weemoedig, maar dat hoeft in dit geval natuurlijk helemaal niet, want alle kittens hebben hun eigen gouden mandje gevonden, waar ze het prima naar hun zin hebben en waar ze hun nieuwe personeel heel gelukkig maken. Meer kunnen we niet voor ze wensen.

Gisteren de kerstboom van zolder gehaald. Terwijl Rob er mee bezig was vond Nadurra het een beetje eng en ging naar boven. Abby deed even 1 oog open en ging toen weer verder slapen en sinds alles op z'n plek staat kijken zowel Abby als Nadurra er niet naar uit of om. Had ik mij nu zo verheugd op een fotosessie van een leuke klimpartij, maar dit gaat dus niet door. Joey deed nog wel een halve poging, maar besefte gelukkig op tijd dat hij daar nu wel een beetje te groot voor is.
Misschien is kerstboom beklimmen ook wel meer een jongens-ding, want ik heb gehoord dat Elgin en Dullan de kerstboom in hun huis maar wat interessant vinden, maar misschien komt dit ook wel omdat zij een echte boom hebben en Abby en Nadurra moeten het met een "nepper" doen en dat ruikt natuurlijk lang niet zo lekker.

Abby haar nieuw personeel is nog steeds verliefd op haar en willen graag dat Abby naar Den Haag komt. Abby haar AB-kuurtje duurt nog tot volgende week maandag en wij willen graag dat zij dit nog bij ons in de cattery afmaakt en als daarna alles goed blijft gaan dan zal Abby zondag 23 december gaan verhuizen. Dus Abby wordt eigenlijk een kerstcadeautje voor onder de boom.
Komend weekend zullen wij de kerstboom hier gaan optuigen (nou ja... van zolder halen). Ik ben zeer benieuwd hoe Abby en Nadurra dit zullen vinden en of ze ook in de boom proberen te klimmen. Misschien dat Joey hun wel weer het "slechte" voorbeeld zal geven, want 1 x per jaar denkt hij dat hij ook nog een kitten is en in de kerstboom kan klimmen. Echter wij hebben geen grote kerstboom en Joey is duidelijk geen kitten meer en dat past dus niet meer. Ons eerst nestje kittens was in 2010 met de kerst 10 weken oud, maar zij taalden eigenlijk niet naar de boom. Ik denk dat Abby en Nadurra de boom wel even willen verkennen, maar dat zullen we in het weekend wel merken en er over schrijven, dus wordt vervolgd.

Abby is gelukkig met de AB-kuur al wel weer een stuk opgeknapt en daar zijn wij heel blij mee. Vandaag komt Winnifred uit Den Haag op bezoek voor Abby, het is natuurlijk al weer een poos geleden dat zij Abby heeft gezien en voordat de verhuizing van Abby plaats gaat/kan vinden wou zij Abby graag nog eens bezoeken. Dit kan natuurlijk en wij zien uit naar haar bezoek.
De "beginnende liefde" tussen Jura en de kleintjes is al weer over voordat hij goed en wel is begonnen Het zal wel een vergissing zijn geweest, want er wordt momenteel weer geregeld gemept. Als Ivian het te erg vindt worden grijpt ze een heel enkele keer in en corrigeert Jura. Ik ben benieuwd hoe lang dat goed gaat, want Jura is sterker dan haar moeder en zij begint dat ook door te krijgen en zal waarschijnlijk niet al te lang meer accepteren dat mama Ivian haar corrigeert, maar voor nu is een corrigerende mama toch nog wel imponerend genoeg.
Verder zijn Abby en Nadurra lekker vaak samen aan het spelen en beide meiden vinden het ook heel leuk om TV te kijken en zijn dan 's avonds ook geregeld samen voor de TV te vinden. Maar goed dat ons Engels wel redelijk is, want de ondertiteling is dan niet meer goed te lezen en een bewegende balk met info onder aan het scherm is natuurlijk helemaal favoriet.

Memorabele dag vandaag, op meerdere punten. Alle katten (volwassenen en kittens) hebben vandaag een neusenting gehad. Hadden we nog nooit eerder gedaan/gehad, maar het ging gelukkig redelijk gemakkelijk bij iedereen. Abby vond het natuurlijk helemaal niet raar, maar dat is ook niet zo vreemd, want zij krijgt geregeld neusdruppels voor haar verstopte neus en is het dus gewend om wat in haar neus gespoten te krijgen. De rest wist niet wat ze overkwam, maar voordat ze goed en wel konden protesteren was het al weer voorbij.
Het was nog wel even spannend of Abby wel de enting kon krijgen, want helaas is zij afgelopen vrijdag een stuk zieker geworden en zijn we met haar naar de DA geweest. Afgestemd om nu toch maar een kuurtje AB te doen, want het lukte haar dus niet om deze opflakkering zonder medicijnen weer te boven te komen. Gelukkig is ze in het weekend voldoende opgeknapt om wel haar enting te krijgen. Door de pilletjes van de AB-kuur is ze momenteel wel heel erg in de diarree, maar dit valt gelukkig in de categorie meer lastig dan gevaarlijk.
Voor de andere gedenkwaardige zaken heeft Jura gezorgd. Zoals ik al wel eens geschreven heb is Jura tot nu nou niet bepaald een grote vriendin voor de kittens geweest. Nu we alleen nog Abby en Nadurra hebben is het af en toe wel iets beter geworden, maar ze mept nog geregeld de kleintjes (vooral Nadurra).
Bij het wakker worden vanochtend lag Abby in de mand bij ons op de slaapkamer, toen ik even later weer keek lag Jura bij haar in de mand. Ik weet niet wie dit het vreemds vond, Jura, Abby of ik, maar ze hebben toch zeker een kleine 5 minuten zo samen in 1 mandje gelegen, maar daarna ging Jura er weer snel vandoor.
De dierenarts is vanochtend bij ons thuis geweest voor de entingen en nadat Nadurra geënt was klom zij in de grote krabpaal (lag ze ook voordat DA haar pakte). Toen Jura de enting had gehad vluchtte zij ook snel de krabpaal in en koos voor dezelfde ligplek als Nadurra. Er volgde even luid verbaal commentaar, maar beide poezen verkozen om te blijven liggen waar ze lagen en zo hebben Jura en Nadurra toch wel een kwartier lang gezamenlijk in de krabpaal gelegen. En nu dus maar hopen dat vandaag een klein begin is gemaakt voor een hopelijk toekomstige vriendschap tussen onze beide ura's.

Nadurra en Abby trekken natuurlijk heel veel met elkaar op nu ze nog met z'n tweetjes over zijn en zij kunnen heel leuk met elkaar spelen. Ik denk dat Nadurra (maar wij ook) Abby ook nog wel heel erg gaat missen als Abby straks gaat verhuizen. Eén ding scheelt, Nadurra is een echt mama meisje en kan dan wel troost zoeken bij mama Ivian. Ook nu al kunnen Ivian en Nadurra uren lekker lepeltje lepeltje bij elkaar liggen te slapen.
Behalve leuk samen met Nadurra spelen kan Abby ook heel leuk alleen met een balletje spelen en sinds kort speel ik nu geregeld een spelletje apporteren met haar. Ze doet dit trouwens alleen maar met haar favoriete balletje. Ondanks haar snotneus heb ik ook vanochtend nog weer een half uur balletjes zitten weggooien die mevrouw dan netjes weer terug komt brengen, in gespannen afwachting welke kant van de kamer ik hem nu weer heen zal gooien.
Ook heeft ze een nieuw ligplekje ontdekt, ze ligt tegenwoordig erg graag op de geluids­installatie voor de TV. Zo kan ze twee vliegen in een klap slaan; lekker TV kijken en ondertussen al naar wens de radio aan c.q. uitdoen.

Abby heeft helaas gisteren niet haar extra (neus)enting kunnen krijgen. Afgelopen weekend kreeg ze plotseling keelpijn en werd weer extra snotterig. Zaterdagmiddag was ze ook een beetje futloos, maar ze wou wel wat eten en knapte 's avonds weer wat op en begon ook gewoon weer met Nadurra te spelen. Zondag was ze iets beter, maar 's avonds zagen we haar al met een oogje knijpen en ja hoor, maandag was duidelijk dat ze ook een ontstoken oogje had, alhoewel haar benauwdheid weer wat minder erg was. Abby zelf trekt zich nergens wat van aan hoor, ze speelt en eet alsof er niets aan de hand is; hoezo ziek, ik snotter misschien een beetje, maar er is verder niets mis met mij, straalt ze aan alle kanten uit. Ze is een heel mooi, dapper, lief meisje!
Ik had al wel door dat de enting nu waarschijnlijk niet door kon gaan, maar de afspraak stond al en ik dacht ik ga gewoon heen dan kan de DA haar in ieder geval weer even helemaal checken. Abby is goed onderzocht en beluisterd, maar haar longen klonken gelukkig helemaal schoon en van een keelontsteking was ook niets meer te zien/voelen. Oogje natuurlijk wel ontstoken en daarom weer een weekje 4x p/d zalven. Enting eerst even uitgesteld tot eind deze week / begin volgende week. We denken er over na om alle katten deze extra (neus)enting te laten geven, want ook mama Ivian, Joey en Lucky snuffen af en toe een beetje en zo houden we het natuurlijk ook steeds in stand en misschien dat het een beetje kan helpen. Tot dusver hebben Jura en Nadurra nog geen last en dat willen we ook graag zo houden.

Onze DA had in mijn gesprek met haar over Abby ook nog aangegeven dat het geen bezwaar was voor Abby om af en toe een frisse neus te halen in de buitenren. Hier was ik wel blij mee om dit te horen, niet dat we Abby en Nadurra nu gelijk naar buiten sturen, maar nu hoeven niet altijd meer voor portier te spelen voor Joey, Lucky en Jura. Er waren (spits)uren bij dat je wel 10x per uur de deur voor een van hun open moest doen om ze via de bijkeuken naar buiten te laten gaan. Aangezien het natuurlijk geen zomer meer is, blijven ze niet al te lang buiten, dus ze willen ook snel weer naar binnen en misschien een paar minuten later toch nog even weer checken of alles er buiten nog staat, dus dan kun je weer voor portier spelen. Nu het geen probleem is voor Abby om ook eens buiten te kijken hebben we de luikjes weer opengesteld en kunnen de groten (en kleinen) zelf regelen of ze naar buiten willen.
Nadurra maakt hier geregeld al gebruik van en besnuffeld nieuwsgierig de bodem van de kleine ren. Ze is ook al op het onderste plankje gesprongen, maar verder durft ze nog niet. Ik ben benieuwd hoelang het gaat duren voordat ze de weg naar boven vindt en via de sluis de grote ren gaat verkennen, want daar is het pas interessant natuurlijk.
Abby heeft nog maar 1x keer heel kort even buiten gekeken en blijft tot dusver liever binnen en geef haar eens ongelijk, want erg aangenaam was het de laatste paar dagen niet buiten.

De trouwe lezers onder jullie weten natuurlijk dat Abby al van alles in haar korte leventje heeft meegemaakt. Wij zijn dan ook erg trots op dit dapper meisje, hoe zij ondanks dit alles altijd heel lief en speels is gebleven en ook lekker uitgegroeid is tot een prachtig Tabby poesje. Helaas is zij nog steeds verkouden en hebben we toch maar weer eens contact opgenomen met de DA of we nog iets voor haar kunnen doen om deze situatie te verbeteren.
De DA denkt dat haar situatie nu wel chronisch te noemen is, maar verwacht wel dat Abby, als zij 6-7-8 maand is, over het ergste heen gegroeid moet zijn. Het mag dan wel chronisch zijn, maar Abby is geen ziek poesje, net als mensen met een koortslip, dat is ook chronisch, maar die zijn ook niet ziek. De DA raadde ons aan om Abby nog een extra enting te geven en dan deze keer in haar neus. Dit om haar probleem ook lokaal proberen aan te pakken. Ik had hier nog nooit van gehoord, maar de DA zei dat dit wel vaker gebeurde bij kittens met niesziekte en ze bereikten daar geregeld wel een goed resultaat mee, maar geen katje is gelijk natuurlijk. We hebben gelijk maar een afspraak gemaakt en wel voor volgende week maandag. Abby is dan 16 weken en dan zit er dus mooi 4 weken tussen deze en de vorige enting.

Nu de meiden de 2 kg gepasseerd zijn, zijn ze eigenlijk al een beetje kitten-af. Het zijn al heuse katjes aan het worden, natuurlijk nog wel klein, maar toch... Ook worden ze steeds liever, aanhankelijker en spraakzamer.
Als Nadurra wakker wordt en gelijk niemand (kat/mens) ziet, kan ze soms beginnen te mekkeren dat je denkt dat de wereld is vergaan. Ze gaat dan op een drafje op zoek en als ze een van ons (mensen) als eerste heeft gevonden, begint ze je lekker kopjes te geven, waarbij haar motor op standje zeer luid staat. Dit gebeurt ook wel eens 's ochtends; zeg nu zelf, is er een mooiere manier om wakker te worden dan met zo'n mooi, lief, klein, knorrend (pardon; luid spinnend katje) in je armen. Nou ja, soms zou je willen dat ze even wachtte totdat de wekker af was gelopen, maar goed, een mens kan niet alles hebben.
Ook Abby wordt steeds spraakzamer, vooral op momenten als wij mensen niet voor haar te bereiken zijn. Zo had ik vanochtend weer een "dweil-challenge", vandaag gelukkig alleen met Abby, maar alsnog een lastig karweitje. Als ik dan b.v. de gang of de bijkeuken ga dweilen, doe ik gauw de deur dicht, zodat ze mij even niet kan "helpen". Tot vandaag vond ze dat altijd prima en ging weer verder spelen totdat ik terug in de kamer kwam. Echter vanochtend was ze het daar niet meer mee eens en zo gauw de deur voor haar neus dicht ging begon ze te luidkeels te protesteren, net zo lang totdat ik weer terug kwam, iedere keer maar weer. Stiekem vind ik dat eigenlijk heel erg leuk/lief.

15 week en alhoewel er geen weegstaatje meer komt van de clan hebben we de meiden natuurlijk wel vandaag weer gewogen. Deze week zijn ze niet zoveel gegroeid (Abby - 105 gram en Nadurra zelfs maar 65 gram), maar in week 14 waren ze beiden dan ook wel heel veel gegroeid (ca. 185 gram). Moray heeft het in zijn nieuwe huisje net andersom gedaan, maar dat is ook wel begrijpelijk. In zijn eerste week (week 14) was hij maar weinig gegroeid, maar hij heeft de schade in zijn 2e week wel weer ingehaald en hij woog afgelopen vrijdag al 2130 gram en daarmee is hij dus de eerste die de 2 kg grens heeft gehaald.
Verder gaat alles zijn gangetje, er wordt lekker gestoeid door de meiden, meestal met elkaar, maar de staart van Lucky is ook favoriet. Abby deed vandaag wel heel stoer; zij zat boven op de salontafel en Jura zat er voor en ze begon Jura een beetje uit te dagen. Ze ging zelfs zover dat ze Jura met haar pootje een tik op de kop gaf. Verwondering alom bij ons, Jura deed niets terug, ze ging alleen even neusje ruiken bij Abby, terwijl ze eerder deze ochtend Abby nog onder de kast "gemept" had.

Gisteren de kast weer in de kamer gezet en de werpkist kan er nog mooi naast staan. Abby lag in de grote krabpaal deze verbouwing in het begin geïnteresseerd te bekijken, maar ging al gauw weer slapen, niet echt interessant dus. Nadurra lag bij mama Ivian boven te slapen en zij kwamen beneden toen alles al weer op z'n plek stond en dat vonden ze toch wel een beetje vreemd. De kast werd uitvoerig besnuffeld en toen was het weer goed, vooral toen bleek dat je je ook heel goed kunt verstoppen onder de kast of in een openstaand laatje kunt kruipen.
De werpkist is natuurlijk al lang niet meer nodig, maar dient nu nog als een Lucky veilige plek voor kittenbrokken. Abby en Nadurra willen nog steeds geen droge brokken eten, maar Lucky des te liever. Dit willen we toch zoveel mogelijk proberen te vermijden, terwijl we aan de andere kant er wel de hele tijd brokken willen hebben staan in de hoop dat de meiden ze eindelijk ook gaan eten. De ingang hebben we verkleind zodat Joey en Lucky er niet door kunnen, maar de kittens en mama Ivian wel. Jura kan er ook nog door en maakt hier ook geregeld gebruik van, maar zij kan het nog wel hebben, dus dat is niet zo erg. Of het van de kittenbrokjes komt weet ik niet, maar Jura is de laatste maanden wel wat voller en nog mooier geworden.

De meiden zijn helaas nog geen schootliggers, zoals de jongens al wel zeer geregeld deden, maar Abby vindt het wel erg leuk om op je schoot/benen/schouders te spelen. Als ze uitgespeeld is dan mag ze graag op de rugleuning van de bank liggen en dan vindt ze het heerlijk als ze af en toe lekker gekriebeld wordt. Nadurra mag graag naast je op de bank liggen en kan zich dan lekker tegen je aandrukken. De afgelopen nachten komt ze ook bij ons op bed liggen. Geregeld kruipt ze dan ook onder het dekbed en baant zich een weg door het gehele bed. Dit vind ik iets minder, want dan heb je niet meer door waar ze is en ben ik bang dat ze door ons geplet wordt. Erg lief, maar ik krijg zo toch wat te weinig slaap, dus ze moet maar boven het dekbed blijven. Ze vindt het ook erg interessant om TV te kijken, het liefst op het TV meubel, maar op de salontafel gaat ook prima. We zijn er nog niet helemaal achter wat haar favoriete programma is, momenteel vindt ze volgens mij alles leuk als het maar beweegt.

Jura is nog steeds geen "dikke vriendinnen" met de kittens, maar sinds de jongens allemaal weg zijn blijft ze 's avonds wel veel vaker bij ons in de kamer liggen. Als er eten te halen is dan wil ze zelfs wel samen met Nadurra van mijn vinger eten, dus dat gaat misschien nog wel eens helemaal goed komen.
De kittens worden al heuse katjes en soms moet je nog eens een 2e keer kijken, zo van wie was dat nu eigenlijk die daar wegrent. Nadurra lijkt echt heel erg op Jura en dan misschien iets minder qua uiterlijk, maar in haar gedragingen, lichaamsbewegingen en gezichtsuitdruk­kingen is ze het evenbeeld van Jura, erg grappig om te zien. Abby is net als haar moeder, als tabby lijkt ze natuurlijk ook meer op haar moeder, maar ook vooral in haar gedragingen en voorkeuren lijkt ze heel erg op Ivian. Ivian ligt heel vaak gewoon op de grond of op het deurmatje en Abby vindt je ook geregeld op de grond, naast de krantenmand of op een deurmatje. Ik vind dit altijd erg zielig lijken en denk ga toch lekker in een van de vele mandjes o.i.d. liggen, maar goed zij zullen het wel fijn vinden.

We beginnen langzaam allemaal (mensen en katten) een beetje te wennen aan de nieuwe situatie. Natuurlijk nog steeds 2 kittens en daarmee de extra maaltijden, kattenbakken e.d., maar je merkt ook dat je met maar 2 kittens echt eerder klaar bent. Ook liggen er iedere keer beduidend minder plasbolletjes en drolletjes in de kattenbakken, dus 1 kattenbak minder kan ook al weer en binnenkort zullen we de kamer maar weer in de originele staat in gaan richten.
Nu ze nog maar met z'n tweetjes zijn merk je echt dat de meiden meer met elkaar optrekken. Of zij de jongens nog missen weet ik niet, maar mama Ivian volgens mij nog wel een beetje, ze kan soms erg klagend roepend rond lopen. De meiden willen nog geregeld bij mama drinken en Ivian vindt dat prima. Soms wil zij zelfs graag dat ze bij haar komen drinken, want dan blijft ze net zo lang roepen tot dat Abby en Nadurra komen en een tepeltje pakken. Dan gaat mama Ivian verheerlijkt op haar rug liggen, met 2 forse meiden half over haar buik en je ziet haar dan gewoon genieten.

14 weken en aangezien de meeste kittens uitgevlogen zijn is dit de laatste keer dat ik de gewichten van alle kittens ga vermelden. 

*)   Van Eglin en Dullan zijn dit de gewichten van afgelopen donderdag, want zij zijn vrijdag verhuisd
**)  Van Moray een mailtje gekregen, dat hij zondag gewogen is en dat hij nog heel graag een keertje op het lijstje wil staan met al zijn broertjes en zusjes 

Afgelopen weekend was maar een akelig rustig weekend, Abby en Nadurra zijn weinig actief geweest, misschien dat zij toch ook wel hun broertjes misten, maar daardoor viel het des te meer op dat alle boys verhuisd zijn. Gelukkig hebben de meiden vandaag weer als vanouds lekker door het huis geraced.

Moray in 's-Hertogenbosch
Zoals jullie gisteren al hebben kunnen lezen, heeft Moray het al prima naar zin in zijn nieuwe huis, maar hij wil dit jullie ook graag laten zien met een paar foto's.

Dullan en Elgin in Maarssen
Dullan en Elgin zijn nog paar pas verhuisd en vooral Dullan moet nog een klein beetje wennen, maar ook zij willen graag laten zien dat zij het prima hebben getroffen.

Het is stil in huis. Het eetritueel is ook anders en ik moet nog beter inschatten hoeveel ik klaar moet maken nu er nog maar twee kittens zijn. Het was gisteren best even moeilijk om Elgin en Dullan te zien vertrekken, het huis was opeens een stuk leger en wij voelden ons toch ook wel een beetje leeg. Geen fawn boys meer die over het bed heen denderen of door het hele huis heen rennen. Nadurra en Abby spelen en rennen natuurlijk ook wel, maar als echte meisjes gaat dat toch iets rustiger. Abby heeft sinds kort wel een nieuw spelletje, zij speelt graag met de schaduw van iets, b.v als ik mijn vinger beweeg, gaat ze niet achter mijn vinger aan, maar wel achter de schaduw van mijn vingen, erg grappig om te zien. Nadurra begrijpt hier niets van en pakt gewoon mijn vinger.
Mama Ivian is wel degelijk wat onrustiger en heeft vannacht ook veel geroepen. Zo gauw een van de meiden bij haar kwam werd ze weer wat rustiger, maar volgens mij mist ze de boys wel degelijk, want normaal besproken kwamen die er gelijk aan rennen als Ivian ze ging roepen. Ook vandaag is ze nog wel een beetje uit haar gewone doen.
Met Moray gaat het ondertussen heel goed, hij is al helemaal gewend aan zijn nieuwe huis, personeel en nieuw vriendinnetje. Hij heeft zijn eerste uitgebreide poetsbeurt van Lakshmi al gehad.

Elgin en Dullan zijn vanmiddag opgehaald. Zij zijn gaan wonen bij Cara en Peter en hun 2 dochters Sicilia en Juliette in Maarssen. Alhoewel wij er van overtuigd zijn dat zij daar een fantastisch leventje gaan krijgen zullen wij ze nog wel eventjes missen. De gangmakers van de clan zijn nu verdwenen. Geen Dullan meer met zijn mooie grote ogen en zijn parmantig loopje en geen kleine Elgin meer met zijn soms droevige oogopslag waar je meteen door smelt. Ze konden zo heerlijk met elkaar ravotten, waarbij het er soms ook wel hardpotig aan toe kon gaan, maar even later zag je ze dan weer heerlijk dicht tegen elkaar gekropen bij elkaar liggen te slapen.
Gelukkig 's avond al wel een berichtje gehad, de reis was redelijk rustig verlopen, ze hadden het grootste gedeelte lekker geslapen. In hun nieuwe huis aangekomen was het wel even wennen, maar na een uurtje besloten ze toch maar uit de reismand te komen om de boel te verkennen. Deze verkenning vonden ze best een beetje eng, maar de kattenbak kwamen ze ook tegen en die hebben ze gelijk gebruikt dus dat zit al goed.

Toch veranderen er dingen binnen de clan als er al eentje verhuisd is, zo zie ik nu ook andere setjes kittens bij elkaar liggen. Nadurra lag heel vaak bij Moray, maar nu zie ik haar geregeld eens bij Abby liggen en ook vaak bij Elgin. Elgin en Dullan zijn nog steeds vaak samen te vinden, maar sinds Moray weg is ligt Dullan ook geregeld bij Abby. Elgin zoekt heel vaak Lucky op, maar nu de kittens wat ouder en dus ook brutaler worden, gaat Lucky ook wat ruwer met ze om en daar moet Elgin nog een beetje aanwennen, maar hij laat zich geregeld even een poetsbeurt geven door Lucky. Nadurra houdt momenteel mijn vingers op het toetsenbord angstvallig in de gaten en zal ze heel snel aan gaan vallen, dus eerst maar even saven.
Weer goed nieuws gehoord van Moray, hij heeft het prima naar zijn zin en verrassing.... hij is zelfs al "betrapt" op het eten van brokjes. Dus er is nog hoop voor de nieuwe eigenaren van de rest van de clan.
Het grote aftellen is al weer begonnen, nog maar 1 nachtje slapen en alle boys zijn verhuisd en dan hebben de vrouwen weer de meerderheid binnen de clan, sorry Joey en Lucky. Het zal na vrijdag zeker stiller in huis worden, want de jongens spelen toch wel wat wilder dan de meisjes. We zullen ze dan ook zeker wel gaan missen en dan zijn alle Fawn'tjes verhuisd en hebben we alleen nog maar mooie herinneringen aan deze super mooie lieve warme zandstranden en is het huis weer lilac en blue, ook heel mooi, maar fawn was wel een heel mooi apart kleurtje en alle mensen die hun zagen vonden dit zeer zeker ook.
Nu ga ik er eerst maar mee stoppen, want er wandelen nu steeds 3 kittens over mijn toetsenbord en dat is toch een beetje lastig typen.

Je kunt merken dat de kittens ouder worden. Ze beginnen steeds meer dingen te ontdekken en merken dat ze meer kunnen dan een paar weken geleden. Zo denken ze dat ze ook op de (tafel)lamp kunnen klimmen, wat ik nog net tegen heb kunnen houden, maar wat als je even niet in de buurt bent?? De lamp is gelukkig erg zwaar, dus maar hopen dat die blijft staan bij een volgende poging. Verder is de eetkamertafel momenteel favoriet om te verkennen. Erg leuk is het om de USB stick voor de muis of de gewone USB stick uit de taptop te trekken en dan er mee gaan spelen (waar het dopje is, weet ik nu niet). Duidelijk signaal om te stoppen waar je mee bezig bent en lekker met de kittens gaan spelen zolang het nog kan. Het meest leuke vinden ze toch nog steeds als je bij hun op de grond gaat zitten en dan met ze gaat spelen. Dan ben je hun persoonlijk klimobject en zitten ze overal bovenop je, c.q. hangen aan je tenen. Gelukkig spelen ze allemaal zonder hun nagels te gebruiken, behalve als 2 kittens een gevecht aan het voeren zijn over het feit van wie mijn enkel is. Volgens mij van mij, maar dat vinden zij niet en dan wil je wel even ingrijpen. Als ze moe worden kruipen ze geregeld op je schoot om dan lekker in slaap te vallen. Dullan vindt het heerlijk om dan over zijn buikje geaaid te worden, je ziet hem dan genieten, ook de borstel vindt hij dan lekker. Als Elgin het naar zijn zin heeft met het spelen maakt hij altijd hele grappige geluidjes en als hij ligt te genieten dan gaat zijn motor luid aan.
Als Nadurra wakker wordt en vindt dat ze wel heel erg alleen is, dan begint ze te piepen en komt meestal op een drafje, al rekkend, naar mij toegerend voor een beetje aandacht, wat ze dan natuurlijk voluit krijgt. Helaas is Abby nog steeds verkouden, ik heb zo'n medelijden met haar, maar ons dapper meisje laat zich nergens door uit het veld slaan en doet overal aan mee, meestal in de voorste linie. Je moet echt oppassen waar je loopt, want ze mag je graag op de voet volgen. Dweilen is momenteel geen routine huishoudklusje, maar eerder een heuse "challenge" aan het worden. Abby wil het liefst bij de dweil in de buurt zijn en dan het water oplikken. Dit is natuurlijk niet de bedoeling en dus kun je maar hele kleine stukjes in 1 keer dweilen, dan weer gauw droogmaken en een ander stukje proberen. Dat Abby dit doet is al niet meer nieuw, maar de gebroeders Maarssen (Elgin en Dullan dus) dachten ook, wat Abby kan kunnen wij ook, dus toen had ik 3 kittens om op te letten. Dan is er natuurlijk ook altijd nog ons grootste kitten (Lucky), hij ligt het liefst te rollen over de natte pas gedweilde vloer of hij valt de dweil aan. Jullie kunnen je dus wel voorstellen dat het dweilen momenteel iets langer duurt dan normaal.

13 weken en dus weer tijd voor de cijfertjes. Moray is natuurlijk gisteren verhuisd, dus zijn gewicht is van afgelopen zaterdag en dat is best een mooi gewicht voor (bijna) 13 weken.

Moray is dus gisteren opgehaald en dat was vanochtend best een beetje raar om maar 4 kittens om je benen heen te dartelen hebben als je hun eten aan het klaarmaken bent. Alles is een beetje anders, naar mijn idee. Ivian en de rest van de clan is ook een beetje anders, maar ik heb niet het idee dat Ivian een kitten mist en hevig aan het zoeken is. Dit zal na vrijdag waarschijnlijk wel anders zijn, want dan zijn er in een keer twee kittens minder en heeft mama Ivian er nog maar twee over. De jongens zijn wel echte mama boys die vaak bij Ivian liggen en ook nog heel graag bij haar mogen en willen drinken. Het kan niet anders of dit gaat ze merken en op reageren. Elgin en ook Dullan waren vanochtend tijdens het spelen wel erg aan het roepen, net of ze op zoek waren naar Moray om, net als anders,  lekker mee te gaan ravotten. We zullen de komende dagen Elgin en Dullan extra vaak knuffelen, want het gaat nu wel heel snel. Mijn schoot is nu minder gevuld, dus meer plek voor Elgin en Dullan om te liggen. De meiden liggen toch liever naast mij dan op mijn schoot.
We hebben gisteravond al bericht gehad dat de reis voorspoedig is verlopen. Moray heeft geen kik gegeven in de auto, lag relaxed met de pootjes over elkaar in zijn reismand en gaf geregeld kopjes tegen de hand van Frank. Flinke vent! In zijn nieuwe huis aangekomen, mocht hij in een grotere bench eerst even wennen aan zijn nieuwe ruimte en nieuw vriendinnetje. Hij heeft gelijk wat gegeten en kijkt nieuwsgierig om zich heen, ook is er even gesnuffeld met Lakshmi zonder dat er geblazen werd. Een prima thuiskomst lijkt mij en wij hebben er alle vertrouwen in dat Moray een fantastisch leventje gaat krijgen, waarin wij vaker nog eens aan hem zullen denken dan hij aan ons en zo hoort het ook.

Meestal zeggen we hier in het Noorden op deze dag; dit is de dag dat mijn lampionnetje branden mag. Alleen moeten wij vandaag zeggen; dit is de dag dat Moray verhuizen mag/gaat. Hij wordt vanmiddag opgehaald en gaat wonen bij Jacomijn en Frank en poezenvriendinnetje Lakshmi in 's-Hertogenbosch. Hij heeft dus nog een lange rit voor de boeg. Wij zijn natuurlijk heel blij met het gouden mandje dat hij gevonden heeft, maar het is toch altijd wel weer even moeilijk zo'n laatste dag en straks een heel moeilijk moment als we hem uitzwaaien. Dan is ons Koala beertje, met zijn grappig koppie, er niet meer bij om je te begroeten als je 's ochtends op staat. We zullen hem zeker missen (mijn schoot ook) en wij zullen zelf Lucky zijn oren wel weer schoon moeten houden nu Moray het niet meer kan doen. Momenteel (11.00 uur) heeft Moray private time met mama Ivian en ligt hij nog lekker even te drinken nu het nog kan.

Gezellige speeldag met de clan gehad, waarbij ik vooral als klimobject favoriet was. Het is net of de boys door hebben dat hun tijd met mama Ivian bijna eindig is, want ze pakken ieder moment aan om nog gauw even lekker bij mama te gaan drinken en onze lieve Ivian vindt dat ook steeds goed. De clan gaat zelfs de laatste dagen weer heel geregeld met z'n allen (+ Ivian) in de werpkist liggen, die nu wel een stukje voller is dan 12 weken geleden, maar met een beetje passen en meten wil het nog prima.
Ik heb ook nog een primeur te melden; sinds een paar dagen blijft Jura gewoon op bed liggen als er kittens bij komen liggen en dan kun je ze zelfs tegen haar rug aan zien liggen. Dat wordt allemaal getolereerd, maar helaas beneden krijgen de kittens, vooral de boys, nog geregeld een "pak slaag" van haar. De kittens weten het al precies en in de kamer lopen ze dan ook met een boog om haar heen, terwijl ze Joey en Lucky het liefst even begroeten door een kopje te geven of zich even lekker tegen hun aan drukken, wat meestal wel beloond wordt met een lik over hun bolletje. Vandaag ging Moray zelfs even de oren van Lucky grondig poetsen en later ging Elgin lekker tegen Lucky aan in de mand liggen.

Vandaag had de gehele clan, jong en iets minder jong, een luie dag en dat moet natuurlijk ook kunnen. (Alhoewel Abby heeft mij wel flink meegeholpen met dweilen). Nog maar een paar dagen en dan gaat Moray al verhuizen, ik moet er nog even niet aan denken, maar ondertussen denk ik er natuurlijk voortdurend aan en probeer ik onze grootste, mooie, lieve, grappige knul deze laatste dagen nog wat extra aandacht te geven. Ik ben ook wel benieuwd of Ivian hem gaat missen. Met dit nestje is zij veel meer aan het roepen als ze haar kindertjes een poosje niet gezien heeft en alle kittens liggen dan ook nog heel graag bij mama te drinken.
Tot dusver hebben ze volgens mij de 2e enting redelijk goed doorstaan. Sommige kittens hadden gisteren een beetje zachte ontlasting en iets minder eetlust en dat zou daar misschien door kunnen komen, maar ze zijn verder wel in hun gewone doen. Abby heeft er, zoals al wel een beetje verwacht, iets meer last van en is vandaag een beetje in de diarree en ze begint ook weer wat meer te niezen. Ze was net weer aan de beterende hand en ik hoop toch zo dat ze niet weer ziek gaat worden, maar dat zal de komende dagen wel blijken. Dus afwachten, hopen en duimen dat het mee zal vallen deze keer.

Gisteren helemaal niet verteld, maar de kittens hebben natuurlijk ook nog een heel druk en gezellig weekend achter de rug. Zondag stond in het teken van bezoek, zelfs familie uit Den Haag, om de Clan in levende/bewegende lijve te zien. Dit was erg gezellig.
Zaterdagmiddag hadden we de fotoshoot van Petmodels en dit was ook een gezellig gebeuren. Eerst moest de kamer natuurlijk "verbouwd" worden tot studio en dat vonden de kittens een beetje eng en soms ook wel interessant. Shanna de fotografe deed het erg leuk en had alle geduld met de kittens. Ook nu verbazen de kittens je weer, van wie je zou verwachten dat wordt een makkie, die had er in het begin helemaal geen zin in en anderen die wij zelf wat lastiger te fotograferen vinden, toonden zich ware fotomodellen.
Ook mama Ivian, Joey en Lucky kwamen ruimschoots aan bod, alleen Jura had er niet zo'n zin in. Wat we snel even over haar schouder hebben meegekeken zag er erg leuk uit en we zijn dan ook zeer benieuwd naar het eindresultaat. De rest van de dag waren de kittens uitgeteld en hebben we ze niet meer gemerkt, ze hadden 1 bank volledig ingenomen in uitgestrekte posities, samen met mama Ivian. Een gelukkig gezinnetje verstoor je natuurlijk niet en dus ga je zelf maar ergens anders zitten.
Gisteren is de clan ook voor de 2e keer geënt en gechipt. Dat was weer een hele ervaring, de enting was niet zo'n probleem. Alle kittens zijn gelukkig weer helemaal goedgekeurd, alle longen klonken mooi schoon, alle hartjes klopten prima, geen opgezette klieren, mooie oogjes (ook die vroeger problemen hadden) en alle balletjes waren ingedaald.
Het chippen vonden ze minder, maar wat wil je ook, dit is eigenlijk best wel een hele dikke naald voor zijn klein poesje. De meiden gaven wel even een kreetje, maar dat viel nog wel mee, maar de boys vonden het minder fijn. Moray reageerde nog vrij rustig, Elgin zette een keel op en protesteerde hevig, maar Dullan had er de meeste moeite mee en de DA ook met hem. Dullan is een katertje met een pittig karakter en we moesten hem even in een handdoek wikkelen om hem (veilig voor iedereen) te kunnen chippen. Gelukkig zijn ze niet haatdragend en een paar seconden later dartelden ze al weer vrolijk door de kamer.

12 weken en weer tijd voor nieuwe gewichten. Eigenlijk al de laatste "officiële" weging van de gehele clan, want Moray gaat zondag verhuizen en is er dus maandag met het wegen niet meer bij. Misschien dat de 13 weken weging dan maar even een weging wordt van 13e weken min 1 dag zodat we toch iedereen nog op ons lijstje hebben staan.

De Clan vertikt het nog steeds om brokjes te eten. Wel doe ik sinds 2 weken brokjes door hun vlees heen en steeds wat meer brokjes. De boys eten dit nu wel, maar de dames nog steeds liever niet. Abby vindt vleesbrokjes in sauce erg lekker en stort zich daar op. Nadurra loopt gewoon weg en denkt dan krijg ik straks wel gewoon mousse zonder brokjes. Hierin heeft ze ook nog gelijk, want ik kan het vlees niet onbeheerd laten staan tot madam Nadurra eindelijk wil gaan eten. Lucky en Joey staan in de startblokken om zo gauw de kittens uitgegeten zijn, de restjes op te eten. Aangezien ze een beetje vierkant aan het worden zijn willen we dit natuurlijk niet (af en toe zijn ze ons helaas net even te snel af).
De Clan kreeg tot 11 weken altijd 4x p/d een vleesmaaltijd, maar afgelopen week hebben we dit teruggebracht naar 3x p/d, dit kan qua leeftijd ook al wel en wij hoopten natuurlijk ook dat ze dan alsnog de brokken zouden willen proberen. Nou mooi niet, ze lopen naar de bak(ken) met brokjes, ruiken even en gaan dan staan krabben, iedere keer maar weer. Tijdens deze 3 maaltijden eten ze ook niet meer dan anders en dat hebben we ook gemerkt in de gewichten. Deze week zijn enkele kittens dan ook niet goed gegroeid en soms zelf afgevallen. Ze zijn gelukkig levendig genoeg, dus ze zullen nog wel een beetje reserve hebben.
Mama Ivian helpt op dit punt ook niet echt mee, want ze is een veel te lieve goede mama en laat haar kindertjes nog steeds bij haar drinken. Deze week zag je echt dat de kittens weer vaker bij haar gingen liggen om te drinken. Er zijn avonden bij dat er de gehele avond wel 3, 4 of soms allemaal 5 kittens tegelijk liggen te drinken en Ivian vindt het prima. Dan kijkt ze je af en toe aan met haar mooie grote ronde kijkers alsof ze wil zeggen; ik kan het ook niet helpen hoor.

De kittens worden steeds gezelliger, naar ons toe, maar ook naar Joey en vooral Lucky. Als ze Lucky zien dan lopen ze naar hem toe en gaan hem kopjes geven en krijgen dan een lekkere lik over hun bolletje. Vooral Moray is af en toe net een schaduw van Lucky, erg grappig om te zien. Boven in de slaapkamer kruipen ze op bed ook lekker tegen Joey aan.
Elgin en Dullan zijn twee dondersteentjes die heel wat af ravotten met z'n tweeën, maar ook met de rest. Elgin maakt hele grappige geluidjes als hij druk aan het spelen is. Nadurra kan dit ook af en toe doen, maar zij kan vooral een keel opzetten als ze merkt dat ze opeens ergens alleen is, want dat vindt zij niet leuk. Je denkt dat er dan heel wat aan de hand is en gaat haar gelijk zoeken, maar zo gauw ze je ziet komt ze er gelijk aan rennen en is alles weer goed. Moray en Nadurra spelen ook heel veel samen en momenteel het liefst samen in de trapeze.
Dullan is een felle bliksem als hij aan het spelen is en dan kun je hem beter zijn gang laten gaan of met een speeltje op schoot lokken, waar hij dan ook graag verder speelt, maar til hem niet ineens op als hij daar niet aan toe is, want dan voel je z'n nageltjes wel als hij weg wil. Als hij moe is dan is het zo'n lekker relaxed ventje, waar je alles mee kunt doen en die het heerlijk vindt om over zijn buikje gekriebeld te worden. Elgin en Moray kunnen ook echt genieten als ze in hun mandje liggen en je geeft ze aandacht, bij Elgin gaat de motor dan ook luid aan. Elgin kruipt geregeld spontaan op je schoot en gaat dan heerlijk op zijn rug liggen voor een lekkere buik kriebel sessie. Abby heeft net als Elgin een hele luide motor als ze aan het genieten is, verder mag ze je vaak op de voet volgen en dat is oppassen geblazen, maar wel heel lief. Stofzuigen vindt ze nog steeds erg interessant en vandaag heeft ze ook erg goed meegeholpen de was in de wasmachine te stoppen. Nadurra heeft de meest grappige lighoudingen van allemaal, die ons eigenlijk heel bekend voorkomen, want Jura doet/ligt precies hetzelfde. Ik hoop dat onze twee blauwe foldjes in de toekomst dan ook nog wel eens echte vriendinnen gaan worden.

De laatste weken zijn echt aangebroken, want bepaalde dingen doen we al voor het laatst. Gisteren hebben we de clan voor de laatste keer ontwormd. Je kunt merken dat Abby en Moray gewend zijn dat ze iedere dag wat toegediend krijgen (zij krijgen 2x pd Llysine; een weerstand verhoger); zij doen totaal niet moeilijk over de ontwormingspasta, de rest sputterde een beetje tegen, maar na een beetje nutrigel was het leed al weer gauw vergeten.
A.s. maandag worden ze voor de 2e en dus laatste keer ingeënt en tevens gechipt. Dit is iets minder leuk voor de kittens, maar komende zaterdag hebben we nog wat leuks voor ze in petto. We hopen tenminste dat ze het leuk zullen vinden, want dan wordt het eindresultaat des te mooier; er komt dan een fotograaf langs voor het maken van een fotoshoot van het gehele nestje.

11 weken al weer, dus voor de liefhebbers zijn er weer cijfertjes.

Waar zaterdag nationale speeldag was, zo was gisteren nationale rustdag en werd er dus heel veel uurtjes geslapen en af en toe even gespeeld. Maar wat zijn ze leuk momenteel en wat zal ik ze straks gaan missen en dat is helaas al veel te snel, over twee weken gaat Moray al verhuizen, een paar dagen later gevolgd door Elgin en Dullan. Nog maar zo weinig tijd om van ze te genieten (snik), maar ja kinderen worden groot en gaan op zich zelf wonen en zo ook de kittens. Dit is natuurlijk ook goed en wij zijn heel blij met de nieuwe butlers die we voor onze kittens gevonden hebben en hebben er alle vertrouwen in dat ze een fantastische leventje zullen krijgen en hopen dat ze uit zullen groeien tot fantastische, lieve, stoere, ondeugende/onderzoekende, gezonde volwassen dondersteentjes, die in mijn hart toch altijd een beetje mijn kittens zullen blijven.

Gisteren was volgens mij nationale speeldag, want toen zijn ze zo'n beetje de hele dag aan het rennen en ravotten geweest, met af en toe misschien een uurtje slapen. Dit allemaal onder het toeziend oog van Lucky en af en toe "plukt" hij even één uit de lucht om een poetsbeurt te geven. Het is schitterend te zien hoe de kleintjes gewoon tussen zijn poten en onder hem door rennen en zijn staart is natuurlijk ook erg leuk om mee te spelen. Zelf dus weinig gedaan en heel veel gekeken. De kittens hebben de huishoudelijke taken ook verder verdeeld, Elgin doet meestal iedere dag het poetswerk samen met mij, maar hij had gisteren een day off en toen heeft Moray zijn taken moeiteloos overgenomen en vandaag was het de beurt aan Nadurra. Abby voelt zich te goed voor het simpele poetswerk, maar met stofzuigen wil zij graag helpen. Als ik de kattenbakken leeg­schep dan is Moray er als de kippen bij om mij een "pootje" te helpen al snel gevolgd door de rest, ook al denk je dat ze slapen als je er aan begint. Dullan vindt het vooral heel erg leuk om met een speeltje in de kattenbak te spelen. Als je 's avonds op de bank zit wippen de boys geregeld bij je op schoot om even lekker te gaan liggen. Abby en Nadurra vinden het vooral fijn om lekker naast je te liggen en kunnen zich dan echt even tegen je aan nestelen en voor je het weet is er al weer een weekend voorbij.

De kittens krijgen een spoedcursus socialiseren, want nu we eindelijk "groen licht" hebben voor het ontvangen van bezoek willen heel veel familie, vrienden en kennissen (zeker ook met kinderen) de kittens natuurlijk nog even bezoeken en tja... ze zijn al bijna 11 weken, dus zo heel erg lang duurt het niet meer voordat ze mogen verhuizen. Ik moet er nog even niet aan denken, voor mijn gevoel mag het nog lang niet, maar ja we weten natuurlijk van te voren dat dit moment gaat komen. Ik zal mijn "hulpjes in de huishouding" erg gaan missen Gelukkig gaan alle kittens fantastisch lief nieuw personeel krijgen en daar zijn we dan ook heel erg blij mee en dat geeft wel weer een heel fijn en goed gevoel.We hebben nu 2 dagen achter elkaar vrienden met kinderen op bezoek gehad en ik vind het heel grappig te zien te zien dat, na even wennen, vooral Elgin en Dullan dol enthousiast met ze aan het spelen zijn. Laten dit nu net de twee kittens zijn die naar een gezin met 2 jonge dochters gaan, dus dat gaat helemaal goed komen. Moray en Nadurra kijken eerst de kat even uit de boom en als het wat rustiger is gaan ze ook lekker meespelen, vinden ze het te druk worden dan zoeken ze weer een rustig plekje op en dat is natuurlijk ook ok. Tja en dan Abby, iedereen (jong en oud) is gelijk verliefd op Abby en wil haar aaien, optillen en mee spelen en gelukkig vindt Abby alles goed en speelt gezellig mee.

Met Moray zijn verkoudheid valt het gelukkig heel erg mee, hij niest wel geregeld, maar is niet erg benauwd, dus zijn neus zit niet echt verstopt. Ook hebben we het idee dat Abby ook iets meer lucht heeft met haar nieuwe neusdruppels. Vanmiddag bezoek gehad voor Abby, van Winnifred Rettig en haar zoon uit Den Haag. Ook nu hebben wij weer een erg gezellige middag gehad, de kittens hebben zich uitstekend vermaakt met deze "nieuwe speelkameraden" en vonden alle aandacht prachtig. Winnifred vond Abby helemaal fantastisch en kan haast niet wachten totdat het tijd is dat zij mag verhuizen. Door een geplande vakantie blijft Abby nog wel een paar weekjes langer bij ons wonen, maar dat vinden wij stiekem helemaal niet erg.
Dus ook Abby heeft naar eigen gouden mandje gevonden en wij denken dat zij bij Winnifred en poezenvriendinnetje Madam helemaal op haar plaats zal zijn en een fantastisch leventje zal krijgen. Nadurra blijft "natuurlijk" bij ons wonen (Nadurra is het Gaelic woord voor natuurlijk) en hiermee hebben dus alle kittens een eigen huisje met een gouden randje gevonden en daar zijn wij heel blij mee.

10 weken al weer en tegenwoordig erg lastig om te wegen, want de clan heeft geen zin om stil in een bakje te zitten. Het is veel leuker om rondjes te draaien in zo'n bakje of gauw bij je broer of zus er in springen of een poot er op zetten zodat het lijkt of die wel heel veel gegroeid is. Dus een beetje plus minus, maar hierbij toch weer de cijfertjes.

Abby haar neusje zit (na 2 weken) nog steeds behoorlijk dicht en ze klinkt dan af en toe ook als een klein (maar wel heel lief) varkentje en helaas begon Moray vanochtend ook een beetje te niezen en te snotteren en dat terwijl er juist voor hem bezoek zou komen vanmiddag. We hebben vanochtend dan ook eerst maar weer eens contact opgenomen met de dierenarts, wat verstandig is om voor Abby, en natuurlijk ook Moray, te doen. Voor Abby gebruikten we als neusdruppels altijd een zoutoplossing en in plaats daarvan hebben we nu neusdruppels gekregen met antibiotica zodat het probleem plaatselijk goed aangepakt kan worden. Moray wilde de DA toch eerst wel even beluisteren om zeker te weten dat de longen schoon zijn, wat gelukkig wel het geval is en ook hij moet met dezelfde druppels als Abby beginnen.
Vanmiddag hebben we dus bezoek gehad voor Moray, uit 's-Hertogenbosch. We hebben een erg gezellige middag gehad met Frank en Jacomijn Hendrickx, zij vonden Moray van de foto's natuurlijk al erg leuk, maar nu zijn ze helemaal "in love" met hem. Dus ook Moray heeft zijn gouden mandje gevonden en wij denken dat hij het heel fijn gaat krijgen bij Frank en Jacomijn, samen met een poezenvriendinnetje Lakshmi.

Je kunt merken dat de kittens ouder worden, ze “helpen” steeds meer mee in de huishouding, vooral Elgin. Abby vindt stofzuigen best interessant en ze loopt af en toe gewoon mee, maar Dullan vindt het eng en kruipt gelijk in de grote krabpaal. Alle kittens beseffen al drommels goed dat er achter een deur een nieuwe ruimte zit om te verkennen en het is moeilijk om een kamer uit/in te gaan zonder dat er een kitten meeglipt. Soms staan alle 5 kleintjes en de groten om je benen en dan kun je geen stap zetten. Ook even iets uit de kast pakken is niet meer even, voordat je het door hebt zitten ze achterin en krijg ze er dan maar weer eens uit. De bovenverdieping is ondertussen ook al bekend terrein en vooral Nadurra vertrekt ook geregeld alleen met mama naar boven voor een beetje quality time. Moray en Nadurra hebben de trapeze ontdekt in de andere slaapkamer en vinden het leuk om daar samen in te stoeien. Nadurra mag ook graag in het hangmatje onderaan de trapeze schommelen. Als ze op een gegeven moment dan beseft dat ze helemaal alleen is, begint ze me daar een partij te piepen en gaat dan gauw op zoek naar haar broertjes en zusjes of mama natuurlijk als die in de buurt is.
Helaas heeft Abby afgelopen week na haar inenting wel een opflikkering gehad van haar verkoudheid. Dit was natuurlijk niet echt vreemd omdat ze nog steeds wat verkouden was toen ze haar prikje heeft gekregen, maar het is nooit leuk om aan te zien. De eerste paar dagen viel het nog wel mee, maar gisteren was ze best wel benauwd en zat ze erg vol. Gelukkig klinkt ze vandaag weer een stukje beter en laten we hopen dat we nu het ergste achter de rug hebben en dat het vanaf nu alleen nog maar beter met haar zal gaan.

Vanmiddag bezoek gehad voor Elgin en Dullan uit Maarssen. We hebben een gezellige middag gehad met Cara Mascini en haar twee dochters. Alle kittens waren eerst even overdonderd door alle nieuwe geluiden en vooral de "kleine mensen" die zij natuurlijk nog nooit eerder hadden gezien, maar na een half uurtje waren de kittens wel een beetje gewend en kon er naar hartenlust gespeeld en geaaid worden. We kunnen dus ook het goede nieuws melden dat zowel Elgin als Dullan gereserveerd zijn. Wij vinden het erg fijn dat de beide broers samen mogen verhuizen, vooral ook omdat zij tweeën heel vaak samen stoeien en slapen. Wij denken dat deze jongens een prachtig gouden mandje hebben gevonden, waar ze een heerlijk leventje zullen krijgen.

Gisteren een drukke, maar gezellige middag gehad voor de kittens, want ze hebben bezoek gehad van schoonvader, vriendin en nog een oom en tante. Dit ging eigenlijk best goed, als je ze lokt met een speeltje (hengeltje) dan willen ze wel voor je in actie komen en zo konden ze de kittens af en toe ook wel op schoot lokken en dan wilden ze ook wel geaaid worden. Schoonpa was zo "attent" om zijn eigen speelgoed mee te nemen; de kittens hadden gelijk zijn schoenveters te pakken en op een gegeven moment waren alle boys met de veters aan het spelen.
Gisteravond de kittens voor de 3e keer ontwormd, behalve Abby, want die hadden we vorige week al gedaan. Ze vinden het natuurlijk niet echt lekker, maar ze maken er ook geen al te groot drama van. Een snoepje na de tijd beschouwen ze net als een brokje, iets om mee te spelen, en eten ze eigenlijk niet op.
Er "verdwijnen" al geregeld kittens naar de bovenverdieping en de trap gaat al prima. Alleen Jura vindt het natuurlijk nog maar niets, maar ze moet er toch maar een beetje aan wennen. Eergisteren was mama Ivian er zat van dat Jura de kittens steeds mept en heeft haar dochter Jura even stevig gecorrigeerd. We hebben maar niet ingegrepen; was over een kant ook wel mooi om te zien, want Jura is sterker dan haar mama, maar Ivian kreeg het toch voor elkaar om duidelijk te maken dat ze haar gedrag niet leuk vond en kwam als winnaar uit de "strijd". Daarna was Jura echt even rustiger met de kittens, maar de volgende dag was ze dit al weer vergeten, dus misschien moet mama Ivian nog een keertje optreden. Vandaag zullen we iets meer door de vingers zien en Jura een beetje extra verwennen, want vandaag is haar verjaardag en zij is 2 jaar geworden.

Gisteren een drukke, maar gezellige middag gehad voor de kittens, want ze hebben bezoek gehad van schoonvader, vriendin en nog een oom en tante. Dit ging eigenlijk best goed, als je ze lokt met een speeltje (hengeltje) dan willen ze wel voor je in actie komen en zo konden ze de kittens af en toe ook wel op schoot lokken en dan wilden ze ook wel geaaid worden. Schoonpa was zo "attent" om zijn eigen speelgoed mee te nemen; de kittens hadden gelijk zijn schoenveters te pakken en op een gegeven moment waren alle boys met de veters aan het spelen.
Gisteravond de kittens voor de 3e keer ontwormd, behalve Abby, want die hadden we vorige week al gedaan. Ze vinden het natuurlijk niet echt lekker, maar ze maken er ook geen al te groot drama van. Een snoepje na de tijd beschouwen ze net als een brokje, iets om mee te spelen, en eten ze eigenlijk niet op.
Er "verdwijnen" al geregeld kittens naar de bovenverdieping en de trap gaat al prima. Alleen Jura vindt het natuurlijk nog maar niets, maar ze moet er toch maar een beetje aan wennen. Eergisteren was mama Ivian er zat van dat Jura de kittens steeds mept en heeft haar dochter Jura even stevig gecorrigeerd. We hebben maar niet ingegrepen; was over een kant ook wel mooi om te zien, want Jura is sterker dan haar mama, maar Ivian kreeg het toch voor elkaar om duidelijk te maken dat ze haar gedrag niet leuk vond en kwam als winnaar uit de "strijd". Daarna was Jura echt even rustiger met de kittens, maar de volgende dag was ze dit al weer vergeten, dus misschien moet mama Ivian nog een keertje optreden. Vandaag zullen we iets meer door de vingers zien en Jura een beetje extra verwennen, want vandaag is haar verjaardag en zij is 2 jaar geworden.

Gisteren een drukke, maar gezellige middag gehad voor de kittens, want ze hebben bezoek gehad van schoonvader, vriendin en nog een oom en tante. Dit ging eigenlijk best goed, als je ze lokt met een speeltje (hengeltje) dan willen ze wel voor je in actie komen en zo konden ze de kittens af en toe ook wel op schoot lokken en dan wilden ze ook wel geaaid worden. Schoonpa was zo "attent" om zijn eigen speelgoed mee te nemen; de kittens hadden gelijk zijn schoenveters te pakken en op een gegeven moment waren alle boys met de veters aan het spelen.
Gisteravond de kittens voor de 3e keer ontwormd, behalve Abby, want die hadden we vorige week al gedaan. Ze vinden het natuurlijk niet echt lekker, maar ze maken er ook geen al te groot drama van. Een snoepje na de tijd beschouwen ze net als een brokje, iets om mee te spelen, en eten ze eigenlijk niet op.
Er "verdwijnen" al geregeld kittens naar de bovenverdieping en de trap gaat al prima. Alleen Jura vindt het natuurlijk nog maar niets, maar ze moet er toch maar een beetje aan wennen. Eergisteren was mama Ivian er zat van dat Jura de kittens steeds mept en heeft haar dochter Jura even stevig gecorrigeerd. We hebben maar niet ingegrepen; was over een kant ook wel mooi om te zien, want Jura is sterker dan haar mama, maar Ivian kreeg het toch voor elkaar om duidelijk te maken dat ze haar gedrag niet leuk vond en kwam als winnaar uit de "strijd". Daarna was Jura echt even rustiger met de kittens, maar de volgende dag was ze dit al weer vergeten, dus misschien moet mama Ivian nog een keertje optreden. Vandaag zullen we iets meer door de vingers zien en Jura een beetje extra verwennen, want vandaag is haar verjaardag en zij is 2 jaar geworden.

De clan is al weer 9 weken en voor de liefhebbers zijn er dus weer cijfertjes.

Moray is duidelijk zwaarder dan de rest, maar ook groter. Nadurra en Dullan gaan lekker gelijk op en ook Abby en Elgin gaan mooi gelijk op, maar dan 100 gram lichter, zij zijn gewoon een beetje kleiner/compacter.
De dierenarts is weer langs geweest om te checken of Abby vandaag ook ingeënt kon worden en gelukkig was dit het geval. Ze heeft af en toe nog wel een beetje een verstopt neusje, met soms een dikke nies en dan natuurlijk ook een snotbelletje. De dierenarts vond haar er verder heel goed uitzien (longen mooi schoon) en ze is/doet ook niet ziek en stoeit net als de rest. Daarom besloten om haar wel te enten, want uiteindelijk moet ze hierdoor haar weerstand opbouwen. De dierenarts zei verder dat ze misschien ook een beetje allergisch kan zijn en er gewoon over heen moet groeien en meestal is dat dan met ca. 4-5 mnd het geval. Zolang ze het zo goed blijft doen als nu hoeven we ons geen zorgen te maken. Haar oogjes zien er goed uit en het zalven gaan we bij haar dan ook afbouwen. Bij Moray stoppen we ook met het zalven van zijn oogje.
Eindelijk dan ook groen licht gekregen om eens andere mensen over de vloer te krijgen, want dat is zeker nodig voor hun socialisatie. Je kon nu al merken dat sommige kittens het niet leuk vonden dat de DA langs kwam omdat ze natuurlijk niemand anders gewend zijn dan ons.

De kittens hebben ook weer een nieuw spelletje bedacht, ze vinden het momenteel prachtig om de keuken- en theedoek aan te vallen. Hier blijven ze dan natuurlijk weer lekker in vast zitten zodat ze allerlei capriolen uithalen om weer los te komen. Af en toe denk je ik moet maar even helpen, want nu zitten ze zo vast dat gaat ze niet lukken, maar als je dan probeert te helpen, zijn ze zo ook weer opeens los?!
We zitten erover na te denken om binnenkort de kittenren weer op te ruimen, want ze zijn meestal gewoon los in de kamer, maar met stofzuigen zette ik ze meestal even in de ren omdat dit wel zo gemakkelijk is. Vandaag dus maar even geprobeerd te zuigen terwijl de kittens gewoon ergens in de kamer lagen. Nu werden gelijk een paar dingen duidelijk; de meiden zijn de echte helden en de jongens zijn "helden op sokken".
Nadurra bleef gewoon op de grond bij mama Ivian zitten, toen ik in de buurt kwam en Ivian weg liep wist ze even niet wat te doen, maar bleef toch maar zitten. Abby ging mij en de stofzuiger gewoon achtervolgen, eerst bleef ze op de bank, maar later sprong ze er af en ging er gewoon achteraan, grappig maar ook een beetje eng, dus maar heeeeeel langzaam verder gezogen. De heren lagen in de grote krabpaal, Moray lag in het huisje en keek wel even verschrikt op, maar had al gauw door dat ik niet bij hem kon komen en bleef dan ook rustig liggen. Elgin en Dullan lagen in de "half-pipe" een verdieping lager, Elgin trok zich er niet zoveel van aan, maar Dullan vond het maar niks en kroop heel stijf tegen zijn broer aan.

Plannen en kittens zijn 2 dingen die dus niet samengaan. Ik was van plan om vandaag de kittens eens kennis te laten maken met de bovenverdieping, maar even niet op de kamerdeur gelet en alle kittens waren gistermiddag al in de gang.
Nadurra, Elgin en Moray liepen gelijk de trap op naar boven, maar Dullan en Abby bleven in de gang spelen. Dat was even lastig aandacht verdelen in je eentje, want Abby en Dullan gingen kattenbak in, kattenbak uit. Dit is een bak van de volwassen katten, dus met klontvormend grid, wat zij natuurlijk weer niet op moeten eten en terwijl nog geen enkel kitten maar één brokje wil eten, willen ze helaas wel gridjes opeten, in ieder geval uitproberen.
Bij het trio boven moest ik voor politieagent spelen aangezien Jura boven lag en die de kittens nog steeds niet echt leuk vindt en als ze de kans krijgt gewoon een mep verkoopt. Nadurra ging gelijk alles goed verkennen, Moray en Elgin ook, maar deden het iets voorzichtiger. Ze moesten wel erg aan het laminaat wennen, vooral aan het lawaai dat het maakt als er gerend en gespeeld wordt door een volwassen kat. Elgin vond het een beetje eng en kroop maar gauw bij mama op bed. Tja en toen moesten/wilden ze op een gegeven moment weer naar beneden en dat is met een houten trap, zonder houvast aan vloerbedekking best een beetje lastig en eng, vooral omdat katten het liefst de binnenbocht nemen. Vlak na onze verhuizing deden de volwassen katten dit ook, maar ontdekten al snel dat dit niet wou op deze trap en vielen dus weer naar beneden. Na 1 keer wisten zij het, maar dit is natuurlijk wel een beetje gevaarlijk voor de kleintjes. Elgin heb ik heel gemakkelijk tree voor tree naar beneden kunnen "praten" door steeds het brede gedeelte aan te wijzen, maar Nadurra en Moray bleven boven aan de trap staan en dachten bekijk het maar. Als echte meid liet Nadurra ook luidkeels horen dat ze naar beneden wilde maar niet goed durfde en beiden waren niet om te praten. Omdat het de eerste keer was heb ik maar over mijn hart gestreken en ze beide naar beneden getild, maar hier ga ik geen gewoonte van maken.
We hebben het idee dat vandaag Abby haar verkoudheid wat aan het afnemen is. Het is nog niet over, maar het lijkt de goede kant op te gaan en als dat zo doorgaat kan ze maandag ook ingeënt worden en dat zou natuurlijk heel mooi zijn.

Buiten was het een mooi herfstdag, maar bij ons in huis is de herfst ook aangebroken. Wij hebben een grote krabpaal met kunstblaadjes en de kittens vinden die blaadjes zeer interessant. Ze trekken, bijten en slaan er net zo lang tegen aan tot het blaadje loslaat en dan gaan ze er mee spelen. Ze komen er de hele kamer mee door en slepen ze ook mee in de kittenren. De onderste takjes zijn al bijna helemaal kaal. Ivian vindt het nog steeds een beetje eng als haar kindjes boven in de boom klimmen, ze gaat dan al schreeuwend heel zenuwachtig rond lopen of klimt zelf gauw in de boom en gaat halverwege liggen en fungeert dan als buffer om de kittens niet verder te laten, maar ja 5 watervlugge kittens hou je niet zo gemakkelijk tegen. Dan gaat ze maar weer gauw in de ren liggen roepen; melk hier, melk hier en meestal komt er dan ook wel 1 of meer kittens naar haar toe. Het is eigenlijk al geen gezicht meer als alle 5 (grote) kittens tegelijk bij haar proberen te drinken. Ivian is echt een hele lieve mama voor haar clan.

Even een kort berichtje; de ingeënte kittens zijn vandaag net zo speels als anders, willen ook eten en vertonen tot dusver dus gelukkig geen reactie op de enting. Abby heeft vandaag de mijlpaal van 1 kg bereikt en is momenteel misschien nog wel het kleinste kitten, maar niet meer het lichtste kitten. Dat is nu Elgin, niks mis mee hoor, hij is gewoon een heel mooi klein, parmantig dondersteentje. Morgen kan het wel weer andersom zijn, maar ik vond het leuk om even te vermelden.

Tijd voor weer wat cijfertjes en 8 weken dus voor vandaag hadden we reeds een afspraak gemaakt om de kittens te laten enten.

Gelukkig heeft Abby de andere kittens niet aangestoken met haar verkoudheid en zo konden Dullan, Nadurra, Elgin en Moray gewoon hun geplande enting krijgen. De DA kon na een uitgebreid klinisch onderzoek niets anders vaststellen dan dat het kerngezonde kittens zijn die er met hun 8 weken prachtig uitzien en goed op gewicht zijn. Ook over Abby was ze best tevreden, haar longen zijn schoon, wat natuurlijk heel fijn te horen was, en haar oogjes zagen er ook best goed uit. Ze heeft dus net als de eerste keer weer last van haar bovenste luchtwegen, maar ze eet en groeit goed, dus AB-kuurtje afmaken en dan zal Abby volgende week maandag haar enting krijgen.

De laatste weken ging het met de hele clan heel goed, ook met Abby. Ze nieste af en toe nog wel, maar ze was zeker niet meer verkouden en haar oogjes (en ook die van Moray) waren helemaal opgeknapt. Helaas is Abby afgelopen vrijdag toch weer verkouden geworden. Ik had vrij snel door dat dit wel eens de verkeerde kant op kon gaan en heb gelijk contact opgenomen met de dierenarts (was natuurlijk ook weer vlak voor een weekend). Na overleg weer met een antibioticakuurtje begonnen, neusdruppels en stoombadje. Preventief ook maar weer vaker de oogjes van haar en Moray zalven, want hoewel die schoon zijn, speelt, likt en bijt het elkaar natuurlijk wel overal. Vrijdagavond was Abby een beetje "katterig" maar gisteren was ze er weer helemaal. Door haar neusje goed open te houden met druppels en stoombadje kan ze haar eten wel ruiken en blijft ze dus een goede eetlust houden.
Ik hoop zo dat ze de andere kittens niet aansteekt, in de eerste plaats zitten die (en wij) daar niet op te wachten, maar nog belangrijker, morgen komt de DA langs om ze in te enten. Zieke kittens kunnen/mogen natuurlijk geen enting krijgen en de DA gaat morgen, na onderzoeken, per kitten beslissen wat het beste is om te doen, maar voor Abby kunnen we er wel van uitgaan dat zij morgen haar enting niet zal krijgen.

Eerder had ik al eens geschreven dat Abby en Moray behoorlijk bezitterig kunnen doen als ze een speeltje in de bek hebben, ze beginnen dan "gevaarlijk" te grommen, nou.... niet alleen zij tweetjes hoor, de rest kan het ook.
Alhoewel er voldoende speelgoed in huis is, konden we het natuurlijk niet laten om voor dit nestje ook nog weer nieuwe leuke dingen aan te schaffen. Deze liggen in de kast en af en toe geven we ze dus een nieuw speeltje er bij. Vanochtend hebben we ze het aller mooiste en duurste speeltje gegeven dat we in huis hadden (een propje papier dus!). Dat was feest, eerst ging Dullan er mee van door en wee je gebeente als een andere kitten in de buurt kwam, dan liet hij even heel duidelijk weten dat het zijn propje was. Toen hij er even klaar mee was gingen één voor één alle kittens met het propje papier aan de sleep en iedereen op zijn beurt "verdedigde" dit propje met veel gegrom en wie toch in de buurt durfde te komen kon een mep van een poot krijgen.

Deze week heeft de clan de vensterbank en de planten ontdekt, gelukkig hebben we alleen maar kunstplanten, want de meeste planten zijn giftig voor katten, maar daar hoeven wij ons geen zorgen over te maken. Ze worden steeds sterker, sommigen springen al bijna in 1 keer op de bank. De gang en de bovenverdieping gaan/mogen ze binnenkort ook verkennen, want deuren die open gaan zijn wel heel interessant en kittens zijn heel snel. De trap vind ik nog wel een beetje eng voor ze, want het is een houten trap, dus geen vloerbedekking om je bij op te trekken of aan vast te houden als je naar beneden valt.
Elgin en Dullan zijn echte "partners in crime", geregeld doen ze dingen samen. Lekker tegen elkaar (of Rob) aan liggen slapen of samen Joey of Lucky uitdagen, want het is wel heel leuk om met hun staarten te spelen. Af en toe hoor je ze wel piepen, maar ze gaan er iedere keer weer naar toe. Nadurra en Abby komen ook geregeld even kijken als de volwassen katten eten krijgen, misschien valt er wel wat te halen, ze steken zo hun kopje in de etensbak van Joey of Lucky en die laten dat nog toe ook.
Moray vindt het heerlijk als je hem onder z'n kinnetje aait, hij gaat er dan helemaal voor liggen. Ook ligt hij graag op zijn rug te spelen, maakt niet uit met speeltje of handen en dan amper nageltjes gebruiken, maar daar staat dit ras ook om bekend. Als hij een "speciaal!?" speeltjes heeft dan moeten wij en ook zijn broertjes/zusjes wel uitkijken, want dan kan hij wel bezitterig doen en kun je beter niet te dicht bij komen, want dan kun je zijn nageltje wel eens voelen.
Abby komt even langs om mij te helpen met typen, computer gelijk in de slaapstand. OK dus, eerst weer spelen met de kittens.

Het was vandaag weer een gezellige dag met de clan, er verdwijnt al regelmatig iemand door een luikje in de gang. Ivian is wat dat betreft ook een rare, eerst gaat ze zelf door het luikje en dan gaat ze aan de andere kant staan schreeuwen, tja... dan wil een kitten er wel door heen gaan. Is, in dit geval Nadurra, bij haar dan is ze overstuur en weet niet hoe snel ze haar weer terug in de kamer wil hebben, wat natuurlijk niet lukt. Dan helpen we natuurlijk weer een handje, maar meestal begint het feest dan weer van voren af aan.
Nog meer goed nieuws te melden, er is ook een optie genomen op onze Abby. Haar nieuwe blikopener woont in Den Haag en zij komt haar op 17 oktober bezoeken. Wij kijken uit naar alle drie de bezoeken, het lijkt ons leuk om kennis te maken met de toekomstige nieuwe eigenaren.

De clan is al weer 7 weken, dus er zijn weer cijfertjes.

Wat worden ze alweer groot en wat kunnen ze al veel. Als je op de bank zit klimt er meestal wel iemand op je schoot en geregeld meerdere kittens. De 2e verdieping van de grote krabpaal is al overwonnen door Nadurra en de rest zal wel gauw volgen. De schijngevechten die ze uitvoeren zijn erg leuk om te zien, maar af en toe kan het er hard aan toegaan en hoor je iemand luid piepen. Zal allemaal wel bij het leerproces horen. Soms rennen ze zo snel over de plavuizen dat als ze een bocht willen maken ze een zeer komische sliding maken.
Ik ben erg trots op onze Lucky, hij is echt ontzettend lief met de kittens, soms moeten we zijn enthousiasme even temperen, maar lief is hij wel voor ze.
Elgin heeft de primeur, hij is het eerste kitten waar een optie op is genomen, zijn toekomstige blikopeners wonen in Maarssen en komen hem 19 oktober bezoeken en als Dullan ze om zijn mooie pootjes en straight oortjes kan winden mag hij heel misschien wel met broertje Elgin mee verhuizen. Ook is er een optie op Moray, hij zal in 's-Hertogenbosch gaan wonen en zijn toekomstig nieuw personeel komt hem 22 oktober bezoeken.

Het is nu officieel en niets meer aan te doen; de kittens hebben onze huiskamer overgenomen! Geen plekje is meer veilig voor ze, als ze hun race uurtje hebben kun je maar beter gaan zitten en niet bewegen, want voordat je het weet schiet er een kitten voor, tussen of onder je voeten. Je mag blij zijn dat je dan zelf een plekje op de bank hebt, want ook de bank is al door ze ingenomen en als 5 kittens en mama languit op de bank liggen/racen passen wij er niet zo goed meer bij.
Elgin is een lekkere deugniet aan het worden en hij is de grootste sleper van stel. Een hengeltje pakt hij het liefst van je af en daar sleept hij dan de hele kamer mee door en het liefst moet hij ook nog in de kittenren gebracht worden. Abby en Moray kunnen af en toe al heel bezitterig met een muisje/speeltje doen, ze grommen dan als er een broertje/zusje in de buurt komt, erg grappig om dit te horen als ze nog zo klein zijn. Joey en Lucky spelen af en toe gezellig mee of liggen zeer geïnteresseerd naar de clan te kijken en wie in de buurt komt kan een lik over bol krijgen. Met Jura gaat het helaas nog niet beter, ze vindt er nog steeds niets aan, is erg jaloers. Nu de kittens drukker worden komt ze wel vaker kijken, maar ze blaast en mept (zonder nagels gelukkig) gelijk als ze te dicht bij komen. Nadurra is heel nieuwsgierig en heeft dit al een paar keer met een mep moeten bekopen. Ze weet nog niet precies wat ze hier mee moet, maar is tot nu toe ook nog niet echt bang aan het worden. Ik hoop voor beide dames dat dit beter gaat worden, want het is wel de bedoeling dat ze het nog heel lang samen, vooral gezellig bij en met ons hebben.

De Clan wordt steeds actiever en ze rennen als gekken door de kamer, vaak ook nog aangevoerd door mama Ivian. Heel leuk om te zien vooral omdat Ivian normaal gesproken niet meer van die gekke bokkensprongen maakt, je weet soms gewoon niet waar je moet kijken. Je ziet zulke leuke situaties die je eigenlijk allemaal heel graag zou willen vastleggen, maar voor dat je de camera gepakt hebt zijn ze alweer ergens anders. Dus veel leuks gezien deze week, maar weinig leuke plaatjes geschoten, ze zijn veel te snel voor mij, zelfs om te filmen. En je knippert nog eens met je ogen en ze liggen allemaal te slapen, soms met z'n allen in het allerkleinst mandje als een waar mikado spel en soms in een iets groter mandje als een uitgebloeid bosje tulpen met hun koppies over de rand of her en der verspreid door de kamer.
Hun persoonlijkheden beginnen zich ook steeds meer te ontwikkelen. Elgin begint steeds driester te worden en komt er ook gelijk aan als je de ren in komt. Hij en Abby klimmen op je schoot zodra het even kan. Onze vrolijke flierefluiter Dullan zit momenteel in de fase dat hij overal wat voorzichtiger op reageert, maar hij loopt gerust op Lucky af om hem uit te dagen?! Nadurra springt al bijna in 1 keer op de bank en land ook al weer goed op de grond, bij de anderen gaat dat af en toe nog een beetje vreemd, terwijl Nadurra eigenlijk pas als laatste goed ging lopen. Ons beertje Moray kan je zo vertederend aankijken en mag graag de oortjes van z'n broertjes/zusje even lekker poetsen en Nadurra sabbelt dan wel even lekker op zijn oor. Alle kittens beginnen ook al aardige hulpjes in de huishouding te worden die je op de voet volgen als je bezig bent, dat schijnt erg interessant te zijn, dus uitkijken geblazen voordat je een voet verzet. Gelukkig nog geen verdere ontsnappingen door de luikjes gehad!

Even een kleine update die ik jullie niet wil onthouden. Gisteren had ik mijn hoop uitgesproken dat het nog heel lang zou duren voordat ze door zouden krijgen hoe een kattenluikje precies werkte. Nou... dat heel lang heeft niet heel lang geduurd. Gisteravond verdween Ivian door het luikje naar de gang en toen vond Moray toch echt dat hij achter mama aan moest en ja hoor het lukte hem om zijn pootjes er tegen aan te drukken en toen buitelde hij er als het ware doorheen.

De Clan kan met de dag meer. 2 dagen terug deden ze nog geen poging om op de bank te klimmen, maar nu zitten ze voor je het weet boven op de rugleuning. Dat is natuurlijk wel een beetje eng, want ze kunnen nog geen diepte inschatten en ze laten zich zo naar beneden ploffen. Gisteren zaten ze voor het eerst op het krabpaaltje, ze rennen nu echt achter een hengeltje en ook doen ze heuse pogingen om bij je broekspijp omhoog te klimmen (ook als je geen broek aan hebt, aaaauw!).
Ik ben erg benieuwd hoe lang het duurt voordat ze door hebben hoe een kattenluikje werkt, ik hoop nog heel lang, maar ik vraag het mij af. Gisteren lag onze grote (8,5 kg) Lucky een hele poos bij en naar de kittens te kijken waarbij sommigen af en toe een poetsbeurt kregen. Dullan durfde zelfs zo ver te gaan om Lucky uit te dagen door hem een mep op zijn kop te geven en Lucky vond het allemaal goed. Na een tijdje was hij er zat van en verdween via het kattenluikje in de bijkeuken om naar de buitenren te gaan. Hierbij 5 kittens zeer verbaasd kijkend achterlatend en Moray liep gelijk naar het luikje toe waardoor hun grote vriend was verdwenen. Hij begreep nog niet wat het was, maar hij probeerde wel om er bij omhoog te gaan staan, gelukkig nog iets te hoog om zijn pootjes tegen aan te krijgen.

6 Weken oud zijn ze al weer en morgen is het dus al weer tijd voor de 2^e ontwormingsronde en natuurlijk nu ook even de gewichten.

De clan vindt het schitterend om lekker los door de kamer te rennen. Met als gevolg dat als je de kittens even terug wilt zetten om b.v. te stofzuigen o.i.d. je denkt dat de clan uit 20 kittens bestaat in plaats van 5, zo vaak moet je een kitten weer over de drempel terug in de ren zetten. Met een beetje lenigheid lukt het gelukkig ook nog om over de 80 cm hoge kittenpanelen heen te stappen en dat is nu soms handiger. Ze zijn allemaal lekker levendig en volgens ons ook al redelijk zindelijk. In de ren vinden we in ieder geval nooit plasjes, ze zijn geregeld in de kattenbak te vinden (spelen met grit is ook heel leuk) en ondertussen heeft iedereen ook al de zware bevalling van eerste ontlasting in de kattenbak gehad, piepen dat ze dan kunnen. Dullan heeft er nog een beetje moeit mee en je vindt dan ook geregeld een stukje keutel in de ren of waar dan ook, maar goed alle begin is moeilijk en we zijn al reuze trots dat ze wel netjes op de bak gaan als ze drang voelen.
De kittens krijgen momenteel, naast moedermelk natuurlijk, al een poosje vlees en het wordt tijd om eens gewelde brokjes te proberen, maar de eerste keer hadden ze hier geen belangstelling voor, misschien maar gelijk eens door het vlees doen, want het is de bedoeling dat ze ook brokjes leren eten.
Er staan ook kittenbrokjes in de ren, maar daar heeft nog niemand belangstelling voor. Elgin en Moray doen af en toe een poging om een beetje water te drinken, de rest heb ik dat nog niet zien doen, zij lopen er af en toe doorheen of vallen er met hun kontje in tijdens het ravotten. Als dit gebeurt dan is Ivian heel beschermend en gaat als een gek water drinken zodat ze er niet meer in kunnen vallen. Ze begrijpt niet dat ik het weer aanvul als het op is, maar het is wel heel lief.

Gelukkig hebben de andere drie kittens het virus tot dusver niet gekregen en we hopen dat het ook niet meer gebeurd. Met mama Ivian, Nadurra en Elgin gaat het ook weer goed, ze zijn er gelukkig ook niet echt ziek van geweest en iedereen heeft al weer een normale ontlasting gehad. Iedereen eet lekker (wel liever van de vinger; ze zijn dus een klein beetje verwend!) en komt goed aan. Gisteren heeft iedereen zelfs geschranst en zijn ze mega veel in 1 dag gegroeid, met als topper Abby die 52 gr, aangekomen is. We hoeven dus niet raar op te kijken als er vandaag veel gepoept wordt en er dus niet aangekomen wordt, maar dat zal er allemaal wel bij horen.
Lucky mag graag naar het gekrioel van de kittens kijken en alle kitten hebben al wel een poetsbeurt van hem gehad, Ivian vindt het allemaal prima en de kittens ook. Toen Abby op de bak zat ging Lucky er vlak voor liggen en tikte iedere keer met zijn poot op haar koppie. Toen hebben we haar maar even gered, want als 8,5 kg je "op je kop zit" zit je niet lekker te plassen, maar Abby trok zich er eigenlijk weinig van aan.
Ook Joey komt geregeld even buurten en gaat dan heel voorzichtig even neuzen. Als een kitten maar niet te veel beweegt vindt hij het prima, anders gaat hij gauw weer weg. Elgin heeft al een paar keer toenadering met Joey gezocht en dat is wel heel lief om te zien.
Tja, dan hebben we onze Jura nog. Ik had gehoopt de schrijverspen al weer aan haar over te kunnen dragen, maar helaas vindt zij het tot nu toe allemaal maar niets. Volgens ons is ze heel jaloers, want zij was natuurlijk wel een kleine twee jaar de jongste, die veel aandacht kreeg en dat is ze nu niet meer. Ze wil zelfs niets met Ivian te maken hebben en blaast tegen haar, terwijl Ivian nu met dit nestje juist ook weer meer moedergevoelens voor Jura heeft en haar heel graag opzoekt. Niet leuk voor Jura, want die raakt een beetje overstuur en Ivian begrijpt er niets van, misschien moeten ze het maar een keertje "uitvechten". Jura wil ook nog niet echt wat van de kittens weten, terwijl het ons juist zo leuk leek voor haar, wel 5 speelkameraadjes erbij. Zo zie je maar, het loopt altijd anders dan je denkt.
Heel af en toe gaat ze stiekem van een afstandje even kijken als de kittens slapen. Gisteren heeft Nadurra een ontmoeting gehad met Jura. Nadurra dacht, he leuk nog een poes, maar Jura vond deze toenadering maar niets en begon hard te blazen. Nadurra was wel onder de indruk, maar wist niet wat ze hier mee moest, ze deed nog een poging om een hoge rug op te zetten, maar ging toen maar weer ergens anders spelen. We hopen dat dit de komende tijd beter gaat, met alle kittens natuurlijk, maar vooral tussen Jura en Nadurra, want we hebben besloten dat Nadurra lekker bij ons blijft wonen. De trouwe lezers weten natuurlijk dat Ivian geen gemakkelijke zwangerschap, bevalling en kraamtijd heeft gehad en wij hebben dan ook besloten dat het voor Ivian (qua gezondheid) beter is om geen nestjes meer te krijgen en we laten haar binnenkort sterriliseren. Door Nadurra zelf te houden, houden we in ieder geval de mogelijkheid open om in de toekomst misschien wel weer een nestje te mogen verwelkomen binnen de Hayfen Clan.

Zo, eindelijk weer een berichtje over de clan. Op dit moment gaat alles gelukkig weer goed, maar het was me het weekje wel weer. Behalve dat we weer aan het werk zijn heeft mama Ivian en 2 van haar clan-leden helaas weer een virusje opgepikt (hoe mag Joost weten?!) en zijn weer ziek geworden. Deze keer een maagdarminfectie, dus overgeven en diarree, maar met het juiste prikje van de DA + Finidiar tegen diarree en een paar dagen iedere 2 uur een beetje licht verteerbaar voedsel, moet het in drie dagen weer over zijn. Gelukkig waren we er heel erg op tijd bij en de kittens zijn in ieder geval de hele tijd levenslustig gebleven (dus niet echt ziek) en dat is natuurlijk een heel goed teken. We hopen dat het de andere drie bespaard zal blijven, maar de komende tijd goed opletten wie wat poept. Positief te melden is wel dat gelukkig net iedereen zindelijk was toen dit begon, dus onze baktraining heeft vruchten afgeworpen.
Verder gaat het erg goed met het vijftal. Ze spelen en stoeien veel met elkaar en ze zijn ook niet meer in de kittenren te houden, dus ze komen al geregeld los in de kamer. Ik weet niet wie dit enger vindt Ivian of wij. Wij zijn in ieder geval de hele tijd aan het tellen of we ze alle vijf nog in beeld hebben en je moet constant uitkijken waar je loopt. In het begin loopt Ivian schreeuwend rond tot ze merkt dat het toch niet helpt en dan gaat ze maar liggen in de hoop dat ze bij haar komen en af en toe gebeurd dat ook wel.
De kleine Abby kan zich aardig meten met haar grotere broers en zus, ze mag ze graag in de hakken bijten. Verder kruipt ze gelijk bij je op schoot als je in de ren komt. Nadurra is een echte meid en ze vindt het heerlijk om op haar rug te liggen en dat wij dan haar buikje aaien en met haar pootjes spelen. Ze kauwt graag op je vinger of hand, maar niet hard en ook likt ze geregeld onze vingers. Vrolijke Dullan mag wel graag hard bijten in je vingers, of je tenen, maar op een manier dat hij er ook nog weer mee weg komt. Zachtaardige Elgin die klimt ook meestal gelijk op schoot als je ze b.v. eten geeft erg lief, maar hij staat gerust zijn mannetje als de boys lekker aan het stoeien zijn. En dan hebben we nog de lieve, stoere sociale Moray, als een van de kittens zich niet ze lekker voelt gaat hij er altijd bij liggen en hij vindt het erg lekker om onder z'n kinnetje geaaid te worden en soms is het net alsof hij kopjes geeft.

5 weken oud zijn ze al weer en met de dag kunnen ze meer, tijd voor een paar gewichten.

Het gaat heel goed met alle kittens en het is grappig om te zien dat ze per dag meer kunnen en doen. Tot gisteren keken ze alleen als ik een hengeltje met veertjes voor hun liet bewegen, vanaf vandaag rennen ze er achter aan, schitterend om te zien, al die waggelende kontjes. Ook beginnen ze al leuke schijngevechten met elkaar te houden en sommigen doen al een poging om in het kleine krabpaaltje te klimmen.
Door alle problemen die we tegen zijn gekomen hebben we beide een weekje langer vakantie opgenomen. Rob is afgelopen week weer aan het werk gegaan en ik ga deze week weer beginnen. Er zal dus in het vervolg iets minder verslag van de clan worden gedaan, want de tijd die ik over heb besteed ik dan liever aan de kittens dan aan de computer, maar natuurlijk zal ik jullie nog geregeld op de hoogte houden.

Nadurra, Abby en Elgin hebben vanochtend zelfstandig een plasje en poepje (onder luid gesteun en gepiep) op de bak gedaan. Gisteren Moray ook al een keer, dus zij beginnen al aardig door te krijgen waar de die grote bak voor is, behalve dat je er leuk in kunt spelen. Dullan heeft helaas nog geen flauw benul wat hij daar moet doen. Dit is best lastig, want hij weet wel wat eten is, en wat er in gaat zal er ook eens uit moeten komen. De ontlasting is al wel aan het indikken, maar heeft nu de structuur van stopverf, wat we dus overal in de ren uitgesmeerd terug vinden, want waar hij zit laat hij wat achter. Ook plassen doet hij nog niet uit zichzelf in de bak en mama is er niet altijd op tijd bij om hem "leeg te zuigen". Dullan krijgt vandaag dus intensieve baktraining! Vanochtend hem boven de bak een poosje gemasseerd over zijn buikje/darmen en op die manier al wat ontlasting kwijt geraakt. We hopen dat dit lekkere ventje het ook snel snapt, des te eerder kunnen we ze ook eens los in de kamer laten lopen, alhoewel regelmatig "ontsnappen" er al wel eens kittens uit de kittenren, want we laten het deurtje wel eens op een kiertje staan zodat Ivian er in en uit kan. Hier moeten we dus mee oppassen want de meeste kittens hebben al geen probleem meer met de toch wel redelijk hoge drempel, daar worstelen ze zich gewoon over heen. Ivian weet dan niet wat ze moet doen en gaat zenuwachtig heen en weer lopen, luid roepend.

De ontwikkeling van de kittens verandert per dag ze spelen/stoeien erg leuk met elkaar en onze vingers. Erg leuk om te zien, zo wou Elgin gisteren nog amper vlees eten, een beetje van mijn vinger en vanochtend viel ook hij het schoteltje met vlees aan. Er zijn nu 3 kittens spontaan zelf op de bak geweest voor een plasje, nu de grote boodschap nog, want nu is het nog wel erg veel poep ruimen. Mama Ivian doet helaas niet voor dat de kittens op de bak moeten dus daar gaat momenteel veel tijd voor ons in zitten en de kittens zelf interesseert het niet, die denderen gewoon door, vies of niet, en dat kunnen we natuurlijk niet hebben, vooral omdat Abby en Moray nog last van hun oogjes hebben.
Met de oogjes van Abby en het ene oogje van Moray gaat het al een stuk beter, maar we zijn gisteren toch nog naar een oogspecialist in Wilhelminaoord geweest, omdat we graag wilden weten wat het eventueel betekent voor de toekomst. Positief is, dat de oogjes helemaal kunnen herstellen, misschien een klein littekentje of een iets lichtere oogkleur, maar er is geen schade aan het optische vlak (het zien). Met dit nieuws waren wij erg blij. Minder leuk, maar helaas wel de realiteit is, is dat de ontsteking een herpes virus is, die bij stress en verminderde weerstand weer op kan spelen (zoals bij mensen met een koortslip). Om hun weerstand een beetje te helpen/verhogen geven wij ze op advies van de oogspecialist 2xd 1 capsule L-lysine door hun eten.
's Avonds pakken we ze lekker om beurten bij ons op schoot op de bank. Zo heeft Elgin donderdagavond heerlijk bij Rob liggen slapen. Elgin is een erg lief kereltje die je af en toe met een klein beetje treurige blik aan kan kijken, erg aandoenlijk. Nadurra doet alles voor, de rest volgt. Abby is door haar medische verzorging al zeer gewend om van hand naar hand te gaan en zij zoekt je gelijk op als we in de kittenren gaan. Lucky gaat zich ook al met het nest bemoeien. Gisteren heeft hij Moray en Dullan een wasbeurt gegeven. Alleen toen ze op zoek gingen naar een tepel had hij er geen zin meer in en zet hij er een poot op en hebben we ze even moeten "redden". Ach, dat zijn toch weer de leuke momenten.

Gisteren en vandaag zijn tot dusver mega P(oep)-dagen, geen wonder natuurlijk, maar er is dan ook niemand goed gegroeid. Moray is zelfs wat afgevallen, maar die was de voorgaande dagen ook echt heel veel gegroeid. Ik had hem gisteren gewogen en daarna zat hij mega onder de poep, toen ik hem schoon had maar even weer gewogen, hij was toen 10 gr lichter! Ik hoop echt dat de kittens binnenkort begrijpen waar de bak voor is en dat hun ontlasting keutels worden, want hier wordt je wel een beetje moe van. Heb je de werpkist net verschoond en de wasmachine draaiende, kun je weer van voren af aan beginnen. We zetten ze geregeld op de bak en stimuleren ze dan even, maar volgens mij denken ze, als mama er niet is dan laten we het gewoon lopen, dan ruimt Ria wel weer op. Zojuist Dullan van kop tot teen schoongemaakt omdat hij in de werpkist had gepoept. O ja, ook alle andere kittens schoon moeten maken, niet omdat ze toevallig ook gepoept hadden, maar omdat Dullan even boven over iedereen heen is gekropen. Moray had gewoon een toefje poep op zijn koppie. En mama Ivian, die is dan in geen velden of wegen te zien.

Gisteren de eerste ontwormronde gehad. De kittens vonden het niet leuk, maar het was ook geen al te groot drama. Een paar kittens zijn echte schuimers (net als mama) als ze iets krijgen dat ze niet willen, maar daarna gelijk even een lik nutrigel in het bekje en alles was weer ok. Ontwormen hadden we eigenlijk maandag willen doen, maar toen zijn we nog weer even met Abby en Moray naar de kliniek in Roden geweest, want hun oogjes zijn nog steeds niet helemaal goed. Andere zalf gaan proberen en ook 1xd 1 druppel interferon. Als het vrijdag niet een stuk beter is worden we doorverwezen naar een oogspecialist (weer in een andere kliniek natuurlijk).
Nadurra heeft haar eerste ontmoeting gehad met onze grote Lucky, ze was totaal niet onder de indruk, ze ging gewoon even snuffelen en Lucky vindt het gewoon wel interessant. Hij ligt ook vaak met z'n neus voor de kittenren alles te volgen en als de ren openstaat gaat hij er gelijk in, maar niet voor de kittens, maar wel voor de kittenbrokken, want die zijn natuurlijk veel lekkerder dan zijn eigen brokken. Zelfs Joey heeft even gekeken in de ren en die hebben we ook maar even aan Nadurra voorgesteld, maar Joey is veel gereserveerder en moet het "spul" nog niet te dicht bij hebben. Met dit nestje gaat het al wel beter dan met het eerste, nu kijkt hij van een afstandje een beetje geïnteresseerd toe, maar toen wou hij er niets van weten. Nu is onze Jura het moeilijkst, zij is volgens ons heel jaloers, want ze wil ook niets meer te maken hebben met haar mama, ze blaast zelfs tegen Ivian als ze haar ziet. Best wel zielig, want nu Ivian weer mama is zijn haar moedergevoelens voor Jura ook weer sterker, dus zij wil heel graag contact met Jura. Jura vlucht door de kamer om snel naar boven te gaan. Ik hoop dat dit beter gaat worden als haar (half) broertjes en zusjes een beetje groter zijn en vrij rond rennen en ze dan merkt dat ze er leuk mee kan spelen.

De kittens zijn (gelukkig) echte donderstenen aan het worden en net als bij mensen zijn de meiden pittiger dan de jongens. Vooral Elgin is een heel lief zachtaardig kereltje, Moray is een 'dikke' goedzak en Dullan is een grappige flierefluiter die graag daar mag zijn waar de actie is. De trouwe lezers onder jullie weten maar al te goed dat we/ze al van alles meegemaakt hebben. Gezondheid en verzorging stond vooral voorop en wij hebben ons dan ook nog niet zo bezig gehouden met wie nu toch echt een Fold/Straight, kort-/langharig is. De haarlengte is ons eigenlijk helemaal nog niet duidelijk, dus dat zullen we toch echt nog een weekje langer moeten aanzien. Wat betreft Fold en Straight zijn er 2 zeker, maar de rest (of wij) twijfelt nog een beetje wat ze willen gaan worden.
Ik zal proberen een voorlopige "voorspelling" te doen over Fold/Straigt, maar langhaar/ korthaar durf ik echt nog niets over te zeggen.

De clan wordt steeds gezelliger. Ik heb wat meer speeltjes in de ren gelegd, maar Nadurra vindt mijn tenen leuker om aan te vallen. The boys zijn vooral met elkaar aan het spelen/vechten en Abby is net een opwindpopje, als je met haar speelt en dan loslaat gaat ze er als een wervelwind vandoor. We moeten de dames goed in de gaten houden, want ze zitten overal en nergens. Iedereen wil momenteel overal in bijten, ik hoop dat ze binnenkort de speeltjes hiervoor gaan gebruiken. Vorige week was het niet gelukt, maar voor de liefhebbers zijn hier dan toch de cijfers.

Vanochtend de schuifjes uit de werpkist gehaald. Ivian ging breeduit voor de opening liggen, maar kon niet voorkomen dat ze er uitliepen. Ok, dan eerst even bij mama drinken en daarna lekker aan de wandel, ze vinden het erg interessant. Er staat ook een mandje in de kittenren en die bevalt ze wel, ze liggen er allemaal lekker in te slapen, Ivian er naast. Misschien de grote mand er maar inzetten dan kan Ivian er ook nog bij als ze wil.

Iedereen was gelukkig weer goed gegroeid, blijft toch iedere keer weer een spannend moment. Abby geven we nog geregeld een flesje erbij, die ze met graagte naar binnenwerkt. Ze zal nog wel niet uit de gevarenzone zijn, maar ze gaat met kleine stapjes vooruit, qua gezondheid dan, want stappen/lopen kan ze als de beste. In ieder geval beter dan haar zus Nadurra, maar ja die heeft natuurlijk ook lood in haar poepertje, dat ze mee moet slepen en daar heeft Abby geen last van (Nadurra weegt 500 gr en Abby 383 gr). Verder proberen we iedereen vlees te laten eten, van vinger of zelfstandig, met wisselende resultaat nog.
Abby zegt bekijk het maar, ik zuig het wel uit een spuitje (en dat mag ze voor nu dan ook nog van ons). Elgin heeft ook nog geen idee wat hij met zo'n klodder vleesdrap moet doen, dus hem voor de smaak ook maar een beetje via een spuitje gegeven en dat vond hij prima. Nadurra, Dullan en Moray willen al wel van de vinger eten en happen soms zelfstandig van het bordje. Doordat ze nu al een paar dagen vlees krijgen verandert hun ontlasting natuurlijk ook, het is nog steeds dun, maar Ivian heeft er niet altijd meer trek in, met als resultaat dat we geregeld een kitten helemaal schoon moeten maken omdat hij/zij er onder zit. Heb je net het nest verschoond, poept de volgende en kun je weer van voren af aan beginnen. Doordat het begin van hun 4e levensweek natuurlijk erg stressvol was, hadden we nog geen tijd gehad om de kittens af en toe in een kittenbakje te zetten, daar zullen we nu wel mee beginnen, maar er zullen nog wel meer ongelukjes komen. Nu kunnen ze nog niet zelf vanuit de werpkist in de kittenren komen, maar dat gaat vanaf morgen in ieder geval wel gebeuren, of Ivian dit nu wel of niet wil. Vanochtend hoorden we opeens Nadurra piepen, wij kijken en ja hoor geen mama in de buurt, dus had ze zelf een hele grote plas gedaan in de werpkist, dus verschonen maar weer. Gelijk maar een paar kittenbakjes in de kittenren gezet en voor en na vlees maar stimuleren op de bakjes, maar ze hebben nog geen idee wat voor raar spul dat is en wat ze er mee moeten.
Ze beginnen steeds meer met elkaar te spelen. Abby is een hakkenbijtertje, Nadurra stuitert overal heen en iedereen kan een mep of lik krijgen. Lieve zachtaardige Elgin speelt heel lief met iedereen en zijn eigen pootjes. Dullan is een parmantig kereltje, maar als hij slaapt dan slaapt hij en is niet gauw te porren voor een spelletje totdat hij flauw is van Nadurra haar geplaag en gezellig mee gaat doen. Stoere Moray mag graag bij Abby liggen en likken en ook vindt hij het heel leuk om mama haar oortjes te wassen, schattig om te zien.

Iedereen is vanochtend over 24 uur lekker gegroeid, het Hill's a/d vlees doet ze blijkbaar goed. We geven ze dit nu 3xd aangelengd met water, nu nog via een spuitje, maar daar zit geen dwang achter. Meestal staat het kitten los op de grond en zuigt zelf het spuitje leeg, zonder dat we hem/haar vasthouden, sommige kittens willen het zelfs ook al van je vinger likken, dus dat gaat de goede kant op. Abby vindt volgens mij momenteel alles lekker, want ze eet/drinkt het met graagte op. Je kunt merken dat ze een beetje aansterkt, af en toe probeert ze al lekker mee te doen met haar broertjes en zusje. Het ene moment is ze wat benauwder dan het andere moment, maar we hopen dat de goede momenten steeds langer gaan duren.
De volgende sessie gaan we het vlees eens proberen minder verdund en van een theelepeltje of vinger te geven. Zoals het nu lijkt slaan we met ons tweede nestje de pap-fase dus maar over, schijnt ook beter te zijn, want een kat is natuurlijk een vleeseter, dus ja wat moeten ze met pap (alhoewel ons eerst nestje er prima op groot geworden is).
Nadurra vindt haar broertjes en zusje momenteel maar saai, ze is de enige die wakker is en wat ze ook probeert, er boven op springen, in de poten bijten, oortjes wassen, niemand reageert, dus gaat ze maar als een gek in het rond springen door de werpkist. Mama Ivian was er net even uitgegaan, maar werd van haar gespring behoorlijk zenuwachtig en gaat gelijk weer terug om haar dochter te corrigeren. Nadurra wringt zich in allerlei bochten om hier onderuit te komen, toen heb ik Ivian maar even geholpen door haar Nadurra te geven en nu ligt de hele clan weer rustig te slapen.

Ivian en haar clan zijn gelukkig gistermiddag weer thuis gekomen. Iedereen heeft in de kliniek een VIP behandeling gehad, zodat ze er nu weer tegen moeten kunnen. Omdat ze allemaal af en toe wel een beetje kuchen en niezen zijn ze preventief allemaal op een kuurtje AB gezet en wordt er al een start gemaakt met afspenen door ze geregeld bij te voeden met een beetje verdunde Hills a/d vlees in een spuitje of onverdund een likje tegen hun gehemelte. Ook krijgen ze 2xd een likje nutrigel. Abby is nog steeds een zorgenkindje, met voor de komende dagen een uitgebreid behandelschema, maar het gaat volgens ons nu (hopen we) wel de goede kant op. Toen we de Clan opgehaald hebben, heeft de DA ons bepaalde handelingen even voorgedaan, o.a. het geven van Hills a/d in een spuitje. Abby begon als een gek aan het spuitje te zuigen en de DA zei dat dit de eerste keer was dat ze dit deed. Dit is natuurlijk heel goed en de DA zag het nu ook positiever in voor Abby in de toekomst. Ze is natuurlijk momenteel nog steeds een zorgenkindje, maar ook wij durven nu iets ruimer adem te halen.
Abby moeten we volgens schema 6xd bijvoeden, afwisselend met KMR melk en verdund vlees van Hills a/d. Bij thuiskomst haar gelijk maar een flesje geprobeerd te geven en die zoog ze zo'n beetje in 1 teug naar binnen en 3 uur later weer. Oh wat is dat een fijn gevoel! Het lijkt wel alsof ze uitgehongerd is. Ze pruttelt nog steeds, maar ze heeft in ieder geval weer voldoende lucht om goed uit een flesje te kunnen drinken. Bij mama wil ze ook graag drinken, maar doordat ze zoveel kleiner is dan haar broertjes en zusje delft ze letterlijk een beetje het onderspit voor de juiste tepel. Ze gaat er tussen liggen en wacht haar beurt dan gewoon af, maar Ivian denkt dan vaak, zo iedereen is klaar, hier en daar en lik en ik ga weer, Abby ondertussen van de tepel afschuddend. Heel zielig om te zien, maar goed dan doen we wel een flesje extra voor onze kleine schat.
Moray heeft sinds maandag 1 oogje dichtzitten, maar ja wat wil je ook, hij en Abby (de grote en de kleine) liggen vaak bij elkaar. Met 6xd een zalfje moet dat helemaal weer goed komen.
We hebben de kittens natuurlijk 1,5 dag niet gezien, wat kunnen ze zich dan snel ontwikkelen. Ik heb het idee dat ze al iets beter kunnen lopen en ondertussen hebben ze al heuse tandjes, die we af en toe wel voelen als we niet snel genoeg zijn met bijvoeden. Ze pakken gerust je vinger even om op te kauwen. Ook beginnen ze al een beetje met elkaar te stoeien.
Nadurra is een vrolijke tante en in de kliniek zeiden ze ook al dat zij echt een klein dondersteentje is. De jongens zijn momenteel nog iets rustiger, maar ze daagt ze geregeld uit, ook haar mama. Alle kittens zijn ook al erg druk met zichzelf wassen, of iets dat er op lijkt, maar ze doen heuse pogingen. Komisch om te zien ook is dat ze eigenlijk allemaal blazen als ze ergens plotseling wakker van schrikken.

Normaal gesproken zou er gisteren een nieuwsbericht geplaatst zijn waarin o.a. natuurlijk de gewichten vermeld zouden staan van de ondertussen al weer 3 weken oude clan. Dat was de bedoeling ook, maar de afgelopen dagen zijn zo hectisch geweest dat daar niet van is gekomen. Terwijl het zaterdag zo goed ging met het bijvoeden van Abby kregen wij zondagmiddag het idee dat Abby steeds meer moeite moest doen om adem te halen. Alle energie die ze binnenkreeg via een flesje van ons had ze hiervoor nodig, dus was ze 's avonds weer wat afgevallen en maandagochtend helaas weer. Ook uit het flesje drinken ging steeds moeilijker voor de kleine schat. Wij behoorlijk in paniek, want ja wat kun je nog meer voor zo'n kleintje doen. Ook een paar andere kittens waren zeer weinig gegroeid, wat op zich geen probleem hoeft te zijn, want ieder kitten heeft wel eens een dag dat hij/zij minder groeit, maar omdat het bij Abby ook zo begon ben je er wel alerter op en dus iets eerder ongerust over.
Maandag de dierenarts gebeld en gevraagd of we met het hele nest langs konden komen om iedereen te checken en misschien een kuurtje AB, want de kittens worden steeds socialer en likken elkaar ook overal. Hier werd al snel duidelijk dat Abby meer zorg nodig heeft dan wij en ook onze DA haar op dit moment kunnen bieden. Het bijvoeden van Abby duurde per keer soms wel langer dan een uur om haar de benodigde cc'tje binnen te laten krijgen en dat iedere 3 uur opnieuw.
Onze DA heeft toen een afspraak gemaakt voor Ivian en haar hele nest bij een kliniek in Roden. Daar heeft men de zorg even van ons overgenomen en Ivian en alle kittens zijn daar gebleven voor een 24 uurs opname. Daar worden alle kittens even goed gecheckt, eventueel bijgevoed en iedereen incl. mama Ivian krijgt een kuurtje AB. Met Ivian gaat het op zich wel weer goed, maar ze krijgt natuurlijk wel al onze stress en verdriet mee en dat maakt haar onrustig wat ook niet goed is voor de verzorging van haar kindjes. Abby is een zorgenkindje, maar ze geven haar daar nog niet gelijk op en doen er alles aan om haar er weer bovenop te krijgen. Ook weer wat geleerd, verkouden kittens schijn je dus ook "gewoon", net als bij mensen, een stoombadje te kunnen geven om weer wat meer lucht te kunnen krijgen. Iedereen krijgt nu dus een VIP behandeling en vanochtend gehoord dat iedereen de nacht goed door is gekomen. Abby blijft nog wel steeds zorgelijk maar iedereen doet zijn best voor haar. Ivian en alle kittens (een gezinnetje haal je niet uit elkaar!) blijven nog een nachtje en dan is het de bedoeling dat we ze morgenochtend weer gaan ophalen om ze natuurlijk hier, waar ze horen, weer verder te gaan verzorgen met heel veel TLC en meer rust van onze kant (proberen we in ieder geval).
Alle kittens (zelfs Abby, na een stoombadje) liggen aan de tepel bij mama te drinken en als dat het geval is voeden ze in de kliniek in Roden, bij kittens van 3 week, nooit meer bij met KMR melk, maar reeds met een spuitje gevuld met Hill's AD. Zo worden er dus al heuse pogingen gedaan om de kittens een beetje te spenen. Zelfs Abby krijgt dit al een beetje, natuurlijk niet zoveel als haar broertjes/zusjes, maar dat is ook logisch, want ze weegt een stuk minder. De gewichten van 3 weken houden jullie nog te goed. Ik wil nog wel even vertellen dat afgelopen zondag Moray zijn gewicht al begon met een 4, hij woog toen reeds 427 gram, dus een flinke vent!
Deze "rare" kittenloze dag hebben wij aangewend om onze huiskamer al vast te "verbouwen" voor het plaatsen van de kittenren. Ze zijn hier natuurlijk nog niet helemaal aan toe, maar dan staat hij er alvast en hoeven mama Ivian en haar clan over een paar dagen de stress van het gesleep met meubels en opbouwen van panelen tenminste niet mee te maken. Ze zullen hier nog niet gelijk in mogen, maar de werpkist staat gewoon in deze ren en van daaruit kunnen we het nest ook prima in de gaten houden en verzorgen.

Hier even weer een berichtje over de clan. De rest van de donderdag bleef een relaxte dag, maar helaas bleek dit een luwte voor een volgende storm te zijn. 's Avonds bij de weging was Abby afgevallen en vrijdagochtend zelfs nog meer. Ook heeft ze het erg benauwd en kan daardoor niet aan de tepel drinken en flesje ook maar erg weinig. In de loop van de dag werd dit niet beter en viel ze nog iets meer af, DA gebeld en met Abby naar de praktijk geweest. Daar werd geconstateerd dat ze een bovenste luchtweginfectie heeft. Dus een zware neus verkoudheid waardoor ze logischerwijs niet goed kan drinken, want ja hoe moet je dan ademhalen als je neusje dicht zit. Spuitje AB gehad en ontstekingsemmer en een kuurtje AB mee voor 7 dagen. Vanaf dat moment zijn we haar om de 3 uur dag en nacht gaan dwangvoeren met een spuitje druppelsgewijs melk in haar bekje. Dit ging zeer moeizaam en zo'n hard spuitje is natuurlijk ook niet fijn, dus in de loop van zaterdag maar weer flesje geprobeerd en dat ging iets beter, maar veel is het nog niet, want ze is heel snel moe. Zaterdagavond was ze gelukkig wel weer 6 gram gegroeid en naar vanochtend ook weer 7 gram, dus de lieverd doet heel erg haar best en heeft nu weer het gewicht van donderdagochtend. De flesjes vanochtend gingen eigenlijk wel aardig, maar vanaf vanmiddag is het net of ze het weer benauwder krijgt en ze voor iedere ademhaling keihard moet werken. We vrezen dan ook dat ze vanavond niets is aangekomen, want al haar energie gaat zitten in het ademhalen. We zullen al blij zijn als ze niet is afgevallen. Het is een lief dapper kleintje onze tabby Abby. Het is net of de rest van de clan het voelt dat ze het moeilijk heeft, want ze gingen allemaal even bij haar langs voor een likje en ook nu ligt ze lekker omringt door 2 grote broers en dat verschil in grootte is duidelijk te zien, want de rest is natuurlijk allemaal veel zwaarder. De komende dagen zullen erg zwaar voor haar (en ons) gaan worden, maar het is vooral erg zielig om zo'n grappig mooi lief klein ziek poesje te zien.We zullen ons uiterste best doen om haar er door heen te helpen.
De rest van de clan proest allemaal ook wel een beetje, maar ja dat is helaas wel logisch, het ligt boven op elkaar en sabbelt aan elkaar, dus steekt elkaar aan. Af en toe plakt hier en daar een oogje, die we dan maar weer even behandelen met een zalfje, maar tot dusver groeien de andere 4 nog wel goed en we hopen dan ook met heel ons hart dat het voor hun bij een proestje en kuchje blijft.
Het is natuurlijk logisch dat al onze aandacht uit gaat naar Abby, maar dit is ook weer niet helemaal eerlijk voor de rest. Dus ik zal ook nog een beetje vertellen over de anderen. Ze slapen nog steeds veel, maar beginnen als ze wakker zijn wel steeds meer aandacht voor hun omgeving te krijgen en horen ook al wat, want ze kunnen opeens ook schrikken van een onverwachts geluid. Zo trekken ze zich tot nu toe niets aan van de stofzuiger, maar als je iets laat vallen dan schokken de lijfjes helemaal. Ze beginnen allemaal al wankele stapjes te zetten, maar vallen ook geregeld weer omver. Zelfs Abby richt zich af en toe ook al op.
Nadurra is een dikke donderstraal, zij kan je nu al met een heel ondeugende blik in haar ogen aankijken. Ze ligt vaak op haar rug met de pootjes omhoog te spelen en vindt het prachtig als je dan over haar buikje kriebelt. Ook probeert ze af en toe al met mama of broertjes/zusje te spelen. Moray is een heel stoer lief relaxt kereltje, die net als Nadurra het leuk vindt als je hem over zijn buikje kriebelt en met zijn pootjes speelt. Voor zover er al kleurverschil is tussen de fawn mannen is hij iets donkerder. Alles is rond aan hem en hij is ook het zwaarst van allemaal. Elgin is een heel lief zachtaardig kereltje in een hele lichte fawn kleur. Dullan is een heel lief grappig kereltje en eigenlijk hebben wij het idee dat hij een fawn tabby is. Aangezien fawn een vrij lichte kleur is, is het best moeilijk om dit duidelijk en zeker te weten, want sommige effen kittens kunnen in het begin ook een duidelijke ghostmarking hebben die later, naar mate ze ouder worden wegtrekt. Wel heeft hij een duidelijk M-tekening op zijn hoofd en een licht kinnetje, wat een tabby altijd heeft.
Ze beginnen elkaar af en toe ook al te likken/wassen, erg grappig om te zien.

Zo, eindelijk weer even een berichtje over de Speyside clan. De afgelopen dagen zijn nogal hectisch geweest en zelf ervaar je dat als een heftige rit in een emotionele rollercoaster. Als je daar midden in zit is het moeilijk om daar verslag van te doen, maar gelukkig is vanochtend (tot dusver) alles redelijk normaal en wil ik jullie toch graag even bijpraten.
In het weekend had ik al geschreven dan Ivian zich niet zo lekker voelde, maar eigenlijk is het donderdagavond al begonnen met een kriebel in de neus. Wat is nu het geval, Ivian heeft door haar zwangerschap, bevalling, baarmoederontsteking, zoogperiode (incl. hittegolf) natuurlijk een verlaagde weerstand en zij heeft dus een virusje opgepikt en is helaas verkouden geworden. Dit is niet handig met 5 kittens om te voeden en te poetsen en wij waren dan ook heel bezorgd om Ivian en haar clan en hebben gelijk de DA gebeld. Aangezien het viraal is helpt AB niet en omdat Ivian wel haar kittens zoogt en verzorgt moesten we er van uitgaan dat alle kittens ook verkouden zouden gaan worden. Hoe zielig het ook is, maar moeder en kittens moeten dit "gewoon" uitzieken, daarbij wel goed opletten of er geen bacteriële infectie bijkomt zoals bv. ontstoken oogjes of groene snotjes, want dan moesten we gelijk aan de bel trekken voor een kuurtje AB.
Na het weekend was volgens ons Ivian over het hoogtepunt heen, alhoewel ze het nog wel steeds wat benauwd had. Helaas begon zaterdag Abby al wat te niesen en te kuchen en maandag was ze toch echt wel een klein pruttelpotje, heel zielig om te zien. Je vind het al erg als je volwassen kat zich beroerd voelt, maar zo'n lief klein hummelte van 2 weken dat gaat je door merg en been. Ze wil wel bij mama liggen drinken, maar we denken dat ze het soms te benauwd heeft om voldoende binnen te krijgen en ze heeft de pech dat haar tepel aan de onderkant zit en dat is ook niet zo handig als je het een beetje benauwd hebt. Vaak ging ze er snel af en als iedereen klaar was met drinken ging ze zelf weer naar de tepel of legden we haar weer aan. Dit werkte eerst prima, totdat Ivian door haar eigen benauwdheid nu dacht, gelukkig iedereen is klaar, een snelle lik voor iedereen en dan ga ik lekker uit de kist om dicht in de buurt te "waken" tot een volgende voederbeurt. Op zich niets mis mee, maar daarmee kreeg Abby dus niet voldoende binnen en uit een flesje wil ze ook meestal niet drinken, we proberen dit een paar keer per dag. Abby heeft dan ook een heel grillig groeiverloop, vr. 18 gr. (heel goed), za 5 gr (tja...), zo. 17 gr (gelukkig), ma. 2 gr (zorgelijk), di. 17 gr (opluchting), wo. 1 gr (toch wel lichte paniek). Maar vanochtend was ze de laatste 12 uur gelukkig wel weer 9 gr gegroeid. Van meer ervaren fokkers heb ik gehoord dat je ook altijd naar het 48 uur gemiddelde moet kijken om te zien of er echt iets mis is met het groeien. In Abby haar geval wordt een slechte dag gelukkig iedere keer afgewisseld met een goede groeidag en daar moeten we ons maar aan vast houden.
Volgens ons voelt Ivian zich vandaag ook wat beter en is minder benauwd en samen zullen we ons best doen om onze kleine tabby er door heen te slepen. Ik zeg kleine tabby, want ze is ondertussen toch echt wel wat kleiner/lichter dan haar broertjes/zusjes en dat is ook in het nest te zien. Dit kan enerzijds door haar verkoudheid komen, maar anderzijds meisjes zijn vaak wel wat kleiner dan jongetjes en een tabby is dan ook meestal weer kleiner dan een effen poesje. Dus Abby is gewoon onze mooie lieve kleine tabby!
Helaas begint Nadurra ook een beetje te pruttelen en onder de boys hoor je ook af en toe wel een niesje, laten we hopen dat dit niet veel heftiger gaat worden. De rest van de clan is de afgelopen dagen gelukkig iedere keer heel goed gegroeid.
Ook heel positief is het feit dat ze allemaal hele mooie ronde kijkers hebben, geen plakoogjes en geen traanoogjes of natte oogjes. Uit voorzorg gaan we wel een paar keer per dag alle oogjes bij langs met ogentroost, want ja.... Ivian poetst haar kinderen wel.
En dan hebben we natuurlijk ook nog mama Ivian om goed op te letten wat betreft haar baarmoederontsteking. We temperaturen haar een paar keer per dag en gelukkig steeds geen koorts. Dit zijn natuurlijk steeds moment opnames en daardoor let je erg veel op haar waar wij ook zenuwachtig van worden. Zo heb je een klein hoera momentje als Abby even uit een flesje drinkt voor een "boost" en nog geen kwartier later heeft Ivian diarree, dus zit je weer in de stress. Gisterochtend had ze opeens weer groene afscheiding (zoals voor de bevalling) en dat was toch wel paniek en gelijk maar weer DA gebeld. Na verteld te hebben hoe Ivian verder is, zei hij dat we ons niet gelijk al te grote zorgen moesten maken, want het kon ook nog wel wat "oude troep" zijn dat er nu nog uitkwam, maar natuurlijk haar goed in de gaten houden, maar dat doen we natuurlijk al. Gelukkig vandaag geen afscheiding.
Het is een heel verhaal geworden, maar nu is iedereen weer op de hoogte. Laten we hopen dat vandaag een relaxte dag blijft en dan vertel ik een andere keer weer over alle leuke dingetjes van dit fantastische vijftal, want die zijn er gelukkig natuurlijk ook wel.

De kittens zijn al weer 2 week. Hierbij een overzichtje hoeveel iedereen is gegroeid in een week tijd.

Gelukkig was vanochtend iedereen over 24 uur redelijk normaal gegroeid. We hebben het idee dat Ivian zich nog steeds niet echt lekker voelt, maar wel een tikkeltje beter dan gisteren en hopen dat deze tendens zich doorzet. Eigenlijk had iedereen vanochtend mooie oogjes en hoefden we alleen hier en daar een heel klein kladje even weg werken. Het lijkt of Abby vandaag wat minder beweeglijk is dan de rest, maar gisteren is ze heel fanatiek bezig geweest met oefenen haar hoofdje omhoog en stil te houden en misschien is ze daar nog een beetje moe van. Zij en Nadurra waren de eersten die meer gingen bewegen, maar de boys zijn nu ook af en toe ook heel beweeglijk en dan lijkt het misschien of Abby stiller is.
Af en toe proberen wij te ontdekken of we al kunnen inschatten wie kort of langhaar zal zijn, maar ik durf er echt nog geen zinnig woord over te zeggen. Wat we wel kunnen wel zien is dat Moray een super mooi compact kereltje is met een "dikke kop".

Begin gisteravond begonnen de dames reeds pogingen te doen om te gaan lopen en later in de avond de heren ook. Ze richten zich zelfs al een beetje naar je toe als je tegen ze praat en aait. Het is erg grappig te zien hoe erg ze hun best doet om hierbij hun koppies omhoog te houden, ze trillen dan helemaal.
Nadurra, Abby en Dullan liggen geregeld op hun rug en doen dan erg grappig met hun eigen pootjes al spartelend in de lucht en ze lijken er zelf echt plezier in de hebben. Dullan ligt ook vaak op z'n rug bij mama te drinken en als hij drinkt zie je dan ook geregeld een paar pootjes al spartelend omhoog steken omdat er tijdens het drinken altijd wel iemand op hem ligt. Is dat niet het geval dan is hij ruzie aan het maken over een tepel met zijn broer Elgin. In pricipe zou ieder kitten een eigen tepel moeten hebben, maar daar denken zij dus anders over. Vaak verliest Dullan de strijd en als de rest is uitgedronken gaat hij nog even zijn lievelingstepel pakken. Nadurra pakt eigenlijk wel altijd dezelfde tepel en Moray is heel relaxed, het maakt hem niet zoveel uit welke tepel hij krijgt. Iedereen begint zich ook al heerlijk uit te rekken als je ze over hun buikjes aait. Uitrekken en gapen kunnen ze allemaal trouwens als de beste en dan zijn het al net echte katjes.
Ivian voelt zich vandaag nog steeds niet erg prettig, maar heeft gelukkig geen koorts en doet ondanks alles heel erg haar best om voor de kittens te zorgen. Wij hebben grote bewondering voor haar. Als ze de kittens gevoed en gepoetst heeft gaat ze momenteel wel uit de kist, maar blijft in de buurt. Als ze piepen gaat ze gelijk wel weer kijken.
Gister overdag waren Abby, Dullan en Nadurra een beetje afgevallen, maar over 24 uur was iedereen wel gegroeid, niet veel, maar iedere gram is er één. Wij zijn er natuurlijk heel erg op gefocust dat de kittens iedere dag goed moeten groeien, maar het is ook een feit dat het openen van de oogjes heel veel energie kost. Toen eergisteren iedereen weinig aangekomen was, behalve Nadurra, die juist heel veel gegroeid was, was zij dan ook de enige die haar oogjes nog niet goed open had. Zij had daar dus geen energie aan "verspild".
Nu iedereen probeert om te gaan lopen gaat daar natuurlijk al hun energie in zitten en komen ze daarom weinig aan. Waarschijnlijk dus niets om ons zorgen over te maken, maar we houden het goed in de gaten en hopen dat ze morgen allemaal weer een beetje redelijk gegroeid zijn. Het maakt iedere weegbeurt wel weer spannend.

Ivian voelt zich vandaag wat minder prettig merken we, gelukkig had ze vanochtend en vanmiddag een normale temperatuur dus dat is goed, maar we zijn wel een beetje bezorgd, want je weet natuurlijk niet welke kant dit opgaat. Eten wil ze wel, ook zijn we alle tepels even bij langs geweest en volgens ons komt er overal melk uit.
Dat is natuurlijk ook goed/noodzakelijk, want de laatste dagen, als we proberen de kittens die het minst gegroeid zijn melk bij te voeden, willen ze helaas niet meer uit het flesje drinken. Tot dusver deden we dat 2x per dag om Ivian een beetje te ontzien/helpen en voor het socialiseren zodat we het kitten gelijk even lekker kunt checken en niet omdat het noodzakelijk was. Echter vanochtend bij de weging waren Abby, Dullan en Elgin over 24 uur niet veel gegroeid (ca. 5 gram), Moray was zelfs een paar gram afgevallen, maar gelukkig was hij van de (vorige) avondweging naar vanochtend wel 5 gram gegroeid. We dachten dat ze wel honger zouden hebben, maar helaas ook nu geen zin in het flesje.
Nadurra was juist veel gegroeid (21 gram), dus laten we het er maar op houden dat de andere kittens een off-day hadden, of teveel energie verspild hebben in het proberen zich op te richten (met dat grote zwiebelende hoofd) en vooral hopen dat er morgen wel weer lekker gegroeid is door iedereen, want anders gaan we ons wel een beetje zorgen maken.
Af en toe zie je zelfs al een kitten een broertje/zusje een paar likjes geven, erg schattig om te zien. Alle reeds geopende oogjes zagen er goed uit, die van Nadurra zijn nu ook bijna helemaal open. Abby haar ene oogje was weer een beetje dichtgeplakt en hebben we even weer met ogentroost gedaan en toen had ze ook weer twee blauwe kijkers.

Met moeder en kittens gaat het nog steeds goed, de afgelopen 24 uur hebben 4 van de vijf kittens zelfs een grote groeispurt gemaakt en zullen dus veel gedronken hebben. Niet dat nr 5 niet gegroeid is, maar Elgin heeft het gewoon normaal gehouden. We maken ons natuurlijk nog wel steeds grote zorgen over Ivian en bij ieder kleinigheidje denk je gelijk dat er iets is en dan blijft er minder tijd over om te genieten van de 5-ling. Dit is wel een beetje jammer, want het zijn fantastische, mooie, leuke en natuurlijk hele lieve kittens (we zijn een beetje bevooroordeeld natuurlijk). We kijken al uit naar de tijd dat ze proberen te gaan lopen, want dan kunnen ze erg grappige capriolen uithalen.
Dullan, Elgin en Moray keken ons vanochtend aan met mooie ronde blauwe kijkers, Abby had 1 oogje mooi open en de ander zat een beetje dichtgeplakt, dus dat oogje hebben we even weer met lauw water en een beetje ogentroost schoongemaakt. Nadurra had nog geen mooie ronde kijkers, maar al wel redelijke spleetjes, niet dat ze dichtgeplakt zitten, maar zij is gewoon een beetje later met het openen van haar oogjes.
Eigenlijk breekt er nu een heel spannende tijd aan want Ivian heeft gisteravond haar laatste antibiotica-pilletje en pijnstiller gehad en nu is het dus afwachten hoe het gaat zonder medicijnen. Laten we hopen dat de medicijnen hun werk hebben gedaan, maar als dit niet het geval is dan zal Ivian de komende dagen weer ziekteverschijnselen kunnen krijgen. Dus we moeten nu o.a. goed op haar eetlust letten, geregeld blijven temperaturen en de kittens 2x per dag wegen om zo te controleren of Ivian nog voldoende melk kan geven en natuurlijk alles goed schoon houden. Meer kunnen we op dit moment niet doen, behalve heel veel duimen en wie dit leest graag meeduimen met ons voor Ivian en haar kittens.

De oogjes beginnen ook wat meer open te gaan. Vanochtend hadden the boys mooie blauwe ronde kijkers. Nadurra heeft nog geen zin in de boze buitenwereld en houdt ze nog lekker dicht. Abby speelt momenteel voor piraat, zij heeft 1 oogje mooi open en die andere nog niet, die hebben we even met lauw water geweekt, want er zat een klein kladje in, en toen keek ze ook even met twee kijkers de wereld in, maar ze deed hem toch weer een beetje dicht. We houden het goed in de gaten en vanavond maar even weer met lauw water doen.

We kunnen gelukkig nog steeds melden dat Ivian geen verhoging heeft en al een aantal dagen geen afscheiding heeft gehad. Ivian eet en moedert de afgelopen dagen goed en de kittens zijn over 24 uur dan ook weer lekker gegroeid. Ivian haar AB-kuur duurt nog t/m donderdag en we hopen van ganser harte dat het dan ook zo goed met haar blijft gaan.
De kittens zijn een mooi stelletje en ze friemelen al lekker door het nest. Elgin heeft gister­avond ook vaarwel gezegd tegen zijn navelstrengetje, dus iedereen is hem nu kwijt en zo rollen we gelijk door in de fase van oogjes openen. Op dit moment houdt Nadurra ze nog stijf dicht, hebben Moray en Dullan twee mooie kleine ronde oogjes en hebben Abby en Elgin beide 1 oogje open en de andere half. Ook beginnen de kittens al meer besef van hun eigen ledematen te krijgen, want je ziet ze af en toe al aan hun pootjes likken of ze sabbelen aan hun eigen teentjes, heel grappig om te zien. Als we ze aaien dan richten ze zich geregeld lekker naar je toe en als je geluk hebt krijg je zelfs heel soms een likje (zal wel toeval zijn; denkend dat er een tepel in de buurt is, maar lief is het wel). Net als papa Dusty hebben ze allemaal lekkere dikke staartjes.
Onze Abby de tabby heeft net als haar moeder een heel lekker kinnetje, als je haar daar aait gaat ze er echt voor liggen. Nadurra is een dametje dat weet wat ze wil en is niet gauw van een tepel af te krijgen, is ook wel aan haar gewicht te zien, 8 dagen oud en ze weegt al 230 gram. Kan ook heerlijk genieten als je over haar buikje aait. Dullan heeft bij het drinken vaak geen zin in het gevecht om de tepel en wacht gewoon tot iedereen klaar is en heeft dan de "melkfabriek" helemaal voor zichzelf. Alleen heeft hij dan af en toe wel pech, want dan begint Ivian de andere kittens te poetsen en dat drinkt ook niet lekker rustig. Moray is een lekkere relaxte genieter en Elgin heeft net als Abby vooral een heel lekker kinnetje.

Gisteravond was de clan 1 week en wat voor een week was dat, het was in ieder geval ook nu weer een emotionele rollercoaster. Eerst genieten van een hele mooie vijfling, maar op dag 3 plotseling het ziek worden van Ivian, waardoor toch veel zorgen (ook nu nog) en dan natuurlijk de tropische temperaturen. Gelukkig is de vijfling ondanks alles wel lekker gegroeid en het is heel grappig te zien dat dat kleine grut nu al allemaal een eigen karaktertje heeft en dat ze zich al definitief een plekje in je hart veroverd hebben. Hierbij een overzichtje hoeveel iedereen is gegroeid in een week tijd.

Ivian ook even gewogen, zij weegt nu een week na de bevalling 4,7 kg (voor zwangerschap was dit 4,5 en einde zwangerschap 5,8). Niet slecht dus, maar de voedingsmomenten moet je wel goed uitkiezen, want Ivian eet geen kittenbrokken, maar wil wel kittenmousse. Aangezien je vlees niet lang open kunt laten staan, en zeker niet bij deze temperaturen, moeten we haar dus zeer regelmatig voeren met de vinger, dit is ze wel gewend, maar je moet wel het juiste moment kiezen. Als ze buiten de werpkist ligt wil ze meestal geen vlees, als de kittens allemaal lekker aan de tepel liggen te drinken natuurlijk ook niet. Je moet net het moment pakken dat de meeste kittens klaar zijn en dat Ivian ze aan het poetsen is, dan wil ze meestal graag van je vinger eten. Of ze dan zo graag wil eten, of dat ze het eten niet bij de kittens in de buurt wil hebben weet ik natuurlijk niet, maar is minder interessant, ze krijgt dan in ieder geval energierijk voedsel binnen.
Abby had gisteren al een klein spleetje als rechteroogje en Mory en Dullan vanochtend ook, maar Nadurra en Elgin hebben de oogjes nog dicht, zij zullen binnenkort wel volgen. Iedereen was op dag 4 zijn/haar navelstrengetje kwijt, behalve Elgin en nu op dag 8 heeft hij hem nog steeds.

Alle Hayfen Clanners hebben deze tweede tropische nacht overleefd. Gisteren en afgelopen nacht waren een verschrikking en ook nu (12.00 uur) is het al weer erg warm, maar ik moet zeggen dat Ivian en haar kittens het prima gedaan hebben. Ivian is nog steeds koortsvrij en de kittens zijn ook nu over 24 uur weer prima gegroeid. Tot dusver hebben we gelukkig nog niet kunnen merken dat de kittens last hebben van Ivian haar medicijnen, maar we houden ze goed in de gaten en wegen ze 2x per dag, meer kunnen we op dit moment niet doen.
Ivian is ondanks alles een fantastische mama, als ze de kittens gevoed en gepoetst heeft gaat ze uitgeteld op de plavuizen liggen, maar zo gauw 1 van de kittens piept gaat ze kijken en er weer bij. Ook als ze niet piepen gaat ze er geregeld weer bij liggen, petje af voor haar!
We hebben haar gisteren af en toe gekoeld door met natte handen haar te aaien en haar buik en tepels met koele venkel thee schoon te maken. Van dat laatste genoot ze zichtbaar.
Als cattery met kittens heb je veel was en met deze warme temperaturen moet je nog iets hygiënischer zijn dan dat je onder normale omstandigheden bent en heb je dus heeeeeel veel was. Geen probleem natuurlijk, iedereen heeft tegenwoordig een wasmachine en droger. Echter als deze apparaten in je bijkeuken staan die grenst aan de woonkamer, waar Ivian en kitten ook liggen, wordt het een ander verhaal. De droger produceert zoveel extra warmte dat we maar hebben besloten deze dagen op de ouderwetse manier alles buiten te laten drogen. Tja dan moet je natuurlijk wel voldoende droogrekjes en knijpers hebben, natuurlijk niet in ons geval, dus snel gekocht en lekker ouderwet buiten de luierwas e.d. ophangen.

De kittens zijn vanavond 1 week en wij hebben ze hun namen gegeven! Ons tweede nestje kittens hebben we ook weer naar Schotse Whisky's genoemd en wel naar die van het gebied Speyside.

Licht blauw       - Abelour of Hayfen Clan                  roepnaam; Abby         (meisje)
Rose                 - Glen Dullan of Hayfen Clan           roepnaam; Dullan      (jongen)
Wit                     - Glenlivit Nadurra of Hayfen Clan   roepnaam; Nadurra  (meisje)
Paars                - Glen Elgin of Hayfen Clan              roepnaam; Elgin        (jongen)
Donker blauw  - Glen Moray of Hayfen Clan            roepnaam; Moray       (jongen)

Als er wat minder warme tijden aanbreken (we willen nu ook niet overbodig met ze friemelen) zullen we eens een duidelijk jongetje naast een meisje houden om het nog eens te controleren. Mocht er dan toch iets niet kloppen dan zullen we hem/haar alsnog moeten hernoemen, maar voor nu zijn dit hun namen. Dus dan zijn alle drie jongens Fawn, Nadurra is Blauw en Abby is een Blue-Tabby, spotted net als haar moeder Ivian.
Het is nog niet duidelijk wie Fold/Straight of korthaar/langhaar zijn, dit weten we natuurlijk pas zeker als ze 3 of 4 weken zijn.

We hebben de eerste tropische dag en vooral ook nacht overleefd. De kittens zijn ook nu weer over 24 uur goed gegroeid, de een iets meer dan de ander, maar dat is ook normaal en Ivian had gelukkig ook geen koorts. Ze is wel onrustig en vaak bij de kittens weg, ik hoop maar dat het van de extreme hitte komt en niet ergens anders door. Ze gaat tot dusver gelukkig wel bij ieder piepje terug, meer kunnen we van onze schat denk ik ook niet verlangen. Ze doet erg haar best, dus we gunnen haar de verkoeling op de plavuizen of even 's ochtends vroeg met de neus in de wind op het matje in de deuropening van de bijkeuken.
De kittens piepen wel iets meer dan anders, vooral donker blauw en paars kunnen er wat van, misschien hebben ze toch ook wel een beetje last van de warmte. Ik zou ze graag verkoeling gunnen, maar zou niet weten hoe. Alles tegen elkaar open over de nacht kan ook weer niet echt want ze mogen natuurlijk niet op de tocht. Zolang de oogjes nog dicht zijn doen we dit toch een beetje door aan beide kanten van het huis een rampje open te zetten (ik hoop toch zo dat ze hun oogjes nog een paar dagen potdicht houden), maar met de temperaturen van afgelopen nacht valt er ook weinig af te koelen. Nu om 11.00 uur 's toch maar alles hermetisch dicht gedaan omdat er nu al meer warmte van buiten binnenkomt.
We gaan Ivian vandaag maar een keertje extra meehelpen door in de middag ook even een flesje te proberen, alle beetjes helpen zowel voor moeder als kittens. Als ze de fles willen natuurlijk, want dat is ook niet altijd het geval. Is ook logisch als ze natuurlijk net veel bij mama gedronken hebben, maar ja dat weten wij niet altijd precies.
Grappig om te zien dat zo klein als ze zijn ze toch ieder al een eigen karaktertje hebben. Zo hebben we paars die, tot vandaag de grootste pieper was, maar donker blauw neemt dit over door in ieder geval luidruchtiger te piepen als hem iets niet zint en mama mag niet te lang weg. Licht blauw en rose liggen vaak op hun rug, zelfs met drinken en lijken het al lekker te vinden als je onder hun kinnetje aait. Het is niet gelijk aan wit af te zien maar zij zorgt altijd wel dat ze de strijd om een tepel wint en is dan ook de zwaarste momenteel samen met broer donker blauw.
Het leek gisteravond net of rose al een halfslachtige poging deed om mama's poot te likken (kan natuurlijk ook op zoek zijn geweest naar een tepel) en daarna pakte hij zijn achterpootje en begon die een beetje te likken.
Ook hebben we nog even goed gekeken naar het geslacht van de kittens en volgens ons weten we nu wel zeker wie een jongetje of meisje is. Zoals het nu lijkt hebben we 3 jongetjes en 2 meisjes, zoals we ook al eerder dachten. Dus 3 fawn mannetjes en 2 blauwe vrouwtjes, alhoewel we de kleur van het blauwe meisje met het licht blauwe bandje wel iets bij moeten stellen, want we zijn er eigenlijk wel (bijna) volledig van overtuigd dat zij een Blue-tabby-spotted is, net als haar moeder. Zij heeft een heel mooi licht kinnetje en haar neusje heeft duidelijk een donker randje.
Zeer binnenkort zullen we ze namen gaan geven, want steeds praten over rose, paars etc. is ook zo onpersoonlijk.

Vannacht nog een keer bij Ivian gekeken, toen lag ze lekker bij de kittens. Vanochtend lag ze op de plavuizen, maar dat kan natuurlijk nog maar heel kort zijn als ze mij boven heeft gehoord. Ivian en de kittens zijn de nacht goed doorgekomen, ze had vanochtend geen koorts en de kittens waren weer lekker gegroeid over 24 uur. We zien wel een beetje tegen het hete weekend op, maar we moeten het maar per dag(deel) bekijken hoe het gaat en iedereen goed in de gaten houden. Voor nu zitten eerst alle medicijnen er weer in en hebben ze een lekker schoon nest.
Je kunt merken dat de kittens al groter en zwaarder worden, het is af en toe een waar slagveld in het gevecht om de tepel, dan krijg je gewoon medelijden met Ivian. We hebben het idee dat de mannen echt wel een beetje sterker zijn dan de dames, alhoewel ze in gewicht elkaar niet veel maken, ze groeien heel gelijkmatig. We zijn ondertussen ook al vier navelstrengetjes kwijt, alleen paars heeft hem nog.

Gisteren geen verhaaltje van mij over de nieuwe clan. Ons personeel moest zich met serieuze zaken bezig houden en willen daar zelf even over vertellen, dus ik geef de pen even door.
Beste lezers, wij zijn een cattery die het leuk vindt om uitvoerig over het nestje te schrijven, we hebben maar max. 1x per jaar een nestje en vinden dit heel leuk om mee te maken en de belevenissen te delen. Tot dusver waren dat altijd hele positieve verhalen en dus vooral leuk om over te schrijven en ja.... als het dan wat minder gaat moet je eerst daar al je aandacht aan geven en later ga je nadenken of je hier wel over moet/wilt schrijven. Liever niet, maar wij houden van openheid en dus ja dan moet je toch ook maar over de minder leuke dingen schrijven.
Toch wil ik eerst beginnen met goed nieuws; de kittens doen het uitstekend, ze groeien lekker en Ivian is een uitstekende moeder!
Helaas ging het gistermiddag in snel tempo erg slecht met Ivian. Ze had tot dusver iedere dag een klein beetje helder rode uitvloeiing gehad, wat in principe heel normaal is de eerste 3/4 dagen. Echter om 09.00 uur was er opeens meer afscheiding en ook troebel van kleur, ze had niet zoveel trek in eten, maar goed de dag was nog lang, dus dat kon ook nog komen. De kittens waren goed gegroeid, dus niet echt iets om je gelijk zorgen over te maken, maar Ivian goed in de gaten houden. 's Middags begon ze geregeld over te geven en ook heeft ze een aantal keren diarree gehad en had ze koorts. DA gebeld en we mochten gelijk langskomen.
Helaas moest de DA constateren dat ze hoogstwaarschijnlijk baarmoederontsteking heeft. Waarschijnlijk toch als gevolg nog van de geboorte van kitten 6 die al een poosje dood bleek te zijn, Na de bevalling heeft ze wel een spuitje Oxytocine gehad, helaas is dit dus niet voldoende geweest.
Bij DA spuitje tegen misselijkheid en stevige AB-kuur (Noroclav) + AB-kuur pillen mee naar huis en nog iets tegen diarree (Finidiar). Van dit alles moet ze vrij snel een beetje opknappen en de koorts moet er van zakken (de komende hittegolf werkt niet echt mee helaas).
Ze moet vooral blijven eten en drinken om wel melk te blijven produceren voor de kitten, wij helpen een handje mee door de kittens 2 of 3 x per dag een flesje te geven. Ondanks alles blijft ze een fantastische mama die, na een korte afkoeling op de plavuizen, steeds zelf na max. 10 minuten weer terug gaat naar haar kittens om er lekker voor te gaan liggen voeden of poetsen, ook toen ze zich zo beroerd voelde.
Ze wou gisteravond niet zelf eten, dus hebben we haar met een spuitje gedwongen en dat is er gelukkig in gebleven. Ook nu is ze gelijk weer bij haar kittens gaan liggen, dus ik wil het nogmaals zeggen; Ivian is een fantastische mama, met 5 schitterde kittens en wij hopen en duimen voor haar dat ze hier weer bovenop komt en niet geopereerd hoeft te worden,daar gaan we met z'n allen ons uiterste best voor doen.
Vanochtend lag er geen afscheiding in de kist, ze drinkt zelf goed, eten wat minder, pillen e.d. er in en getemperatuurd (gelukkig geen koorts). Volgens ons voelt Ivian zich iets beter, maar de komende 4 dagen worden natuurlijk wel erg spannend. Komt ze die goed door dan is er weer meer hoop dat alles nog goed kan komen. Dus allemaal meeduimen voor Ivian. Door alle stress gaat ze nu wel vaak bij de kittens weg, even aanzien, als het te lang duurt moet ik maar weer als "waakhond" voor de werpkist gaan liggen.

Dag 2 van de clan en het is eindelijk zomer of wel het is bloedheet, zowel in huis als buiten en dat vinden wij hier bij de Hayfen Clan niet fijn. Vooral mama Ivian vindt deze temperatuur niet fijn om 5 drukke kittens te voeden, ze ligt dan ook af en toe even op de plavuizen om zo een beetje verkoeling te zoeken. Wij proberen af en toe ook een beetje verkoeling te zoeken, maar dan is die deur weer dicht en dan weer een andere deur, dus wij kunnen niet gelijk heen waar we graag heen willen, ik snap er soms niks meer van, zo spastisch deden ze nooit met deuren, maar het schijnt dat tocht niet goed is voor de kleintjes (ook al is het zo warm), dus we zullen ons wel even een poosje aan moeten passen.
Mama Ivian doet wel heel goed haar best met voeden en poetsen en mijn broertjes/zusjes kunnen ook redelijk goed de weg naar de tepel vinden, af en toe moeten ze even een handje geholpen worden, maar daar hebben we natuurlijk personeel voor. De eerste 12 uur waren ze dan ook allemaal goed gegroeid (ca. 10 gram). Vanochtend (dus 24 uur later) na het wegen waren ze helaas maar een paar hele kleine grammetjes aangekomen en dat is eigenlijk niet genoeg, dus personeel moest in actie komen. Rob heeft eerst in mama haar tepeltjes geknepen om te kijken of er wel melk uit kwam en dit was bij geen enkele tepel zo, daarna hebben de kleintjes gelijk de fles gekregen die ze gretig hebben leeg gedronken, waarna ze weer lekker bij mama aan de tepel gingen zuigen en dit is alleen maar goed om mama haar melk weer aan de gang te krijgen.
Wel hebben ze gelijk met de dierenarts gebeld en met de vereniging. Beide zeiden dat dit wel vaker gebeurde na de bevalling en zeker in mama Ivian haar geval ook nog meegerekend de stress om de volgende dag naar de dierenarts "gesleept" te worden voor een echo. Zolang mama geen zieke indruk maakt en genoeg eet en drinkt moesten we het maar even een dagje aankijken, want op dag 4 of dag 5 moest de melkproductie wel weer goed op gang zijn. Vandaag worden de kittens 3x bijgevoerd en er moet natuurlijk goed op de gewichtjes gelet worden of dit eventueel vaker gedaan moet worden. Morgenochtend moet ons personeel weer naar de dierenarts bellen om verder te overleggen. Deze warmte helpt natuurlijk ook niet mee. De clan is levendig genoeg en wil wel, het zijn prachtige wurmpjes.
Ik wil/durf al vast wel een kleine voorspelling te doen wat betreft de geslachten. Zoals het er nu voorstaat denken we allemaal de Blauwtjes zijn vrouwtjes en de Fawns mannetjes, maar pin mij er niet op vast als het uiteindelijk toch anders blijkt te zijn.

Dag 1 van de kittens, nou voor mij moet het nog leuk worden hoor, want vandaag hebben Joey, Lucky en ik totaal geen aandacht gehad. OK, ik geef het nog even het voordeel van de twijfel, want zo'n eerste dag is natuurlijk wel hectisch en dan zijn mama Ivian en de kittens natuurlijk wel even het belangrijkste en ik besef nu ook dat ze dat voor mij toen ook hebben gedaan. Ik moet jullie natuurlijk ook nog even doorgeven hoeveel dat spul woog bij de geboorte, dus bij deze:

Kitten 1         19.05 uur      104 gram      Licht blauw    (Blauw)
Kitten 2         19.25 uur      108 gram      Rose              (Fawn)
Kitten 3         19.45 uur      110 gram      Wit                  (Blauw)
Kitten 4         20.00 uur      097 gram      Paars              (Fawn)
Kitten 5         21.50 uur      109 gram      Donker blauw (Fawn)

Omdat het ook deze keer toch wel erg moeilijk is om goed te zien wat een meisje of een jongetje is, zal ik in het begin wel vertellen over paars, wit, enz. tot duidelijk is wie wat is en ons personeel ze hun namen gaat geven. Of er langhaartjes bijzitten durf ik ook nog geen uitspraak over te doen, misschien donker blauw, want zijn/haar haartjes golven meer dan de rest. Dat zal allemaal met een paar weekjes wel duidelijker zijn en als ze ong. 4 weken zijn zullen we ook weten wie Fold of Straight is of dat er misschien wel een of meer Highlanders bijzitten.
Nog genoeg om vol spanning naar uit te kijken, voor nu vind ik al mijn nieuwe broertje/zusjes prachtig, het lijkt erg grappig als ze om (Blauw) en om (Fawn) bij mama liggen te drinken.

Ik had nog zo gezegd dat de 13e geen mooie datum was, maar daar hebben mijn nieuwe broertjes/zusjes zich dus mooi niets van aangetrokken. Vanavond is mama Ivian bevallen van een hele mooie 5-ling. Eigenlijk waren het er 6, maar helaas was de laatste kitten niet helemaal volgroeid en die kwam dus dood ter wereld.
Om 19.00 uur begon mama aan haar bevalling en om 20.00 uur waren er 4 kittens, dus dat ging weer supersnel. Daarna laste mama Ivian even een pauze in en om 21.50 uur kwam nr. 5. Ivian haar bevallingshulpen voelden nog steeds iets, dus toen begon het grote wachten en om 00.30 uur kwam kitten 6 die helaas dus niet meer leefde. Daarna dachten de bevallingshulpen nog steeds iets te voelen en vertrouwden ze het niet meer en toen is de dierenarts gekomen, zij voelde ook nog iets en heeft mama een spuitje met een of ander spul (Oxytocine) gegeven. Als er 6 uur later nog niets gebeurd was moest mama naar de praktijk voor een echo. Na een lange nacht van wachten, waarin dus niets gebeurde is mama Ivian naar de praktijk gebracht voor een echo. Eerst werd er goed gevoeld en toen dachten ze dat er niets meer zat, maar voor de zekerheid een echo gemaakt en daar was duidelijk te zien dat er niets in mama was achtergebleven. Dus iedereen heel erg opgelucht en blij.
Mijn personeel zal zeer binnenkort foto's op de kittenpagina plaatsen, maar eerst willen/mogen ze even bijkomen van deze enerverende nacht. Met mama en de kittens gaat het goed.

Dag 64 en ook nu nog geen kittens. Gisteravond en vannacht redelijk rustig, af en toe wordt mama Ivian onrustig en gaat steeds luid roepend rond lopen, maar ze ligt ook vaak lekker rustig te slapen.
Ik vind het ondertussen maar een rare situatie worden, alle aandacht is voor mijn mama (nou...., bijna alle aandacht) en dan doet ze nog steeds niet wat er van haar verwacht wordt. Alhoewel ik mag ook niet al te ongeduldig worden, want het is nog maar dag 64, dus het zou zo nog wel een paar dagen kunnen duren en de 13e is misschien ook niet zo'n geschikte dag. 13 augustus 2012 is geen leuke datum, doe dan maar 15 augustus, dan hebben we dubbelfeest, want dan is Rob jarig en hebben we gelijk een cadeau voor hem.

Ondanks Ivian haar redelijk rustige nacht heeft ons personeelslid Ria het toch nog behoorlijk druk gehad vannacht, want Joey heeft een aantal keren overgegeven en is in de diarree. Volgens mij heeft hij een verkeerd vlindertje o.i.d. gegeten als dank dat wij gisteren de hele dag in de tuin mochten spelen. Ik hoop dat Joey zich snel beter gaat voelen, want met kittens op komst moeten we natuurlijk geen zieke oom Joey hebben. 
Verrassing, weer mogen we naar buiten, want mama Ivian wil natuurlijk naar buiten en zij moet in de gaten worden gehouden. Het begint bijna saai te worden, maar daar meen ik natuurlijk niets van, is een grapje hoor. Alhoewel... het waait wel erg hard en dan is het niet lekker rustig slapen buiten, dus ik denk dat ik zo maar het bed weer eens opzoek. Mama Ivian is nu wel erg onrustig, ze probeert overal in te komen waar ze niet meer inpast of nu liever niet meer in mag. Of ze probeert juist overal uit te ontsnappen, ze is zelfs op zoek hoe ze uit de tuin weg kan komen. Ook loopt ze de hele tijd te roepen en dat is niemand van mijn mama gewend, zij is juist een heel stil poesje. Misschien zijn dit dan wel de tekenen dat ze nu wel snel aan bevallen toe is. Ook heeft mama vandaag totaal geen zin in eten.

Ik heb nog steeds geen broertjes/zusjes, maar we hebben wel een zeer onrustige nacht beleefd. Niet alleen ons personeel hoor, maar ik ook. Mama Ivian heeft de hele nacht geprobeerd naar buiten te komen, wat natuurlijk niet kan omdat alle luikjes dicht zitten. Dus eerst heb je mama die de hele nacht aan de luikjes zit te krabben en dan komt Ria ook nog ieder uur langs te schijnen met een zaklantaarn, waar dat goed voor is weet ik ook niet (is wel irritant), zal wel met de bevalling te maken hebben, maar dat is dus vannacht ook nog niet gebeurd, wel heeft mama weer een beetje afscheiding gehad.
Tegen de ochtend werd mama weer wat rustiger en na het eten mochten we in de ren en in de loop van de ochtend zelfs ook weer even in de tuin. Het heeft zo zijn voordelen dat mama nog zwanger is er vanaf nu steeds op haar gelet moet worden, want dit kunnen ze (als het weer goed is) natuurlijk net zo goed buiten doen als binnen en daar hebben Joey, Lucky en ik maar mooi geluk mee. Mama geniet er ook van, want ze springt nog gezellig achter de vliegjes en mij aan. Dus voor nu is het nog even weer rustig aan het bevallingsfront, maar dat kan natuurlijk ook snel veranderen. Ik zal jullie op de hoogte blijven houden. 

Vanmiddag had ons personeel nog wat blikjes Hills AD opgehaald bij onze DA en daar het verhaal verteld dat mama Ivian gisteren slijmerige afscheiding had, maar dat nu alles weer rustig was. Dit vond de vervangende DA (eigen is met vakantie) toch wel een erg lange periode en zij raadde aan om contact op te nemen met de dierenkliniek die de weekend/nachtdienst van de eigen DA waarneemt.
Gelijk gebeld natuurlijk en die DA vond dit ook een lange periode en wou haar liever even zien voor de zekerheid. Zo werd deze leuke relaxte dag toch nog stressie voor onze mensen. Ik was ook best een beetje bezorgd toen we opeens allemaal naar binnen moesten en mama gelijk in de reismand gestopt werd en meegenomen werd in de auto, dat kan nooit veel goeds betekenen. Gelukkig kwamen ze ook weer snel thuis met mama.
Een hele aardige DA heeft mama goed onderzocht en kwam tot de conclusie dat Ivian er goed gezond uitzag, ze had een gezonde temperatuur, de kittens waren nog niet ingedaald en ze had ook nog geen ontsluiting. Volgens haar hoefden we ons nog geen al te grote zorgen te maken, mama is pas op dag 61, dus het zou best nog even kunnen duren.
Vanavond had mama weer een beetje afscheiding en ging ze de hele tijd lopen roepen en ze wil de hele tijd naar buiten, maar dat mag natuurlijk niet meer. Ze is erg onrustig dus misschien gaat het straks of vannacht toch al gebeuren.

Nog geen kittens, dus gisteren was loos alarm met Ivian. s’Avonds kwam er nog wel weer afscheiding en dat kan natuurlijk heel goed een teken zijn dat de bevalling beginnende is, maar ook dan schijnt het volgens mijn personeel nog wel een poosje tot een paar dagen te kunnen duren, want mama is natuurlijk nu nog maar op dag 61. Ons personeel is niet alwetend en hebben dit gisteren voor de zekerheid maar even nagevraagd bij onze vereniging.
Mama Ivian is vanochtend een stuk rustiger, misschien ook wel omdat ze vanochtend weer normale ontlasting had en geen diarree. Onze mensen waren dus heel blij met een paar normale drollen, ik snap niet helemaal waar ze zich druk om maken, maar ja… ik heb dan ook nog nooit in mijn hele leven diarree gehad.
Het is lekker weer en we zijn, nu het nog kan, nog even buiten buiten met Ria. Zelfs mama is buiten en ze heeft het prima naar haar zin, ze ging zelfs nog even met mij spelen. Volgens mij gaat het nog wel even duren voordat mama gaat bevallen, maar misschien houdt ze iedereen voor de gek en zijn deze rustige “normale” uurtjes de stilte voor de (bevallings)storm.

Gisteravond was Ivian erg onrustig, vaak naar de bak (maar ze is natuurlijk ook in de diarree) en ons personeel dacht dat het vannacht wel eens kon gebeuren, maar nee het is nu donderdagochtend en ik heb nog geen broertjes/zusjes. Heel misschien is mama haar ontsluitingsfase vanochtend (09.45 uur) wel begonnen, want Ria vertelde mij dat ze een beetje slijmerige afscheiding had gezien bij mama Ivian. Ik mocht me nog niet gelijk gaan verheugen, want Ria zei dat het alsnog wel een poosje zou kunnen gaan duren. We moeten nu allemaal goed op Ivian gaan letten of ze ook weeën gaat krijgen. Misschien is het ook wel vals alarm en houdt ze ons nog een paar dagen in spanning. Nu ligt ze lekker te slapen in het spartelgedeelte van de werpkist.
Mama moest vanochtend ook nog weer even op de weegschaal en zij weegt nu 5,8 kg.

Helaas is mama Ivian sinds gisteren wel in de diarree en dat kunnen we er natuurlijk niet bij gebruiken. Aangezien Ivian nu natuurlijk voldoende eten (energie) en drinken binnen moet krijgen en daarbij liever geen medicijnen, is het moeilijk om hier van af te komen. Volgens de dierenarts een kwestie van “pappen en nathouden”. Dus iedere paar uur Hills AD, zoveel als ze hebben wil (ik krijg wat er over blijft!). Tevens moet ons personeel goed in de gaten houden of ze zelf ook drinkt en geen koorts krijgt of ziek wordt, want dan zou dit de bevalling (of uitdrijving van de kittens) kunnen versnellen en dat moet natuurlijk niet. Morgen is het pas dag 60 en mama moet het dus nog even volhouden (het liefst misschien nog een paar dagen).
Verder heeft personeelslid Ria vandaag de werpkist en de werpdozen helemaal in orde gemaakt voor de aanstaande bevalling, ook staan alle andere bevallingszaken startklaar; dus de cattery is klaar voor gezinsuitbreiding en nu maar wachten en hopen/duimen dat alles goed gaat.

We zijn weer een week verder, mama is nu 8 weken zwanger, en dus mogen we weer op de weegschaal. Ivian was deze week 200 gram gegroeid en weegt nu 5,5 kg. Zoals al eerder gezegd heb ik geen problemen met de weegschaal, maar sinds een paar weken heeft ons personeel er ook een vaste gewoonte van gemaakt om ons op zondag buiten te borstelen. Nou, daar heb ik dus totaal geen belang bij, ik wil graag al mijn haartjes bij mij houden. Dit heb ik zeker van mijn mama, want zij vindt het ook niet fijn. Nu heeft zij natuurlijk weer de mazzel dat ze zwanger is en dan gelden er blijkbaar andere regels, want als mama niet wil, dan hoeft ze ook niet, maar ik moet er wel aan geloven. Trouwens ik vind ons personeel toch best een beetje dom om het buiten te doen, want dan kunnen we heel gemakkelijk wegrennen, maar blijkbaar vinden ze het wel leuk om achter ons aan te rennen.

Lucky vindt het erg fijn om geborsteld te worden en gaat er echt voor liggen en de haren vliegen heerlijk in het rond. Ook Joey vindt het prima, maar vooral rond zijn kin, hij vreet dan bijna de borstel op.

Het was vandaag natuurlijk weer nationale weegdag, is natuurlijk vooral voor Ivian bedoeld, maar de boys en ik doen hier niet zo moeilijk over. Als onze mensen dat toch graag willen dan gaan wij wel even op een weegschaal zitten hoor en als het mij uitkomt blijf ik er ook lekker op liggen. Gelukkig was mama weer lekker gegroeid (300 gram) en daar was ons personeel wel tevreden over.
Mama Ivian is nu 7 weken zwanger en deze laatste lootjes beginnen haar af en toe wel een beetje zwaar te vallen. Ze wil nog wel graag naar buiten toe, maar door de warmte van de afgelopen dagen ligt ze vooral veel en natuurlijk zoals een echte Fold betaamt op haar rug. Voor mijn zwangere mama is het wel fijn dat het weer een beetje koeler wordt, maar voor mij mag de zomer wel blijven. We mogen met mooi weer geregeld in de tuin en dat is wel erg leuk. Ik hoop dat ze dat niet vergeten als mijn nieuwe broertjes/zusjes er zijn.
s’Avonds ligt mama geregeld op de bank bij Rob en ik heb me laten vertellen dat er de afgelopen dagen heel wat activiteit in mama’s buik te zien is. Er wordt hier in de cattery dan ook druk gespeculeerd over het aantal kittens dat mama in haar buik heeft. Eerst was mama aan de ene kant dikker dan aan de andere kant en na een “voorspellende” droom van Rob werd er eerst gedacht aan 3 kittens. Daarna was mama aan beide kanten weer even dik en dachten ze dat het er net als de eerste keer weer 6 zouden gaan worden, maar nu is mama toch weer wat ongelijk dik, dus misschien toch wel een oneven aantal .
Gewoon nog maar even afwachten, maar ik hoop vooral dat het goed blijft gaan met mijn mama.

Verrassing vanochtend, omdat het de afgelopen dagen steeds zo warm is (eindelijk zomer) is Ria vanochtend al lekker met ons naar buiten geweest. Lekker in het zonnetje, maar nog niet te warm om iets te doen, dus heerlijk met z’n allen door de tuin heen lopen/rennen/spelen. Ook hebben we een tuinfotosessie gehad, mama Ivian is veelvuldig in allerlei zwangere posities gefotografeerd en ook de boys waren flink fotogeniek bezig. Ik kreeg alleen steeds commentaar dat ik eens stil moest zitten, want zo kon ze geen enkele leuke foto van mij maken. Dat boeide mij niets, ik had veel te veel plezier in de tuin om stil te gaan zitten voor een foto. Tja mensen je kunt niet alles hebben, volgende keer zal ik beter mijn best doen (misschien).

Boven in een slaapkamer staat nu ook al een doos waar je heerlijk in kunt liggen. Lucky en ik hebben die natuurlijk als eerste ingewijd, maar vanmiddag heeft mama er ook al heerlijk in gelegen. Mama Ivian wordt steeds ronder en je kunt met dit warme weer merken dat ze het minder fijn vindt om rond te waggelen. Ze is nu 45 dagen zwanger, dus ze moet het nog even volhouden, maar verder gaat het volgens mijn mensen goed met haar.

Volgens mij herinnert mama Ivian zich de werpkist ook weer, want ze ligt er nu al geregeld lekker in te slapen. De werpkist is erg in trek bij iedereen, vooral Lucky mag er graag in liggen en ook ik vind het leuk om er in te spelen of er bovenop te liggen en Joey wandelt er geregeld door heen. Het is soms een hele strijd wie er in mag liggen. Vanochtend wou mama na het eten even een lekker dutje in de werpkist doen en zij wandelde met een rustig zwanger gangetje naar de kist, maar ineens trok Lucky even een sprintje en sprong vlak voor Ivian in de werpkist en ging gauw lekker liggen. Ivian stond er beteuterd bij te kijken en ging toen maar in het allerkleinste mandje liggen. Dit vond ik best een beetje zielig voor mama.

Vandaag stond er opeens een kist in de kamer en de anderen bekijken dit eerst erg voorzichtig alsof ze niet weten wat het is. Nou ik weet nog heel goed wat dit is, dit is de werpkist waarin ik ben opgegroeid. Heeft alleen een ander kleurtje gekregen, maar verder erg bekend en ik ga er gelijk in en op liggen. Ik probeer steeds mama’s aandacht te trekken om even lekker bij mij te komen liggen, ter herinnering aan die goede oude tijd, maar dat zit er helaas niet in. Mama heeft dus nog geen nesteldrang, maar ik probeer het morgen gewoon weer.

Het is weer zondag en dus onze wekelijkse weegdag. Mama is weer lekker gegroeid (200 gram) en weegt nu 5 kg. Ik ben gewoon gelijk gebleven, maar Lucky en Joey groeien gestaag met Ivian mee. Ivian wil geen kittenbrokjes eten en daarom krijgt ze kitten mousse, maar daar wordt ze af en toe wel een beetje van in de diarree, maar verder gaat alles heel goed met mijn mama.
Mama Ivian wordt steeds ronder en begint meer en meer op oom Lucky te lijken. Dit schijnen onze mensen niet erg te vinden, want Ivian mag steeds eten, terwijl Lucky op zijn kop krijgt als hij overal wat van mee wil snaaien. Ik snap er niets van, maar zolang ik niets te kort kom vind ik alles best.
Ik hoorde van onze mensen dat Ivian nu 6 weken zwanger is en dat betekent dus dat ik over 3 weken broertjes/zusje krijg. Erg spannend allemaal, maar ik kijk er erg naar uit. Ons personeel is momenteel ook erg druk in de weer met het soppen en poetsen van allerlei nieuwe opbergboxen en de voorraadkast wordt helemaal opnieuw ingedeeld. Dus de hele cattery wordt zo langzamerhand voorbereid op de komst van mijn nieuwe broertjes en zusjes. Zelfs mijn mama heeft een kleine make-over gekregen van Rob. Mama’s buikhaar is netjes geknipt zodat de kittens straks gemakkelijk bij de tepel kunnen. Dat hebben ze toen voor mij niet gedaan hoor, wij moesten hard werken om een tepel te vinden, maar goed ons personeel leert in ieder geval wel steeds iets bij.

Ivian is nu 5 weken zwanger. Het gaat heel goed met mijn mama, ze is afgelopen week 300 gram gegroeid. Ivian (en ik lekker ook) krijgen geregeld een blikje kitten eten, dus dat helpt natuurlijk ook mee, maar ons personeel gaat er vanuit dat ze vooral goed groeit omdat ze zwanger is. Ik vind ook dat je kunt zien dat mama dikker wordt.
Kittenbrokjes zie ik straks ook wel weer zitten, want ik kan mij nog herinneren dat ik die erg lekker vond. Helaas moet ik daar nog even op wachten totdat mijn toekomstige broertjes/zusjes zover zijn, want eerder komen die er niet te staan omdat anders oom Joey en oom Lucky veel te dik worden. Zijn ze nu ook al, want ze snoepen geregeld wat kittenvoer uit onze etensbak/mond.
We hebben dit weekend ook weer lekker buiten gespeeld. Ik vind het prachtig om de tuin door de rennen, het liefst achter een balletje aan, maar ook gewoon keihard rennen van voor naar achter is heel gaaf om te doen. Als ik mama uitdaag wil ze ook wel met mij rennen en spelen, maar ik moet wel een beetje oppassen want als ik te wild doe dan gaat ze mij wel hard corrigeren. Volgens mij is ze al weer aan het oefenen om haar nieuwe kroost straks onder de duim/”poot” te houden.

Ivian haar tepeltjes beginnen echt te verkleuren, dus iedereen gaat er nu wel vanuit dat ze zwanger is. Aangezien Ivian tijdens haar krolse periodes toch wel een beetje afgevallen was wordt ze nu af en toe met wat extra (lekker) eten verwend door onze blikopeners en ik mag dan ook een beetje meesnoepen, want nu ik geregeld in de tuin mag spelen ren ik heel veel en vinden ze dat ik ook wel een beetje meer mag eten.

Sinds Joey weer beter is heeft hij ook zijn grootste hobby weer opgepakt en dat is ’s nachts met luid gekrijs balletjes naar ons personeel brengen om ze te verleiden dan met hem te gaan spelen. Hij snapt niet dat ze dit helemaal niet leuk vinden, omdat ze natuurlijk willen slapen. Meestal geeft hij het op na 2 balletjes, maar vannacht was het groot feest en heeft hij het wel 5x geprobeerd, dus weg nachtrust van onze mensen. Blijkbaar waren ze vooral blij dat hij weer opgeknapt was zodat hij dit ook weer kon doen, want ze werden eigenlijk helemaal niet zo boos. Raar hoor, zou ik wel zijn als iemand mijn nachtrust verstoorde.

Ivian is gelukkig niet weer krols geworden, dus ik begin langzaam goede hoop te krijgen dat ik binnenkort kleine broertje/zusjes ga krijgen. Ik hoorde mijn mensen ook al zeggen dat ze dachten te zien dat de tepeltjes van Ivian al een beetje begonnen te kleuren, ze zijn in ieder geval duidelijker te zien. Als het echt zo is dan is mijn mama nu 3 weken zwanger en verwacht onze cattery half augustus kittens. (Misschien wel een verjaardagscadeau voor Rob)

Nu iedereen weer helemaal beter is, heeft vandaag ons personeel het hele huis en al onze mandjes, krabpalen, kleedjes e.d., gesopt, gewassen, ontsmet. Een drukte van jewelste, maar ondertussen is Ria ook nog lekker met ons buiten aan het spelen, dus ik vind het prima en onze mandjes ruiken lekker naar de zon toen ik er vanavond weer in ging liggen, heerlijk!

Iedereen is weer beter.

Ivian is helemaal de oude, Joey is lekker aan het opknappen, ik heb gelukkig nergens last van gekregen (goed he), maar Lucky voelt zich nog steeds niet al te fijn, wat hij luidruchtig laat weten. Als we ons eten krijgen lijkt het qua lawaai wel of ik met een paar varkens aan het trog zit. Ons personeel zegt ook steeds dat wij een poot voor de mond moeten doen als we niezen (?), maar daar trekt niemand zich iets van aan, vooral Lucky niet.

Geen leuk weekend gehad. Ivian is gelukkig weer helemaal beter, maar Joey is erg ziek geworden. Zaterdag weinig gegeten en gedronken en zondag wou hij helemaal niets meer zelf eten en drinken en dit is natuurlijk niet goed. Ons personeel is hem dan ook ieder uur gaan dwangvoeren met een spuitje. Dit klinkt enger dan het is hoor. Joey vond alleen het 1^e spuitje niet fijn, daarna was hij zelfs teleurgesteld als het op was. Hij knapte daardoor gelukkig wel weer wat op, maar hij is ’s middags nog wel met onze mensen naar de dierenarts geweest. De DA zei dat het goed was dat het vocht nog steeds helder was, maar omdat Joey er niet zelf doorheen kon komen heeft hij toch een kuurtje AB gekregen (tja…. mannen, het zwakke geslacht he). Gelukkig knapte hij daar goed van op en vandaag wil hij ook zelf weer eten en drinken.

Mama Ivian is gelukkig bijna hersteld. Ons personeel vertelde dat de eventuele kittens nu in ieder geval een hele zooi antistoffen hebben meegekregen. Ik ben op een paar niesjes na gelukkig niet ziek geworden, maar Joey en Lucky voelen zich momenteel nog knap beroerd. Laten we hopen dat zij na het weekend ook weer beter zijn, want het is zo niet gezellig.

Ivian snottert de hele boel bij elkaar en heeft Joey en Lucky ook al aangestoken en mij een heel klein beetje (1 niesje, waar praten we over). Ons personeel heeft gelijk allerlei mensen van de vereniging en de DA gebeld wat verstandig was voor mijn misschien wel zwangere mama. Gelukkig is het snottervocht en de loopoogjes helder van kleur en dat schijnt dan een virusje te zijn die iedereen zonder medicijnen zelf moet uitzieken. We eten en drinken allemaal nog goed, vooral Ivian heeft veel trek en dan hoeven we ons nog geen grote zorgen te maken. Gelukkig is bij de dekkater niemand ziek (geworden), dus het zal waarschijnlijk wel komen van alle stress en lange autoritjes.

Mijn mama slaapt veel en dat schijnt heel goed te zijn, maar helaas moet ze ook best wel veel niezen en dat is niet zo leuk. Waarschijnlijk heeft ze door de stress van 2x krols en dus in een korte tijd 4x het land doorcrossen naar haar loverboy een koudje gevat.

Eindelijk is mama Ivian weer thuis, ze rook wel weer een beetje raar maar daar trekken we ons allemaal niet zoveel van aan, we zijn blij dat ze weer terug is. Nu maar hopen dat het gelukt is en dat ze zwanger is, want ik hoop niet dat ze nog een keertje weer heen moet. Ik denk ook niet dat mama daar zin in heeft want ik heb gehoord dat ze halverwege de reis er al meer dan zat van was en verwoede pogingen deed om uit de reismand te komen.

Ivian en Dusty kunnen het nog steeds goed met elkaar vinden, maar de grootste verliefdheid (krolsheid) is over en morgen wordt mama gelukkig weer opgehaald en dan begint het grote afwachten weer. Graag allemaal voor ons duimen!

Het schijnt erg goed te gaan met Ivian en Dusty. Dusty heeft Ivian tot nu toe al een keer of 6 mogen dekken, dus…. Jeannette denkt dat het nu toch echt wel gelukt moet zijn. Ivian geeft iedere keer enorme gillen als ze gedekt wordt, maar ook nu rolt ze weer niet. Dit is wel een beetje vreemd, maar misschoen doet ze dat gewoon wel niet. Ivian verveelt zich nog niet en voelt zich helemaal op haar gemak dus mijn mensen laten haar nog een paar dagen bij Dusty logeren.

Goed nieuws, Ivian is minstens 2x gedekt vannacht. Binnen 1 uur 2x een enorme schreeuw dat het gebeurd was en vanochtend zat ze heel tevreden naast Dusty buiten in de zon. Dus al met al veel vlotter dan de eerste keer.

Vandaag is Ivian voor de 2^e keer onderweg naar Dusty in Zeeland. Ons personeel was vroeg gaan rijden en ze waren dus ook weer vroeg thuis. Eerst weer even wennen zonder mama, maar ze zal wel weer thuis komen, dat was de vorige keer tenminste ook zo, ik hoop alleen wel een beetje sneller dan de eerste keer.
De ontmoeting tussen Ivian en Dusty verliep deze keer in ieder geval beter dan de eerste keer. Waarschijnlijk herkende Ivian het verblijf en Dusty nog wel en volgens mijn mensen was ze ook nog wel krols. Dus afwachten……

Ivian is helaas NIET ZWANGER.
Vanochtend besteedde mama helemaal geen aandacht aan mij, maar ze had des te meer aandacht voor Lucky. Vreemd vond ik dat en Lucky ook, want normaal loopt Ivian met een boog om Lucky heen en nu ging ze helemaal raar voor hem liggen rollen en kopjes geven. Al gauw bleek duidelijk waarom; mama Ivian was weer heel erg krols en daarmee dus definitief niet zwanger. Onze mensen vonden dit erg jammer, maar hebben gelijk weer met de cattery van Dusty gebeld en gelukkig kon Ivian de volgende dag weer naar Dusty toe.

Tot dusver is Ivian nog niet weer krols, dus……………. so far so good!
Verder gedraagt Ivian zich net zo (rustig) als voor de dekking, maar dat deed ze volgens mijn mensen ook toen ze in verwachting was van mij en mijn broertjes/zusjes. Mijn mensen verwennen mama nu wel af en toe een beetje met extra lekker eten (als Joey en Lucky het niet zien) en dan mag ik soms ook een beetje meesnoepen.
Wat wel erg grappig is, is dat mama nu veel vaker samen met ons in de buitenren is te vinden. Voor haar bezoek aan Dusty was ze vaak met geen stok naar buiten te krijgen.
Mijn mensen kunnen nu nog niet zeggen of Ivian zwanger is, dus het is verder afwachten en hopen dat ze tzt tepeltjes zien verkleuren.

Alles is weer als vanouds en ik heb ook al weer lekker bij mama liggen slapen. Joey en Lucky vinden Ivian nog wel interessant ruiken, maar iedereen is vooral lief tegen elkaar. Vandaag zijn we voor het eerst met z’n vieren buiten in de tuin geweest. Voor mama was dat de eerste keer in deze tuin, maar zij was in ons vorige huis natuurlijk al wel gewend om buiten in de tuin te zijn, dus het was niet helemaal nieuw voor haar en we vinden het alle 4 erg leuk.

Na 2 weken is mama Ivian eindelijk weer thuis. Zij en haar reismand roken wel een beetje vreemd, dus we hebben heel wat afgesnuffeld met elkaar, maar er was geen sprake van blazerij en/of dikke staarten. Ik had in ieder geval wel het idee dat mama mij nog herkende.

Volgens Jeannette hebben Ivian en Dusty het de afgelopen dagen erg gezellig met elkaar gehad, ze heeft zelf nog 2x een dekking gezien, maar ook toen heeft Ivian niet gerold, een beetje vreemd, maar we moeten er maar het beste van hopen. Misschien is er wel meer gebeurd dan er daadwerkelijk is gezien.
Alhoewel ze nog goed met elkaar overweg kunnen is Ivian niet meer krols en daarmee is de grootste liefde over en wordt het tijd dat mama weer thuis komt en mijn mensen gaan haar (gelukkig) overmorgen weer ophalen.

Goed nieuws, de eerste dekking heeft plaatsgevonden. Jeannette stond er bij en keek er naar. Ivian gaf een luide schreeuw, ging zich daarna likken, maar niet rollen. Dit is normaal wel gebruikelijk, dus een beetje vreemd dat het niet gebeurde, maar goed, wat niet is kan nog komen, ieder begin is moeilijk. Ivian en Dusty zijn nu echt “in love” en zullen het de komende dagen hopelijk erg gezellig met elkaar hebben.

Ivian is nu wel echt krols aan het worden, maar Dusty mag nog niet echt met haar “spelen” en als echte heer respecteert hij dat en wacht rustig af.
Alhoewel ik mama best wel een beetje mis hebben Joey, Lucky en ik een erg leuk Pinksterweekend gehad. Ik geloof niet dat het ook maar iets met Pinksteren te maken had, (dat hoop ik tenminste, want dan gebeurt het vaker dan 1 weekend per jaar) maar leuk was het in ieder geval wel.
Wat is er gebeurd, nou……. zaterdag zijn wij voor het eerst buiten buiten geweest. Ik had Lucky al vaak horen zeuren om naar buiten buiten te mogen en daar begreep ik niets van. Als we in de ren zijn, dan zijn we toch lekker buiten? Maar met buiten buiten bedoelt Lucky buiten de ren, lekker los rennen en de tuin verkennen. Dus opeens deden ze de achterdeur van de ren open en mochten we er zomaar uit. Dat was best een beetje vreemd, zelfs voor Joey en Lucky want die waren natuurlijk ook nog nooit in deze tuin geweest en dat was toch weer anders dan bij het vorige huis. Joey en Lucky gingen al snel de boel verkennen, maar ik vond het eerst best een beetje eng om over die drempel heen te stappen. Zo moest ik zomaar op een groen tapijtje stappen, wat mijn mensen gras noemden, en dat ging me toch wel een beetje te ver hoor. Gelukkig kregen mijn mensen medelijden met mij en deden ze de andere deur voor mij open en kon ik gewoon op de tegels stappen. Daarna vond ik alles wel heel interessant en ben ik ook de boel goed gaan verkennen, maar dat gras voelde toch wel erg vreemd onder mijn pootjes en daar wilde ik liever niet over heen lopen. Gelukkig voor mij staan er om het grasveld borderrandjes en daar kan ik als echte dame natuurlijk prima over heen balanceren.
Plotseling vloog er een vlindertje over mij heen en daar ging ik natuurlijk als echt jachtdier achteraan en toen stond ik toch plotseling midden op dat groene tapijtje en bleek het achteraf wel mee te vallen en nu ren er gewoon lekker over heen. Na een paar uurtjes rennen en ravotten moesten we de ren weer in, maar dat was ook niet erg, want we waren best wel moe van alle indrukken en nu konden we een lekker plekje in de ren op zoeken of gewoon in huis gaan om te slapen.
Dit was wel een erg leuke ervaring en ik begrijp waarom Lucky dit altijd zo graag wil. Ik hoop dat we binnenkort weer mogen. Gelukkig kwam mijn wens heel snel uit, want de dagen daarna bleef het lekker weer en had ons personeel ook de tijd om geregeld met ons in de tuin te spelen. We mogen overal komen, behalve achter het tuinhuisje en Ria let goed op en stuurt ons dan ook gelijk terug.

Nu Ivian na een week nog niet krols is heeft mijn personeel (gelukkig) besloten om mama Ivian Pinksterzondag op te halen om haar thuis weer krols te laten worden. Dus met de cattery van Dusty gebeld om dit af te spreken, maar…… Ivian had hier blijkbaar toch een ander idee over. Jeannette vertelde ons dat zij dacht dat het tij aan het keren was, want ze begon alles in het dekkaterverblijf erg lief te vinden en ook overal kopjes aan te geven en dat is toch een teken van beginnende krolsheid. Dus werd er besloten om Ivian bij Dusty te laten en gewoon afwachten wat er zou gebeuren.

Nu Ivian helemaal krols af is moet ons personeel beslissen wat ze willen. Er zijn twee mogelijkheden: 1) Ivian ophalen en thuis de volgende krolsheid afwachten met het risico dat ze door de lange autorit weer krols af is. Of 2) Ivian bij Dusty laten blijven tot ze daar weer krols wordt.
Ivian mag met alle plezier/liefde van Jeannette (Dusty’s personeel) daar blijven totdat ze weer krols wordt, maar ja dat kan ook wel 2 of 3 of nog meer weken duren. Dus tja….. wat is een h(verst)andige keuze. Ik zou het wel weten, maar ik zal mijn personeel niet proberen te beïnvloeden.

Mama haar krolsheid is niet teruggekomen en ze is helaas helemaal krols af. Dusty mag niet bij haar in de buurt komen want dan krijgt hij een grauw en een snauw, maar verder is ze wel op haar gemak daar. Gelukkig is Dusty een echte heer en respecteert hij wat Ivian (niet) wil en loopt met een grote boog om haar heen. Mijn mama is dus de koningin van het dekkaterverblijf en geniet van haar vakantie aan zee.

Helaas minder positieve geluiden uit Zeeland gehoord. Het blijkt dat Ivian helemaal niet meer krols is en Dusty daarom ook niet aardig vindt en dat laat ze ook blijken. Ik kan mama wel begrijpen; eerst stoppen ze je in een mandje, dan moet je 3,5 uur in een auto het hele land door hobbelen en dan zetten ze je bij een wildvreemde “kerel” in zijn dekverblijf, geen wonder dat je dan geen zin meer hebt.
Nu schijnt dit wel vaker voor te komen na een lange autorit en mama mag daar gewoon blijven logeren totdat ze Dusty wel leuk begint te vinden. Ik hoop dat dat snel gebeurt, want dan is ze ook weer eerder thuis. Ik mis mijn mama wel een beetje, vooral om lekker tegenaan te liggen slapen.

Tegen de middag is Ivian met onze mensen richting Zeeland vertrokken. Toen het tegen de avond liep en Joey, Lucky en ik wel een beetje trek kregen en ons afvroegen waar ons personeel bleef, kwam er een “vreemde” blikopener binnen lopen. Helemaal vreemd ook weer niet hoor, want Ina had ons al een keertje eerder eten gegeven. Lucky maakt het niets uit wie er komt hij vindt iedereen leuk en als ze eten geven helemaal natuurlijk. Joey en ik kijken wel eerst even de kat uit de boom, maar toen ze weer weg was hebben we wel lekker gegeten, dus Ina bedankt!
In de loop van de avond kwamen onze mensen gelukkig weer thuis, maar zonder Ivian. Oeps… ik had niet door dat mama niet gelijk weer mee terug zou komen en zelfs een aantal dagen bij Dusty moet blijven. Ik zal mama vast wel een beetje gaan missen en ik hoop maar dat ze mij nog leuk vindt als ze weer thuis komt.

Eindelijk goed bericht vanaf het krolsheidfront. Vanochtend had mama Ivian niet zoveel belangstelling voor mij, maar des te meer voor Joey en Lucky. Ze vond de heren erg lief, gaf ze steeds kopjes en ging ook voor ze liggen rollen, apart hoor…. (dat vonden Joey en Lucky ook). Tegen de avond was het wel duidelijk wat er aan de hand was, want toen ging mama ook steeds met haar kontje (sorry) omhoog staan en met haar achterpootjes trappelen, dus ECHT KROLS. Ons personeel heeft direct met het personeel van Dusty gebeld en ze mogen Ivian morgen gelijk komen brengen.

Eindelijk weer een berichtje van mij. Helaas nog geen bericht dat mijn mama Ivian krols is. Onze mensen vinden dat wel jammer, want ze zouden heel graag weer een nestje kittens willen hebben. Kleine broertjes en zusjes lijken me ook erg leuk, maar ik vind het zo ook wel fijn, want mama is zonder dat pilletje veel leuker dan met die pil. ’s Ochtends en ’s avonds vindt mama het nu weer erg leuk om met mij te stoeien en te spelen. Ik begin meestal met haar uit te dagen en dan rennen we samen de hele kamer door. Als we moe gespeeld zijn gaan we daarna lekker bij elkaar liggen slapen op bed of in een mandje, dus mij hoor je niet klagen.

Eigenlijk heb ik jullie nog niets nieuws te melden, maar op deze mooi zondag wil ik toch even van mij laten horen.
Mijn mama Ivian is nog niet op date geweest, want ze is nog niet krols. kan ook eigenlijk nog niet want haar laatste pil is pas 2 weken geleden geweest en zij kreeg normaal iedere 2 week een pilletje. Dus vanaf nu wordt het opletten geblazen voor ons personeel. Zij krijgen daarbij wel de hulp van Joey en Lucky, want die controleren geregeld even onder Ivian’s staart of er al iets aan de hand is. Volgens mijn mama nog niet hoor, want ze moet daar nog helemaal niets van hebben.

Vandaag heeft Ivian haar laatste pil gehad en nu dus maar afwachten wanneer ze krols gaat worden en misschien krijg ik dan wel ergens in juni halfbroertjes en –zusjes. Ik vind het allemaal best wel spannend. Blijf dus het nieuws volgen, zo gauw ik meer weet zal ik jullie er gelijk over vertellen.

Ivian haar toekomstige date is bekend! Het schijnt nog een moeilijke beslissing te zijn geweest, want alle drie katers waren heel mooi en lief, maar onze blikopeners hebben uiteindelijk gekozen voor de kater met de meeste ervaring. Dus mijn mama mag binnenkort op date met Dusty von Seiferts, een fawn Brits Korthaar kater, die net als Ivian drager van het langhaar gen is. Dus mijn toekomstige halfbroertjes/zusjes kunnen ook nu weer zowel kort- als langharig worden, ik ben zeer benieuwd. Dusty is net als mijn mama van Duitse afkomst, maar woont bij Cattery van Osatee in Goedereede.

Dit weekend hebben onze mensen ons zomaar alleen gelaten, omdat ze zo nodig helemaal van het noorden naar het zuiden van het land moesten rijden om daar de 3 potentiële loverboys voor Ivian persoonlijk te bezoeken.

Gelukkig hebben ze wel voor vervangende blikopeners gezorgd, dus het heeft ons aan niets ontbroken, misschien zijn we zelfs wel een beetje extra verwend. Bedankt pap en Sjaan!

Het is echt waar dat Ivian weer een nestje mag krijgen en onze blikopeners zijn dan ook serieus op zoek naar de juiste dekkater. Aangezien mijn mama onder haar jasje ook fawn draagt willen ze graag proberen om deze kleur in het nestje te krijgen.

Waarom weet ik niet hoor, persoonlijk vind ik blauw natuurlijk mooier, maar ja wie ben ik, ze luisteren in ieder geval op dit punt niet naar mij. Moeten ze zelf weten, maar blauw is dichter bij huis ook wel te vinden, terwijl de fawn/cinnemon katers allemaal ver weg wonen.

Zoals het er nu uitziet hebben ze 3 katers uitgezocht die ze eerst allemaal persoonlijk willen ontmoeten voordat ze een definitieve keuze maken. Een fawn en een cinnemon korthaar kater die beide het langhaar gen dragen en een langhaar chocolate kater die cinnemon draagt. Ik moet eerlijk toegeven, het zijn alle drie hele mooie katers, waar denk ik hele mooie broertjes en zusjes voor mij uit kunnen komen. Ik ben benieuwd welke het gaat worden.

Zo de feestdagen zijn weer achter de rug, niet veel van gemerkt. De kerstboom is leuk hoor, maar wij zijn goed opgevoed en weten dus dat we daar niet in moeten klimmen!?!? (m.a.w. wij hebben er gewoon geen belangstelling voor). Van het vuurwerk hebben wij ons ook niet al te veel aangetrokken, ’s nacht was even heftig, maar dat was ook snel weer voorbij.

Tijdens de kerstvakantie heb ik nog wel het belangrijke nieuws opgevangen dat ons personeel weer op zoek is naar een mooie/lieve dekkater voor Ivian. Het is dus de bedoeling dat mijn mama weer een nestje kittens mag krijgen en daarmee ik dus halfbroertjes/zusjes.

Dit lijkt mij erg leuk, weer een beetje leven in de brouwerij, want tegenwoordig liggen Lucky, Joey en Ivian heel erg veel te slapen en dat is af en toe best een beetje saai. Ook ben ik (tijdelijk natuurlijk) dan niet meer de jongste en heb ik een poosje speelkameraadjes die niet zo sterk zijn als Lucky en dat lijkt mij ook wel erg leuk. Niet dat ik Lucky niet leuk vind hoor, maar hij is veel te sterk en tijdens het stoeien delf ik altijd het onderspit en dat vind ik niet altijd even leuk.

Nadat de buitenren klaar was is het wel 2 weken mistig geweest en hadden we geen van allen veel zin om in de nieuwe ren te gaan, tot grote teleurstelling van onze mensen. Ondertussen is het weer een (klein) beetje opgeklaard en spelen we allemaal geregeld in de grote ren en dit is erg leuk. Je kunt overal op en in klimmen. Er is zelfs een stoel om in te liggen en er zijn ook leuke plekjes en hoge plankjes om “stiekem” naar de buren te gluren en als je in de sluis zit kun je lekker over alle tuinen heen kijken. We vinden het alle 4 erg leuk om in de sluis te zitten en af en toe is er dan ook druk verkeer in de sluis, maar hij is gelukkig breed genoeg om elkaar te passeren. Als Lucky breeduit ligt, spring ik gewoon over hem heen, mama durft dit niet en blijft dan voorin de sluis zitten. Ons personeel grapt dan ook wel eens dat ze de grote ren niet eens aan hadden hoeven schaffen, de sluis alleen zou al voldoende geweest zijn. Dat wil ik bij deze dan even recht zetten. Ik ben heeeel eeerg blij met de grote ren en ik kan niet wachten tot het echt lekkere weer er aankomt, dan zullen we allemaal nog veel vaker in de ren te vinden zijn.

Vandaag is Ivian met onze blikopeners in de auto op reis geweest. Toen ik hoorde dat mama naar de kliniek de Kompaan in Ommen ging had ik wel graag mee gewild om alle lieve mensen daar te laten zien hoe mooi en groot ik geworden ben sinds mijn operatie. Helaas mocht dit niet, want mama moest daar allerlei belangrijke testen (HCM, FIV, FeLV) doen om aan te tonen dat ze nog steeds gezond is om weer een nestje kittens te mogen krijgen en dan zou ik alleen maar in de weg lopen. Nou ja zeg………..

Gelukkig waren alle testen negatief (verwarrend, maar dit is juist heel goed!). Dus wie weet krijgen we binnenkort gezinsuitbreiding in de cattery. Ik hou mijn oren en ogen goed open en zo gauw ik iets weet zal ik jullie hierover informeren.

Afgelopen maandag is de buitenren afgemaakt, maar deze moest natuurlijk eerst nog grondig door Rob en Ria schoongemaakt worden, dus vandaag (donderdag) is de eerste dag dat wij er in mogen. Alleen is het heel erg mistig en heeft het voor het eerst gevroren, dus ik, Ivian en Joey hebben nu geen zin om de boel te verkennen, veel te koud.

Lucky wou wel, dus Ria had gelukkig niet voor niets een verlofdag opgenomen. Lucky heeft wel een uur samen met Ria in de ren gespeeld en hij vond het fantastisch, nou hij liever dan ik, br.